ՄԻ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ

Պատմությունը վկայում է, որ 8-րդ դարի հռչակավոր իմաստասեր հայրապետ Հովհաննես Օձնեցին (717-728թթ) հայտնի էր իր վսեմաշուք տեսքով, փարթամ մորուքով, պատկառելի կեցվածքով և հանդերձների ճոխությամբ: Հայոց Կաթողիկոսական գահին բազմելուց հետո Հայրապետը 719-ին այցելում է Դամասկոս՝ մահմեդական արաբ խալիֆային՝ ամիրապետ Օմարին՝ իր հարգանքը փոխանցելու և ի նպաստ հայերի մի քանի հարցեր առաջ քաշելու համար: Սակայն երբ Օձնեցին մուտք է գործում արքայական օթյակ, մեծ է լինում արաբ կառավարչի զարմանքը և գուցե նաև հիասթափությունը. Հայոց Կաթողիկոսը զգեստավորվել էր ամենապերճ զգեստներով, մորուքը շքեղացրել ոսկու փոշով, իսկ ձեռքին ուներ ոսկեձույլ շքեղ գավազան:

Դիմելով Հայրապետին՝ ամիրան հարցնում է, թե ինչու է Կաթողիկոսը այսպես տեղ տալիս հարստությանը, այն դեպքում երբ Հիսուս Քրիստոս նախընտրել է ապրել աղքատ ու պարզ կյանքով: Սուրբ Հայրապետը պատասխանում է.

- Ամեն ասածներդ ճշմարիտ են, ամիրա, սակայն Քրիստոս մարդկանց վրա բնականորեն ազդելու հրաշագործ կարողություն ուներ, իսկ ես զուրկ եմ այդ գերբնական կարողությունից, ուստի մարդկանց վրա պատշաճ ազդեցություն թողնելու և խոսքս ազդու դարձնելու համար պարտավոր եմ դիմել նմանատիպ արտաքին միջոցների: Բայց եթե գերազանցությանդ փափագելի է ծանոթանալ նաև իմ ներքին կեցվածքին, ապա պիտի խնդրեմ, որ այս սրահի մեջ միայնակ մնանք ես և Դուք:

«ՆՎԻՐՎՈՒՄ Է ՀՈՄՈՖՈԲԻԱՅԻ ԶՈՀԵՐԻՆ»

Լավ հիշեք այս դեմքը: Օրերս այս «мальчик»-ը նորից եթերում էր: Շանթ հեռուսատաընկերության նախագծերից մեկին՝ X ֆակտորին, էր մասնակցում: Մինչ այդ մասնակցել է նաև Արմենիայի երաժշտական նախագծերից Հայաստանի Ձայնին: Մշտական մասնակից է ԼԳՏԲ և համասեռաՄՈԼական ու կեղծ-լիբերալիզացված բազմաթիվ նախագծերի և միտինգների: Երբեմն փորձում է նաև մաքուր ջրերում պղտոր ձկներ որսալ :) : Վարում է արվաՄՈԼության ու իգաՄՈԼությանը կամ պարզապես ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշումներին վերաբերող կայքեր ու համացանցային էջեր: Մի անգամ հետս զրույցի բռնվելով փորձում էր ապացուցել, որ Աստվածաշունչը և քրիստոնեությունը ամենևին դեմ չեն իր «դավանած» սեռակողմնորոշմանը (խաշած կոնչիտայի ծիծաղը եկավ): Ի դեպ, այս այլընտրանքայինը համացանցում գերակտիվորեն աշխատում էր հօգուտ մորուքավոր «մորքուրի»: Ինչևէ: Ո՞րն է սարկազմիկ այս գրառմանս նպատակը: Սևակ Կիրակաոսյան անունով չերգիչը Իքս Ֆակտորում անհաջող ելույթ ունենալուց հետո ստանալով քննադատություններ իր բուլանովական տաղանդի վերաբերյալ՝ չխորշեց հայտարարել, որ իր ելույթի օրը հոմոֆոբիայի դեմ պայքարի օր է ճանաչված և իր անհաջող ելույթը նվիրում է բոլոր զոհերին... Սա առաջ բերեց ժյուրիի անդամների ոմանց ծիծաղը, որոշների էլ զայրույթը այն աստիճան, որ կադրից դուրս արտահայտեցին իրենց վրդովմունքը, բայց իզուր... Բացատրեմ ինչու: 

ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ ԱԶԴԱԳՐԵՐ ՓԱՐԻԶԻ ՄԵՏՐՈՅՈՒՄ

Եթե ինձ հարցնեն, թե Փարիզ բառը լսելիս ի՛նչ է առաջին հերթին մտքումս ծագում, բնավ Էյֆելյան աշտարակի անունը չէ, որ պիտի հիշատակեմ, այլ՝ փարիզյան մետրոն: Ստորգետնյա այս աշխարհը, որի մասին Փարիզում հաստատվելուց հետո մեկ անգամ արդեն գրել եմ, յուրահատուկ ու հիշարժան ոչինչ չունի, բայց փարիզաբնակների համարմի վայր է (հաճախ ոչ հաճելի), որտեղ անցկացնում են օրվա զգալի մասը: Երթևեկության այս համեմատաբար էժան և շատ արագ տարբերակը Փարիզում (Երևանի մասին չեմ խոսում, իսկ այլ քաղաքներից տեղեկություն չունեմ), իսկ ավելի ճիշտ Փարիզի տակ մի հսկա սարդոստայն է ներկայացնում՝ բաղկացած մետրոյի 15 տարբեր գծերից և 5 տեսակ արագ գնացքներից (RER՝ ռուսական Электричка-ին համարժեք): Ահավասիկ քարտեզը`

Բնականաբար, բազմամիլիոնանոց այս քաղաքում, որտեղ խայտաբղետ ազգային դիմագծին գումարվում է նաև բնակչության թվից ավելի զբոսաշրջային հոսքը, մետրոն գրեթե միշտ  ծանրաբեռնված է աշխատում:  Այս ծանրաբեռնվածությունից ու ներքին անհարմարություններից անմասն չեն մնում նաև ուղևորները՝ ոմանք անհարմար իրավիճակների զոհ դառնալով, ոմանք էլ նման իրավիճակների պատճառ լինելով:

ՆՈՐ ՏԱՐՈՒ ՀԵՏ ՆՈՐԱՆԱԼՈՎ...

Շատ սիրելի ընթերցողնե՛ր, ընկերնե՛ր և հարազատնե՛ր, բոլոր-բոլորդ, որ կարդում եք այս տողերը, ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻ անունից ընդունեք իմ ջերմագույն շնորհավորանքները Ամանորի առթիվ: 

Բարեմաղթանքիս մեջ այսօր զուսպ պիտի լինեմ՝ հիմնական ասելիքը թողնելով վարպետ Սահյանին: Աղոթս է, սիրելինե՛ր, որ այս օրերին հնչող յուրաքանչյուր բարի խոսք, սրտից հորդող ամեն բարի կամեցղություն և բարեմաղթանք գոնե կիսով չափ իրականություն դառնա յուրաքանչյուրիս կյանքում: Թող Տերը առատ

ՕԳՆՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐՈՏ ՁԵՌՔԸ ՔԵԶ Է ՄԵԿՆՎԱԾ. ՔՈ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ ???

Այո՛, սովորական մեկ օրվա մեջ անգամ օգնության կարոտ հարյուրավոր ձեռքեր են մեկնվում քեզ, որ այդպես էլ անպատասխան կարող են մնալ քարացած... Ինչո՞ւ, որովհետև անտարբերություն կոչվող քաղցկե՞ղն է ճարակել քեզ: Չէ, մա՛րդ Աստծո, զարթնի՛ր, հիմա երիտասարդ մի արվեստագետ է իր ձեռքը մեկնում քեզ ասելով՝ օգնի՛ր: Այն էլ ինչպիսի ձեռք... Ձեռք, որի տակից գույն ու կտավը նոր կյանք է դառնում: Մի՛ գոսացրու այն անարբերությամբ... Այս վրձնող ձեռքը 26-ամյա նկարիչ Արմեն Բաբերցյանինն է: Երիտասարդ գեղանկարիչը տառապում է կոքսարթրոզ հիվանդությամբ, որի հետևանքով մաշվում են նրա կոնքազդրային հոդերը: Վաղաժամ հաշմանդամությունից նրան կարող է փրկել վիրահատությունը, որի համար անհրաժեշտ 6000 ԱՄՆ դոլար. գումարի հավաքման գործում սպասում ենք նաև քո՛ ներդրմանը: 
Ինչպե՞ս կարող ես անել այդ ներդրումը՝

ա. Արմեն Բաբերցյանի վիրահատության համար նվիրաբերելով պակասող գումարը (մոտ 3000 դոլար),
բ. Նվիրաբերելով այնքան գումար, որքան սիրտդ է ցանկանում բարիք անել,
գ. Հրավիրել ընկերներիդ և բոլոր ծանոթներիդ Արմենի ընկերների կազմակերպած բարեգործական միջոցառմանը և գնել հավանած որևէ նկար կամ ձեռքի այլ աշխատանք,
դ. Պարզապես տարածել այս խնդրանք-հայտարարութունը հնարավոր ամեն տեղ:

Ինչպիսին էլ լինի քո որոշումը, մենք շնորհակալ ենք քեզանից և աղոթում ենք, որ Աստված առատորեն օրհնի քեզ ու քո ընտանիքը:

«Մի՛ հապաղիր կարոտյալին բարություն անել, երբ քո ձեռքը կարող է օգնել նրան» (Առակ. 3:27):

ՓԽՐՈՒՆ ՀՍԿԱՆԵՐ ԷԼ ԵՆ ԼԻՆՈՒՄ (ՀԱՄԵՍՏ ՄԱՐԴԻԿ շարքից)

Ինձ ասում էին. - ...Նշանը, բանաստեղծ մի տղա է, Պատարագներին շուտ-շուտ է գալիս. Վարազդատի ընկերն է...
Չէի ճանաչում:
Ու մի օր շատ պատահական ծանոթացնում են եկեղեցում.
- Նշանն է...

Մարմնով շատ փոքրիկ է՝ ճնճղուկի նման, մի փոքր կողքի վրա կորացած, աչքերը, որ ակնոցի տակից պսպղում են ինչ-որ գերկենսական փայլով անընդհատ ներքև է հառում, խոսքը հանգիստ է, ժպիտը՝ մանկական: Չէ՛, թող ոչ ոք այս որոշիչների շարքում բացասական որակումներ չփնտրի: Բանաստեղծի կերպարում, ինչպես և նրա բերանի մեջ, աննշան մանրուքներն իսկ կոլորիտային շքեղության են վերածվում:

ԻՆՁ և ԻՄ ԵՂԲԱՅՐ ՀՈԳԵՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻՆ

Տարիներ առաջ էր, երբ համացանցի (ինտերնետ) վերաբերյալ մի հաղորդում էի դիտում, ի շարս նորագույն այս գյուտի բերած վնասների՝ մատնանշվեց նաև դրա առաջադրած մի մարտահրավերը գրականությանը: Պարզվում է, որ էլեկտրոնային նամակներից օգտվելու պրակտիկությունն ու հարմարավետությունը վերացման վտանգով են սպառնում գրականության էպիստոլյար՝ նամակագրական, ժանրին: Բայց վերջերս մեր եկեղեցականներից մի քանիսը կարծես հանձն են առել պայքարել այս վտանգի դեմ՝ միևնույն ժամանակ ծանոթ չլինելով այս ժանրի առանձնահատկություններին:

Իսկ ընթերցողը... Դե շատ մեծ է ուրիշի նամակները կարդալու և քննարկելու գայթակղությունը... 

ԻՄ 100 ԴՐԱՄԸ - Mein Kampf

Երևանում տիրող «երթուղային» եռուզեռը առանց ոգևորության դիտել չի լինում: Ինչպես ընկերներիցս մեկը շատ լավ նկատեց, մարդկանց մեջ արթնացել է սերը: Այո՛, երբ մարդը դադարում է միայն ինքն իր մասին մտածելուց և աչք չի փակում նեղության մեջ հայտնված իր մերձավորի խնդրի վրա ու օգտակարություն է ցուցաբերում, ինքնաբերաբար դառնում է մի Բարի Սամարացի՝ իրական արժեք հաղորդելով իր քրիստոնեությանը, իր հայրենասիրությանը, իր՝ մարդ լինելու հանգամանքին:
Ի՞նչն է առավել արժեք տալիս այս շարժմանը, որտե՞ղ է թաքնված նրա գաղտնիքը: Գաղտնիքը ինքնաբուխ ընթացքի մեջ է, սրտի պոռթկումի, արդարության պահանջի մեջ է: Նկատե՛ք, ոչ ոք ամբիոններից չի բարձրագոչում, ոչ ոք քաղաքական ծրագրեր չի առաջարկում, այլ բոլորը՝ հայտնի, թե անհայտ առաջ են գնում ուղղակի սիրուն տրված՝ հանուն արդարության:

ՄԻՆՉՆԱԽԱԳԱՀԱԿԱՆ ՖԻԼԻՊԻԿ

Բազում ընթերցողների խնդրանքով, և մանավանդ, որ այսօր մեկնարկել է ՀՀ նախագահական ընտրությունների քարոզարշավը, ընթերցողների ուշադրությանն եմ ներկայացնում հայտնի երգի նորահայատ (բայց և բացահայտ) վերաձևակերպումը: Խնդրում եմ չքաղաքականացնել :D: Անհրաժեշտ է կատարել «Բարի արագիլ» երգի մեղեդիով (ժամանակ գտնեմ մեկ հատ էլ «կարաոկե» կպատրաստեմ :D ):

Էպոսագետ չեմ, ոչ էլ օլիգարխ,

Բայց երազում եմ դառնալ նախագահ,

«Ազատ հայրենիք, երջանիկ երկիր»,

Ինձ ընտրեք, ինձ ընտրեք, մարդի՛կ…

(կրկներգ) 

Քվեաթերթիկ, բախտի քվեաթերթիկ,

Ընտրություն ձմռան՝ նախագահական,

Տուփիս մեջ ընկիր, քվեաթերթիկ,

Որ ժողովրդիս դարձնեմ տարագիր… (2 անգամ):

Նախընտրական շտաբ, քարոզ ու ծախսեր,

Փող է ինձ պետք շտապ, օգնեք, ընկերնե՛ր.

Ընտրվեմ, թե չէ, խոստանում եմ ձեզ

Աթոռներ, փափուկ աթոռներ...

(կրկներգ)

Հ.Գ. Ուշադրություն. հեղինակային իրավունքները խիստ վերահսկվում են:

Միացի՛ր ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻՆ նաև facebook-ում

ԴԻՄՈՒՄ ԻՄ ԸՆԿԵՐ ԼՐԱԳՐՈՂՆԵՐԻՆ

Հարգելիներս,
հակառակ ձեզ մոտ իշխող նախատոնական տրամադրությանը, թույլ տվեք մի փոքր փչացնել ձեր տրամադրությունը ձեր իսկ անբարեխիղճ գործընկերների պատճառով: Ես գիտեմ, ես ինքս էլ  այն կարծիքին եմ, որ դուք իրենց արարքների համար ոչ մի պատասխանատվություն չեք կրում և ոչնչով հաշվետու չեք ինձ, բայց հիմա միայն դուք կարող եք լսել ու ճիշտ արձագանքել իմ մտածումներին և «ցավին»: Դուք ինքներդ էլ, ճանաչելով ինձ, գիտեք որ հաճախ խնդիրներին վերաբերվում եմ սոսկ ժպիտով, բայց այս անգամ... Հինգ օր առաջ Հայաստանի առաջատար լրագրական կայքերից մեկը (անունը չեմ ցանկանում հրապարակել, որ «մրոցի» չստացվի) հրապարակել էր մի հոդված, որում, առանց թույլատվության, օգտագործել էր մի լուսանկար` վերցված ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻՑ (նկարը տե՛ս ԳԵՆԴԵՐԱՅԻՆ ՀԱՎԱՍԱՐՈՒԹՅԱՆ ԽՆԴԻՐԸ ՀԱՅՈՑ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԼՈՒԾԵԼ Է ԴԵՌԵՎՍ 100 ՏԱՐԻ ԱՌԱՋ):

ԻՆՉ-ՈՐ ՄԻ ՏԵՂ ԻՆՔՆԱԹԻՌՈՒՄ

Երկնքում մարդն իրեն մի քիչ աստված  է զգում: Ճախրում ես բամբակե ամպերի վրայով, և թվում է հիմա «ամենակարող» ձեռքդ կերկարես ու մի ճերմակ քուլա կքաղես ամպից` սիրելիներիդ նվիրելու համար: 

Կամ... ուշադիր զննում ես դիմացիդ գեղապատկերը` թեթև ու մաքրագործելու չափ ջինջ, և ներսումդ մանկությունից դեռ մնացած մի փափագով Աստծուն փառաբանող հրեշտակներ ես փնտրում:

ԲԱՐԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀ ԶՈՐԱԿԻՑ

Շատերդ գիտեք` 2012-ի ապրիլից որպես այցելու հովիվ շաբաթական 2 օր փոքրիկ քարոզչություն եմ իրականացրել ԱՀԹ Մասիսի շրջանի Հայանիստ, Դարբնիկ և Զորակ գյուղերում: Ութ ամիսը լիովին բավարար էր մեծ փորձառություն ձեռք բերելու, սեփական ուժերը հավասարակշռելու և հասկանալու մի պարզ ճշմարտություն. Երևանից ցանկացած ուղղությամբ առնվազն 20 կիլոմետր հեռացիր ու կտեսնես, թե ինչքան է տարբեր կյանքը: Կան, շատ պակասություններ, կան` նյութական, բարոյական, սոցիալական, հոգևոր, բայց մի բանի պակաս մարդիկ ամենից շատն ունեն, ճիշտ էր նկատել Աստղիկ Հակոբյանը` մարդիկ ամեն ինչից շատ ՍԻՐՈ պակաս ունեն: Բավական է սիրո մի փոքր կայծ վառես, ու սերը չարքաշ կյանքից սրտնեղած այդ մարդկանցից անմիջապես անդրադառնում է քեզ: Չէի անի այս գրառումը (ինքնագովազդ չեմ սիրում), ուղղակի Զորակ գյուղի աշակերտների մատուցած հրաժեշտի անակնկալը ստիպեց ինձ հուզվել:

«ԴԱ ՎԻՆՉԻԻ ԾԱԾԿԱԳԻՐԸ». ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈ՞ՒՆ, թե՞ ՀՈՐԻՆՎԱԾՔ

Երբ առաջին անգամ դիտեցի «Դա Վինչիի ծածկագիրը» ֆիլմը (Դեն Բրաունի համանուն գիրքը, անկեղծ ասած, այդպես էլ չկարդացի) տակավին ուսանող էի։ Ակնհայտ էր, որ ֆիլմը և դրա սյուժեի հիմքում ընկած գիրքը գեղարվեստական ֆանտաստիկայի ժանրից են, սակայն պղտորված այս ջրում շատերը փորձեցին ձուկ որսալ, իսկ շատերն էլ՝ հարցերից առհասարակ անտեղյակ, Աստվածաշունչից 1-2 նախադասություն կարդացած (կամ գուցե ընդհանրապես չկարդացած), հեշտությամբ կուլ տվեցին խայծը։ Որպես հետևանք՝ մարդկանց մոտ ձևավորվեց այն կարծիքը, թե իբր քրիստոնեական Եկեղեցին դարեր շարունակ թաքցրել է պատմական իրականությունը՝ այն, որ Հիսուս Քրիստոս ամուսնացած է եղել Մարիամ Մագդաղենացու հետ և նրանք զավակ ու ժառանգներ են ունեցել։ «Գաղտնիքի» բացահայտումը, պարզվում է, թաքցրել է միջնադարի մեծագույն հանճար Լոնարդո դա Վինչին։ Այս ամենը փաստելու համար Բրաունը կառչել էր այնպիսի անհաստատ աղբյուրներից ու հիպոթեզներից, որոնք ամեն մի լուրջ գիտնականի ու աստվածաշնչագետի ծիծաղը կհարուցեին, սակայն անհրաժեշտ է հաշվի առնել, որ գիրքը, ֆիլմը և ընդհանուր գաղափարը ամենևին էլ գիտական չէին, այլ սոսկ՝ գեղարվեստական։ Միամիտ լինենք այնքան, որ մտածենք, թե գիրքը գրվել, վաճառվել ու բեստսելլեր էր դարձել զուտ կոմերցիոն նպատակներով, այսուհանդերձ համապատասխան պաշար չունեցող ընթերցողի ու դիտողի ընկալումներում այն կասկածի տակ էր դնում Հիսուս Քրիստոսի ԱՍՏՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆԸ։

ՎԱՂԱՐՇԱՊԱՏ - ԷՋՄԻԱԾԻՆ

Համայն հայության հոգևոր մայրաքաղաքը՝ Էջմիածինը, ի տարբերություն աշխարհի շատուշատ քաղաքների, իր տոնը նշում է տարվա մեջ 2 անգամ։ Թերևս ես կառանձնացնեի այդ տոները որպես Սուրբ Էջմիածնի Տոն, որը նշվում է Հոգեգալուստի տոնից 2 շաբաթ հետո՝ տոնախմբելով Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի՝ ՄԻԱԾՆԻ ԷՋՔԻ (այստեղից էլ՝ ԷՋՄԻԱԾԻՆ) տեսիլքը և Հայոց հողում քրիստոնեության հաստատումը, և Վաղարշապատ քաղաքի տոն, որը, չնայած Վաղարշապատի 2699-ամյա պատմությանը, նշվում է միայն վերջին տարիներին այս՝ հոկտեմբերի 8-ի օրը։ Մի տեսակ խճճված է իմ ծննդավայր այս քաղաքի անվան հարցը, քանի որ մինչև 20-րդ դարի կես այն հայտնի է եղել որպես Վաղարշապատ, իսկ այսօր այն առել է իր սրտի՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի անվանումը և կոչվում է պարզապես ԷՋՄԻԱԾԻՆ։ Անվանումների այս «թնջուկը», միևնույն ժամանակ, առիթ է ստեղծել տոնելու Էջմիածնի տոնը տարեկան 2 անգամ, ինչը կարծում եմ, հիանալի է։

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ԹԵՄԱՏԻԿԱՅՈՎ cover photo -ներ

Համացանցում բավականաչափ առատ են Ֆեյսբուքյան ետնանկարները (timeline cover photo) ամենատարբեր թեմատիկաներով, մեկը մյուսից լավ, մեկը մյուսից հետաքրքիր ու կրեատիվ: Ինձ դուր է գալիս այն, որ հաճախ այդ պատկերները որոշակի դաստիարակիչ, միավորող ու հստակ պատգամներ արտահայտող ենթատեքստեր են ունենում: Բայց մի բաց, հասկանալի պատճառներով, ակնհայտ է. ետնանկարների բազմազանության մեջ չափից դուրս քիչ են քրիստոնեական, հոգևոր և աստվածաշնչյան թեմաների ու տեքստերի առնչվող cover photo-ները: Այդ իսկ պատճառով տկար ուժերիս ներածին չափով ձեռնամուխ եղա դրանցից մի քանիսի պատրաստմանը:

ՎԻՃԱԿԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Երբ շուրջ 1 ամիս առաջ որոշեցի կազմել ՈՐՔԱՆՈ՞Վ ԵՍ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ թեստը և որոշակի վիճակագրություն ներկայացնել ընթերցողին, ամենևին պատկերացում չունեի, թե ինչ ելք կունենա։ Սպասում էի, որ սուր քննադատություն պիտի լինի, թե ով եմ ես, որ չափեմ որևէ մեկի հավատքը կամ քրիստոնյա լինելը, և թե ինչպես կարող է նման թեստը օբյեկտիվ ու լիարժեք պատասխան տալ և այլն և այլն։ Եղան անշուշտ նման քննադատություններ, սակայն շատ քիչ (հակված եմ կարծելու, որ քննադատողները նրանք էին, ովքեր սեփական անձի դատապարտությունն էին տեսնում հարց ու պատասխանի մեջ). չքննադատողներն, ըստ երևույթին, մտաբերում էին արտահայտված իմ այն միտքը, թե «Անշուշտ միամիտ կլիներ կարծել, թե 25 կարճ հարցերի միջոցով պիտի միանգամայն իրական պատկեր ստանանք...»։ Ի հեճուկս քննադատողների և ի զարմանս ինձ, շատ ավելին եղան թեստի մասին դրական կարծիքները։

Ի ՍԿԶԲԱՆԷ ԷՐ ԲԱՆՆ

Ի սկզնաէ էր Բանն... Ամեն բան աշխարհում ստեղծվեց Խոսքի միջոցով. «Աստված ասաց, և եղավ...» (Ծննդ. 1:3): Խոսքն Ադամի շուրթերում եղավ Աստծո հետ շփման միակ միջոցը...
Համացանցն ու սոցիալական կայքերն օրավուր ընդլայնում են իրենց տիրույթը` ներգրավելով ավելի ու ավելի շատ օգտատերերի: Լավ է, բազում տեսանկյուններից այն հսկայական հնարավորություններ է ընձեռում մարդկանց ու աշխարհին, բայց... Վերջերս մի մուլտֆիլմ դիտեցի, որն ինձ բավականաչափ զվարճացրեց (որովհետև մեզ տեսա) և սթափեցրեց (որովհետև մեզ տեսա): Մտածեցի, որ սոցիալական ցանցերը, իրենց ունեցած օգուտին զուգահեռ, ամենամեծ նպաստն են բերում մարդկանց հակասոցիալականացմանը: Բացատրեմ:

ԷՎՈԼՅՈՒՑԻԱ

Ո՛չ, այսօր ի զարմանս շատերիդ, չեմ խոսելու Դարվինի տեսության շուրջ, չեմ հիմավորելու և չեմ քննադատելու այն։ Այսօրվա վերնագիրը այլ բանի է վերաբերում։ Դեռևս մեկ տարի առաջ (տե՛ս ԲԱՐԵՎ, ԸՆԹԵՐՑՈ՛Ղ) օգոստոս ամիսը հայտարարել էի , ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻ մեկամսյակ, և դրա բուն պատճառն այն էր, որ չէի հիշում, թե օգոստոսի ո՛ր օրն էի բացել բլոգը։ Հետագայում պարզեցի, որ դա եղել է հենց այս օրը՝ օգոստոսի 20-ին։ Այնպես որ այսօր Սարկավագի բլոգի երկու ամյակն է, ինչի առթիվ ամեն բանից առաջ շնորհավորում եմ այս բլոգի մշտական (և ոչ այնքան) ընթերցողներին։
Իսկ թե ինչու այս գրառումը անվանեցի ԷՎՈԼՅՈՒՑԻԱ, շատ պարզ է, որովհետև այսօր միասին պիտի աչքի անցկացնենք, թե զարգացման ի՛նչ ճանապարհ է անցել բլոգը։

ԽԱՂՈՂԻ ՕՐՀՆՈՒԹՅԱՆ ԱՂՈԹՔ

Տեր Աստված, Հայր Անսկիզբ, Անեղ և անմահ Բնություն, ինքնագո և անգոյությունից ստեղծված ամեն ինչի Գոյացուցիչ, որ արարչությանդ երրորդ օրը երկրին հրամայեցիր զանազան պտղաբեր բույսեր ու տունկեր աճեցնել` ի պետս զգայական ու շնչավոր կենդանիների: Այս ամենի հետ, ի վայելումն և ի բնակություն բանական բնության, տնկեցիր նաև Քեզնից իր անունը ստացած դրախտի գեղեցիկ ծառերը, որոնց նաև օրհնեցիր` համաձայն Աստվածային այն խոսքի, թե «Աստված տեսավ, որ չափազանց բարի են, և օրհնեց դրանց»*: 
Իսկ երբ մարդը մեղանչեց Քո պատվիրանի դեմ` արգելված պտղից ուտելով, երկրին և նրա պտուղներին տրված Աստվածային Օրհնությունդ անեծքի փոխեցիր` Ադամին ասելով. «Թող անիծյա՛լ լինի երկիրը քո արածի պատճառով»**: Այսու արդար վճիռ արձակեցիր: 
Եվ ինչպես որ գլխի վախճանից հետո հնարավոր չէ անդամների կենսագործունեությունը, այնպես էլ զգայական արարածների գլխի` մարդու մեղքի պատճառով մեռնելուց հետո անկարելի էր, որ երկրի ծառայական գոյությունը անփոփոխելի մնար Քո կենդանարար Խոսքի օրհնության մեջ: 
Իսկ երբ Հայրական թաքնված սերդ հայտնեցիր մարդկային ցեղին` առաքելով Միածին Որդուդ, որպեսզի իբրև ծաղկյալ գավազան բխի Հեսսեի արմատից ըստ մարմնի և բուսնի իբրև վայելչագեղ ու անուշահոտ ծաղիկ անարատ կույս Մարիամից, և իբրև կենաց ու անմահության պտուղ տրվի մեր մահկանացու բնությանը, խաչի վրա Քրիստոսով վերստին օրհնեցիր ողջ տիեզերքը` համաձայն Քո այն անսուտ խոստման, որ տրվեց հավատքի հայր Աբրահամին, թե «քո զավակի միջոցով պիտի օրհնվեն երկրի բոլոր ազգերը»:

ՈՒՐԱԽ ՍԻՐՏԸ ԱՌՈՂՋԱՐԱՐ Է :)

Հաճախ կարելի է հանդիպել մարդկանց, ովքեր տարակուսանքով  կնայեն կատակասեր հոգևորականին, կան և այնպիսիք, ովքեր համոզված են, թե քրիստոնյան կամ հոգևոր մարդը հումորից հեռու անձնավորությունն է... «Եթե մարդը հումորի զգացում ունի, նշանակում է, որ նրա հոգին քնած, սառած չէ. այն ապրում է և շարժման մեջ է»,- գրում է 20-րդ դարի մեծագույն աստվածաբաններից Կարլ Բարթը :
Անձամբ ես միշտ կարևորել եմ հումորը և հավատացած եմ եղել, որ հումորի առկայությունը մեր կյանքում շատ բան կարող է փոխել և լուծել, միայն թե այն ասվի ճիշտ տեղում և ճիշտ ժամանակին, լինի հումոր, որը չի վիրավորում դիմացինի արժանապատվությունը, չի անցնում քաղաքավարության սահմանները, չի գռեհկանում... Նման պարագայում Աստվածաշնչյան իմաստությունը շատ պարզ ճշմարտություն է բացահայտում. «Ուրախ սիրտը առողջարար է...» (Առակ. 17:20):