Պատմությունը վկայում է, որ 8-րդ դարի հռչակավոր իմաստասեր հայրապետ Հովհաննես Օձնեցին (717-728թթ) հայտնի էր իր վսեմաշուք տեսքով, փարթամ մորուքով, պատկառելի կեցվածքով և հանդերձների ճոխությամբ: Հայոց Կաթողիկոսական գահին բազմելուց հետո Հայրապետը 719-ին այցելում է Դամասկոս՝ մահմեդական արաբ խալիֆային՝ ամիրապետ Օմարին՝ իր հարգանքը փոխանցելու և ի նպաստ հայերի մի քանի հարցեր առաջ քաշելու համար: Սակայն երբ Օձնեցին մուտք է գործում արքայական օթյակ, մեծ է լինում արաբ կառավարչի զարմանքը և գուցե նաև հիասթափությունը. Հայոց Կաթողիկոսը զգեստավորվել էր ամենապերճ զգեստներով, մորուքը շքեղացրել ոսկու փոշով, իսկ ձեռքին ուներ ոսկեձույլ շքեղ գավազան:
Դիմելով Հայրապետին՝ ամիրան հարցնում է, թե ինչու է Կաթողիկոսը այսպես տեղ տալիս հարստությանը, այն դեպքում երբ Հիսուս Քրիստոս նախընտրել է ապրել աղքատ ու պարզ կյանքով: Սուրբ Հայրապետը պատասխանում է.
- Ամեն ասածներդ ճշմարիտ են, ամիրա, սակայն Քրիստոս մարդկանց վրա բնականորեն ազդելու հրաշագործ կարողություն ուներ, իսկ ես զուրկ եմ այդ գերբնական կարողությունից, ուստի մարդկանց վրա պատշաճ ազդեցություն թողնելու և խոսքս ազդու դարձնելու համար պարտավոր եմ դիմել նմանատիպ արտաքին միջոցների: Բայց եթե գերազանցությանդ փափագելի է ծանոթանալ նաև իմ ներքին կեցվածքին, ապա պիտի խնդրեմ, որ այս սրահի մեջ միայնակ մնանք ես և Դուք:
