Այսօրվա հոբելյանի առթիվ երկար-բարակ շնորհավորականներ չեմ շարադրի, սոսկ կբավարարվեմ իմ ամենասիրելի Թումանյանի հոգեպարար մի բանաստեղծությամբ՝ կոչ անելով Էջմիածնի այսօրվա քաղաքացիներին իրական կրողները լինել դարերի այն ոգու, որ անթեղում է Վաղարշապատ-Էջմիածինը.
Հէնց խոնարհես աչքերդ ցած,
Լայն դաշտի մէջ, առջեւդ յանկարծ
Մառախուղից իր խաչի հետ
Կը բարձրանայ մի սուր գմբեթ,
Որ կը խօսի մարդու հոգուն՝
«Խաղաղութիւն ամենեցուն»
Էնտեղ էն հին դարերից վեր
Երկնաքարոզ յուժկու ձայներ,
Սահակ Պարթեւ, Ներսէս Մեծին
Խաղաղութիւն քարոզեցին:
Էնտեղ լցուած ահեղ հոգով,
Աստուածային իր տեսիլքով
«Էջ Միածինն ի Հօրէ»,
Որ Հայաստան լուսաւորէ:
Ու լոյսն առան ծաւալեցին
Լուսաւորիչն ու Մեծ Տրդատ,
Ու տակաւին այնտեղ կեցած
Կը սաւառնին հոգիացած:
Հովհաննես Թումանյան
Հ.Գ. Վայելե՛ք նաև Էջմիածին քաղաքի օրհներգը՝
0 արտահայտվիր:
Post a Comment
Շնորհակալություն մեկնաբանության համար: Եթե Ձեր մեկնաբանությունը առնչվում է հոդվածի նյութին, չի պարունակում վիրավորանքներ և կասկածելի չէ բովանդակությամբ, ապա կարճ ժամանակում այն անպայման կհրապարակվի: Աստված օրհնի Ձեզ: