ԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹՅԱՆ ՃԱՄՓԱՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 7)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցվածքները չորսն են՝

Ղուկ. 4:43-5:11, Ես 33:2-22, Հռոմ. 12:1-13:10, Մատթ. 5:17-48, որոնք կարող եք կարդալ այստեղ:

Այսօր Մեծ Պահքի 2-րդ կիրակին է, որը կոչվում է «ԱՐՏԱՔՍՄԱՆ»: Այն ներկայացնում է մեզ, թե ինչպես նախածնողները՝ Ադամը եւ Եվան անհնազանդ գտնվեցին և արհամարհելով Աստծո պատվիրանը, թէ չարի եւ բարու գիտության ծառից մի ճաշակեք, դարձան մեղքի ծնողները: Մեղքը սիրելիներ, պարզորեն ասած՝ մարդու անհնազանդությունն է Աստծո հանդեպ: Քննենք մեր ներսում մեր մեղքերը. ի՞նչ են դրանք, եթե ոչ` Աստծո Խոսքի արհամարհանք: Բայց ինչո՞ւ է Ադամը և նրա օրինակով՝ նաև մենք ընտրում մեղքը, հակառակ որ դրա փոխարեն Աստված մեզ միլիոնավոր օրհնություններ և բարություններ է առաջարկում: Գաղտնիքը թաքնված է մեր մարդկային կամքի մեջ. որովհետև մենք կամենում ենք մեղքը. այն քաղցր է թվում մեր քիմքին, բայց իրականում թունավոր է հոգու համար: Մեկ խոսքով՝ մենք սիրում ենք մեղքը... Բայց արդյո՞ք Աստված ինձ մեղքի ու մեղավոր կյանքի համար է ստեղծել: Ոչ, ոչ և ես մեկ անգամ՝ ոչ: Աստված արարել է մարդուն սրբության և կատարելության համար.

«Կատարեալ եղէք դուք, ինչպէս ձեր երկնաւոր Հայրն է կատարեալ» (Հռոմ. 8:31):

Սիրելիներ, Մեծ Պահքի այս շրջանը մեզ մեր կամը զորացնելու, մեղքից փախչելու եւ դեպի կատարելություն քայլելու լավագույն առիթն է տալիս: Ինչո՞ւ լինենք արտաքսված, երբ Աստված իր Միածնի զոհաբերությամբ բացում է մեր առջև դրախտի կատարելության դարպասները: Այո, կատարելության հասնելը դյուրի ընթացք չէ, սակայն Նա ով կոչել է մեզ կատարյալ լինելու, վստահաբար պետք է օգնական լինի այդ ճանապարհի մեջ, միայն թե մենք իսկապես այդ կամենանք: Սկասենք ամենափոքրիկ քայլերից, որոնց օրինակները մեզ այսօր տալիս է Պողոս առաքյալը ասելով. «Սէր առանց կեղծիքի. ատելով չարը՝ ընթանալ բարու յետեւից. եղբայրասիրութեան մէջ միմեանց հանդէպ լինել գթասիրտ. պատիւ տալու մէջ միմեանց գերազանցել. ջանասիրութեան մէջ չլինել թուլասիրտ. հոգով եռացէք. Տիրոջը ծառայեցէք. յոյսով ուրախացէք. նեղութեան համբերեցէք, յաճախակի աղօթեցէք. հաղորդակից եղէք սրբերի կարիքներին. հետամուտ եղէք հիւրասիրութեան: Օրհնեցէք ձեզ հալածողներին. օրհնեցէք եւ մի՛ անիծէք. ուրախացողների հետ ուրախանալ, լացողների հետ լալ. համերաշխ եղէք միմեանց հետ. մի՛ մեծամտացէք, այլ խոնարհ եղէք խոնարհների հանդէպ. դուք ձեզ իմաստունի տեղ մի՛ դրէք. մէկի չարի փոխարէն չար մի՛ հատուցէք. խորհեցէք բարին բոլոր մարդկանց առաջ. ինչ չափով հնարաւոր է ձեզ համար, բոլոր մարդկանց հետ խաղաղութիւն պահեցէք. ինքներդ վրէժխնդիր մի՛ եղէք, սիրելինե՛ր, այլ թոյլ տուէք, որ Աստծոյ բարկութիւնը կատարի այն. որովհետեւ գրուած է. «Իմն է վրէժխնդրութիւնը, եւ ես կհատուցեմ»,– ասում է Տէրը. այլեւ՝ «Եթէ քաղցած է քո թշնամին, հաց տուր նրան, եւ եթէ ծարաւ՝ ջուր տուր նրան. այս անելով՝ կրակի կայծեր կկուտակես նրա գլխին»: Թոյլ մի՛ տուր, որ չարը յաղթի քեզ, այլ բարիով յաղթիր չարին»:

Այսօր աղոթենք Անտուան դը Սենթ Էքզյուպերիի «փոքրիկ քայլերի» աղոթքով, ու թող Աստված օգնական լինի բոլորիս մեր կամքը ուղղելու դեպի սրբության՝ Աստծո կամքը կատարելու կատարյալ ճամփան: 
Աղոթքը կարող եք գտնել  մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։ Օրհնվեք...

ՍԻՐԵԼ ԹՇՆԱՄԻՆԵՐԻ՞Ն - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 6)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցվածքները չորսն են՝

Իմաստ. 8:19-9:5, Ես 62:6-9, Հռոմ. 8:28-39, Մատթ. 10:16-22, որոնք կարող եք կարդալ այստեղ:

Վերջին անգամ, սիրելիներ, խոսեցինք սիրո աղբյուր մեր Աստուծո մասին՝ հաստատելով այն պարզ ճշմարտությունը, որ Աստծուն սիրելու լավագույն ճանապարհը Նրա պատվիրանները պահելն է: Սրա հետևությամբ՝ «արքայական օրենքի» համաձայն պատվիրաններից մեծագույնը մեր նմանին սիրելն է: Դյուրին է մեր նմանին սիրելը, երբ հատկապես նա մեր ընկերն է, ծնողը, հարազատը, բարեկամը... Սակայն գրեթե անհնար է թվում սիրել նրան, ով մեր թշնամին է. թշնամուն ատել է պետք: Տեր Հիսուս, իր Լեռան քարոզի մեջ, սակայն, շեշտեց. «Լսել էք արդարեւ, թէ ինչ ասուեց. «Պիտի սիրես ընկերոջդ եւ պիտի ատես քո թշնամուն»։ Իսկ ես ձեզ ասում եմ. սիրեցէ՛ք ձեր թշնամիներին, օրհնեցէ՛ք ձեզ անիծողներին, բարութի՛ւն արէք ձեզ ատողներին եւ աղօթեցէ՛ք նրանց համար, որ չարչարում են ձեզ եւ հալածում, որպէսզի որդիները լինէք ձեր Հօր, որ երկնքում է. քանի որ նա իր արեգակը ծագեցնում է չարերի եւ բարիների վրայ եւ անձրեւ է թափում արդարների եւ մեղաւորների վրայ» (Մատթ. 5:43-45):

ՍԻՐՈ՞ւՄ ԵՆՔ ԱՍՏԾՈՒՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 5)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցվածքները երեքն են՝

Բ Օրենք 6:4-7:10, 
Հոբ 6:2-7:13, 
Եսայի 40:1-8

Երբևիցե ինքդ քեզ հարցրե՞լ ես, թե սիրու՞մ ես արդյոք Աստծուն: Համաձայն եմ, շատ բարդ հարց է, և առավել բարդ է պատասխանը...
Այսօրվա ընթերցման մեջ, սակայն, Աստված ինքն է պատվիրում «ամենամեծ օրենքով»՝ 

«Քո Տէր Աստծուն պիտի սիրես քո ամբողջ հոգով, քո ամբողջ էութեամբ ու քո ամբողջ ուժով» (Բ Օրենք 6:5):

Ոչ մի բառ այն մասին, որ քո Տեր Աստծուն պիտի սիրես միայն խոսքերովդ: Ընդհակառակը՝ պիտի սիրես ՀՈԳՈՎ, ՈՂՋ ԷՈՒԹՅԱՄԲԴ, ԱՄԲՈՂՋ ՈՒԺՈՎԴ:
Սերը կատարելությունն է օրենքների, սերը անունն է մեր հավատքի, սերը շարժիչն ու մղումն է մեր ողջ կյանքի... Աստված ինքնին սեր է...
«Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին Որդուն տուեց, որպէսզի, ով նրան հաւատում է, չկորչի, այլ ընդունի յաւիտենական կեանքը» (Հովհ. 3:16):
Իսկ մենք ինչպե՞ս ենք սիրում մեր Աստծուն:
«Ով իմ պատուիրաններն ընդունում եւ դրանք պահում է, նա՛ է, որ ինձ սիրում է. եւ ով ինձ սիրում է, պիտի սիրուի իմ Հօրից. ես էլ նրան պիտի սիրեմ եւ ինձ պիտի յայտնեմ նրան» (Հովհ. 14:20):

Ահավասիկ մի պարզ բանաձևում Աստծուն սիրելու. պահենք Նրա պատվիրանները, հաւատարիմ մնանք Նրա Խոսքին... Իսկ լավագույն պատվիրանապահությունը դարձյալ ու դարձյալ մնումէ սերը. «Սիրելինե՛ր, սիրենք միմեանց, քանի որ սէրն Աստծուց է. եւ ամէն ոք, ով սիրում է, Աստծուց է ծնուած եւ ճանաչում է Աստծուն։ Իսկ նա, ով չի սիրում, չի ճանաչում Աստծուն, քանի որ Աստուած սէր է։ Եւ սրանո՛ւմ երեւաց Աստծու սէրը մեր հանդէպ. այն, որ Աստուած իր միածին Որդուն աշխարհ ուղարկեց, որպէսզի նրանով կենդանի լինենք։ Սրանո՛ւմ է սէրը. մենք չէ, որ սիրեցինք Աստծուն, այլ նա՛ սիրեց մեզ եւ ուղարկեց իր Որդուն մեր մեղքերի քաւութեան համար։ Սիրելինե՛ր, եթէ Աստուած այսպէս սիրեց մեզ, ապա մենք եւս պարտաւոր ենք սիրել միմեանց։ Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել։ Եթէ միմեանց սիրենք, Աստուած բնակւում է մեր մէջ. եւ նրա սէրը մեր մէջ կատարեալ է» (Ա Հովհ. 4:7-12):

Այսկերպ միայն սիրած կլինենք Աստծուն ամբողջ հոգով, ամբողջ էությամբ ու ամբողջ ուժով:

Եկեք աղոթենք հենց այս սիրո համար, աղոթենք Սուրբ Շնորհալու «Հավատով խոստովանիմ»-ի 13-րդ աղոթքով (Աղոթքն ամբողջական գրաբար կամ աշխարհաբար կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։

Արքա՛ երկնավոր, տո՛ւր ինձ Քո արքայությունը, որ խոստացար Քո սիրելիներին, զորացրո՛ւ իմ սիրտը՝ ատելու մեղքը և միայն Քեզ սիրելու և Քո կամքը կատարելու. և ողորմի՛ր Քո արարածներին և ինձ՝ բազմամեղիս: 

Օրհնվեք...

ՀՈԳԵՎՈՐ ՄԻԱՍՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 3)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցվածքները երկուսն են՝

Ելք 1:1-2:10,

Հովել 1:14-20

Այս ընթերցումներից վերջինը Հովել մարգարեն սկսում է բոլորիս Աստծո անունից ծոմի հրավիրելով (ծոմը շատ խիստ պահեցողության մի տեսակ է, որով մարդը հրաժարվում է ամեն տեսակ ուտելիքից և ըմպելիքից).

«Ծոմի օ՛ր նշանակեցէք, աղօ՛թք կազմակերպեցէք, հաւաքեցէ՛ք ծերերին, երկրի բոլոր բնակիչներին ձեր Աստծոյ տանը եւ աղօթեցէ՛ք Տիրոջը անկեղծ սրտով» (Հովել 1:14):

Տեսեք, մարգարեն խոսում է պահքի երկու երեսների՝ սննդային պահքի (ծոմ) եւ հոգևոր պահքի (աղոթք) մասին: Սակայն այս պահեցողությունը կատարյալ դարձնելու ևս մեկ հրահանգ է տալիս՝ հավաքվել և համախմբել երկրի բոլոր բնակիչների հետ Աստուծո տան մեջ:

Նկատե՞լ եք, որ աշխարհը օրըստօրե մարդուն ընկմում է միայնության, եսասապաշտության ճահիճի մեջ: Մարդը, որ հասարակական արարած է, այսօր ունի հազարավոր միջոցներ իր նմանի հետ հաղորդակցվելու, բայց միևնույն է, միշտ մնում է եսակենտրոն, ինքն իր մեջ պարփակված՝ մշտապես ձգտելով լինել ոչ թե հասարակության մի մասնիկը այլ՝ «բացառիկություն»... Նույնը նկատելի է նաև հոգևոր ասպարեզի մեջ. «Ինչո՞ւ եկեղեցի չեք գալիս» հարցին հաճախ տրվում է միևնույն պատասխանը «Ես իմ տանը ինձ համար աղոթքում եմ, եկեղեցու պետքություն չունեմ», «Հավատո՞ւմ ես Աստծուն» հարցին հաճախ անդրադարձնում են «Ես ու իմ Աստված. ես իմ հավատքն ունեմ, իմ ձևով եմ հավատում»...

ԻՆՁ և ԻՄ ԵՂԲԱՅՐ ՀՈԳԵՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻՆ

Տարիներ առաջ էր, երբ համացանցի (ինտերնետ) վերաբերյալ մի հաղորդում էի դիտում, ի շարս նորագույն այս գյուտի բերած վնասների՝ մատնանշվեց նաև դրա առաջադրած մի մարտահրավերը գրականությանը: Պարզվում է, որ էլեկտրոնային նամակներից օգտվելու պրակտիկությունն ու հարմարավետությունը վերացման վտանգով են սպառնում գրականության էպիստոլյար՝ նամակագրական, ժանրին: Բայց վերջերս մեր եկեղեցականներից մի քանիսը կարծես հանձն են առել պայքարել այս վտանգի դեմ՝ միևնույն ժամանակ ծանոթ չլինելով այս ժանրի առանձնահատկություններին:

Իսկ ընթերցողը... Դե շատ մեծ է ուրիշի նամակները կարդալու և քննարկելու գայթակղությունը...