Երկնքում մարդն իրեն մի քիչ աստված է զգում: Ճախրում ես բամբակե ամպերի վրայով, և
թվում է հիմա «ամենակարող» ձեռքդ կերկարես ու մի ճերմակ քուլա կքաղես ամպից`
սիրելիներիդ նվիրելու համար:
Կամ... ուշադիր զննում ես դիմացիդ գեղապատկերը` թեթև
ու մաքրագործելու չափ ջինջ, և ներսումդ մանկությունից դեռ մնացած մի փափագով
Աստծուն փառաբանող հրեշտակներ ես փնտրում:
Երկնքում մարդն իրեն մի քիչ աստված է զգում: Որովհետև երկնքում կարծես ժամանակ չկա: Այստեղ վարկյանն ագամ չի անցնում, սառել է ասես: Անընդհատ նայում ես ժամացույցին ու միևնույն է, դեռ երկնքում ես, ուր քեզ մի քիչ աստված ես զգում: Այստեղ ազատությունն է ճախրում անեզրության կապույտ հորձանքում:
Երկնքում մարդն իրեն մի քիչ աստված է զգում:
Այստեղից դու մտածում ես բոլորի մասին` ծանոթ-անծանոթ, օտար-յուրային, միայն թե շատ
քչերն են այնտեղ` երկրի վրա, մտածում քո մասին:
Ինչ-որ մի տեղ ինքնաթիռում
10.12.12
1 արտահայտվիր:
Վողջույն շատ գեղեցիկ տողեր են արդեն գնացել ես երկրից և ինքնաթիռում ես այս տողերը մտածել? նաեվ ինչ բնական է ստեղծել Աստված ամեն բան չե նույնիսկ երկինքը վոր նայում ես զգում ես վոր երազ չե այլ կենդանի իրականություն է այդ ամենը և այդ բոլորը Աստծո ստեղծածն է
Post a Comment
Շնորհակալություն մեկնաբանության համար: Եթե Ձեր մեկնաբանությունը առնչվում է հոդվածի նյութին, չի պարունակում վիրավորանքներ և կասկածելի չէ բովանդակությամբ, ապա կարճ ժամանակում այն անպայման կհրապարակվի: Աստված օրհնի Ձեզ: