ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 7. Եղիցին կամք քո որպէս յերկինս եւ յերկրի

Ներկայացնում ենք Տերունական աղոթքի «ԹՈՂ ՔՈ ԿԱՄՔԸ ԼԻՆԻ ԵՐԿՐԻ ՎՐԱ ԻՆՉՊԵՍ ԵՐԿՆՔՈՒՄ»  արտահայտության մեկնությունը՝ պատասխանելով այս հարցերին՝

1. Ի՞նչ է Աստծո Աստծո կամքը

2. Ինչպիսի՞ն է Աստծո կամքը երկնքում եւ ինչպիսի՞ն՝ երկրի վրա։

***

Տեսագրության մեջ օգտագործում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 ԾՆՆԴ. 2։16-17, 

📖 ՍԻՐ. 15։14, 

📖 ԵԲՐ. 1։1-2, 

📖 ՂՈՒԿ. 22։41-46, 

📖 ԳԱՂ. 1։4, 

📖 Ա ՏԻՄ. 2։4 / Ա ԹԵՍ. 4։3, 

📖 ՀՈՎՀ. 17։24 , 

📖 ՀՌՈՄ. 7։14-24, 

📖 ՄԱՏԹ. 19։17/ Ա ՀՈՎՀ. 2։15-17, 

📖 ՍԱՂՄ. 102։20, 

📖 ՀՈՎՀ. 5։24 / ՀԱՅՏՆ. 14։12, 

📖 Ա ԿՈՐՆԹ. 15։47-50, 

📖 ՄԱՐԿՈՍ 8։34-35, 

📖 ՀՈՎՀ. 13։34, 

📖 ՂՈՒԿ. 8։21/ ՄԱՏԹ 7։21 / ՀՈՎՀ. 9։31/ ՀԱԿ. 1։21-22, 

📖 ՀՌՈՄ. 12։2 / ԵՓԵՍ 5։15-17, 

📖 ՍԱՂՄՈՍ 142։10 / Ա ՀՈՎՀ. 5։14 / ԵԲՐ. 13։20-22

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 6. Եկեսցէ արքայութիւն քո

Ներկայացնում ենք Տերունական աղոթքի ՔՈ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ ԹՈՂ ԳԱ արտահայտության մեկնությունը՝ պատասխանելով այս հարցերին՝

1. Ի՞նչ է Աստծո արքայությունը (թագավորությունը)

2. Ինչպե՞ս է այն գալիս։

***

Տեսագրության մեջ օգտագործում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 ՀՈՎՀ. 8։23, ՀՈՎՀ. 18։36

📖 ՍԱՂՄՈՍ 46։3, ԴԱՆԻԷԼ 3։47

📖 ՂՈՒԿ. 12։32, ՂՈՒԿ. 22։29-30

📖 ՂՈՒԿ. 23։42-43

📖 ՄԱՏԹ. 25։31-34

📖 ՂՈՒԿ. 17։20-21

📖 ՄԱՏԹ. 8։11-12

📖 ՄԱՏԹ. 6։33

📖 ՀՌՈՄ. 14։17

📖 ՄԱՏԹ. 5։3

📖 ՄԱՏԹ. 11։12

📖 ՀՈՎՀ. 3։3-6

📖 ՄԱՏԹ 5։19, ՄԱՏԹ. 7։20

📖 ՄԱՏԹ 18։1-5

📖 ԳՈՐԾՔ. 14։21, Բ ԹԵՍ. 1։5, ՄԱՏԹ. 5։10

📖 ՀՌՈՄ 6։12, Ա ԿՈՐՆԹ. 6։9-10

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 5. Սուրբ եղիցի անուն քո

Ներկայացնում ենք Տերունական աղոթքի ՍՈՒՐԲ ԹՈՂ ԼԻՆԻ ՔՈ ԱՆՈՒՆԸ արտահայտության մեկնությունը՝ պատասխանելով այս հարցերին՝

1. Ի՞նչ է Աստվածային սրբությունը։

2. Աստված Անուն ունի՞։

3. Ինչպե՞ս ենք մենք սրբացնում Աստծո անունը։

***

Տեսագրության մեջ օգտագորվծում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 ԵՍ. 6։1-3

📖 ԴԱՏ. 13։17-18

📖 ԵԼՔ 3։13-15

📖 ԵԼՔ 20։7

📖 ՍԱՂՄՈՍ 8։1-2, 71։17-19

📖 ՍԻՐԱՔ 38։15-16

📖 ՂՈՒԿ. 1։31, ՄԱՏԹ. 1։22-23

📖 ՓԻԼ. 2։9-11

📖 ՀՈՎՀ. 17։5-6, 26

📖 ԵՍ. 1։2-4, ՄԱՂ. 1։6

📖 ՂԵՒՏ. 11։44

📖 Ա ԿՈՐՆԹ. 6։20

📖 ԵՍ. 52։5

📖 ՄԱՏԹ. 5։16

📖 Ա ՀՈՎՀ. 3։8-10

📖 Բ ԿՈՐՆԹ. 1։10

📖 ՍԻՐԱՔ 17։1-13

📖 Ա ՊԵՏՐ. 1։14-22

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 4. Որ յերկինս ես

 

Ներկայացնում ենք Տերունական աղոթքի ՈՐ ԵՐԿՆՔՈՒՄ ԵՍ արտահայտության մեկնությունը՝ պատասխանելով այս հարցերին՝

1. Աստված մշտական բնակության վայր ունի՞։

2. Ինչո՞ւ է Տեր Հիսուս շեշտում, որ Աստված (Հայրը) երկնքում է։

3. Ի՞նչ պետք է մենք հասկանանք եւ վերապրենք, երբ աղոթելոիս ասում ենք այս միտքը։

***

Տեսագրության մեջ օգտագործvում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 ՄԱՏԹ. 6։9-13

📖 ՍԱՂՄ. 138։7-12

📖 Գ ԹԱԳ. 8։27 

📖 ՓԻԼ. 2։5-11

📖 ՄԱՐԿ. 6։3, ՀՈՎՀ. 6։38-42

📖 ՀՈՎՀ. 4։20-24

📖 ՄԱՏԹ. 5։48

📖 ՂՈՒԿ. 10։38-42

📖 ՍԱՂՄ. 122։1, 90։1-2

📖 Ա ՊԵՏՐ. 2։22-26

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 3. Մեր

 

Այս տեսանյութում մեկնում ենք Տերունական աղոթքի երկրորդ բառը՝ ՄԵՐ, որը ցույց է տալիս, որ

1. Աստծո զավակներս Քրիստոսի ընտանիքի անդամներն ենք։

2. Աստված մեզ հրավիրում է մեկ եւ միասնական դառնալ սիրո միջոցով։

3. Լինել Քրիստոսի Եկեղեցու անբաժան անդամ։

4. Սիրո հոգեւոր միությունը կիսել աղոթքի եւ Աստծո կամքի մեջ մնալու միջոցով։

***

Տեսագրության մեջ օգտագործվում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 ՀՈՎՀ. 21։17

📖 ՀՈՎՀ. 15։9-12

📖 ԳԱՂ. 3։27

📖 ՀՈՎՀ. 15։4-8

📖 ԵՓԵՍ. 4։16, ԿՈՂ. 2։19

📖 ԿՈՂ. 1։19, ՀՌՈՄ. 12։5

📖 Ա ԿՈՐՆԹ. 12։12-26

📖 Ա ԿՈՐՆԹ. 12։13

📖 Բ ԿՈՐՆԹ. 1։21-22

📖 ՀԱԿ. 5։16

📖 ՄԱՏԹ. 5։44

📖 ՄԱՏԹ. 18։20

📖 Ա ԿՈՐՆԹ. 10։16-17

📖 ԳՈՐԾՔ 1։14

📖 ԿՈՂ. 3։14-16

📖 ԵՓԵՍ. 4։1-32 (հատվածաբար)

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 2. Հայր

 

Այս տեսանյութում մեկնում ենք Տերունական աղոթքի առաջին բառը՝ ՀԱՅՐ 

1. Հայրը որպես Սուրբ Երրորդության առաջին դեմք 

2. Հայրը որպես հոգեւոր Ծնող 

3. Հայրը որպես արարիչ 

4. Հայրը որպես սիրո եւ հոգատարության մարմնացում 

*** 

Տեսագրության մեջ օգտագործում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝ 

📖 ՄԱՏԹ. 6։9-13 

📖 ՀՈՎՀ. 14:8-12 և ՀՈՎՀ. 15:26 

📖 ԳԱՂ. 4։4-7 

📖 Ա ՀՈՎՀ. 3։1 

📖 ՀՈՎՀ 1։12-14 

📖 ՀՈՎՀ 3։3-6 

📖 ՀՈԲ 10։8-13 

📖 Ա ԿՈՐՆԹ 15։45 

📖 ԵՍ. 41։13 

📖 ՀՈՎՀ 3։16 , ՄԱՏԹ. 7։9-11 

📖 ԱՌԱԿ 3։12, ՀԱՅՏՆ. 3։19, ՄԱՂ. 3։17 

📖 ՂՈՒԿ 15։11-31 

📖 ՍԱՂՄ 102։13

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

Instagram - https://www.instagram.com/sarkavagagirq/

ԶՐՈՒՅՑՆԵՐ ՏԵՐՈՒՆԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔԻ ՄԱՍԻՆ - 1. Նախաբան

Սիրելիներ, սկսում ենք ուղիղ եթերների նոր շարք՝ նվիրված Տերունական աղոթքի մեկնությանը։

Առաջին հանդիպմանը ընդհանուր խոսում ենք 3 հարցերի մասին.

1. Ինչո՞ւ հենց Հայր Մերի մեկնություն։

2. Ինչո՞ւ է կարեւոր Տերունական աղոթքը։

3. Ի՞նչ մեթոդով ենք առաջնորդվելու։

***

Տեսագրության մեջ օգտագործում են Աստվածաշնչյան հետեւյալ մեջբերումները՝

📖 Ղուկ. 11։1-4 - Հա՛յր մեր, սուրբ թող լինի քո անունը. քո արքայությունը թող գա։ Մեր հանապազօրյա հացը տո՛ւր մեզ ամեն օր։ Եվ ների՛ր մեզ մեր մեղքերը, ինչպես մենք էլ ներում ենք ամեն մարդու, որ հանցանք է գործում մեր դեմ, և մի՛ տար մեզ փորձության»։

📖 Մատթ. 6։9-13 - Հա՛յր մեր, որ երկնքում ես, սուրբ թող լինի քո անունը, քո արքայությունը թող գա, քո կամքը թող լինի ինչպես երկնքում, այնպես էլ երկրի վրա։ Տո՛ւր մեզ այսօր մեր հանապազօրյա հացը։ Ների՛ր մեզ մեր պարտքերը, ինչպես մենք ենք ներում մեզ պարտապաններին։ Եվ մի՛ տար մեզ փորձության, այլ փրկի՛ր մեզ չարից. որովհետև քոնն են արքայությունը, զորությունը և փառքը հավիտյանս. ամեն։

📖 Մատթ. 6։5-6 - Երբ աղոթես, չլինե՛ս կեղծավորների պես, որոնք սիրում են ժողովարաններում ու հրապարակների անկյուններում աղոթքի կանգնել, որպեսզի տեսանելի դառնան մարդկանց։ Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, հենց դա է նրանց վարձը։ Այլ երբ աղոթես, մտի՛ր քո սենյակը, փակի՛ր քո դռները և ծածո՛ւկ աղոթիր քո Հորը, և քո Հայրը, որ տեսնում է ծածուկը, քեզ կհատուցի հայտնապես։

📖 Մատթ. 6։7-8 - Երբ աղոթք անեք, մի՛ շատախոսեք հեթանոսների պես, որոնք կարծում են, թե իրենց շատ խոսքերի շնորհիվ լսելի կլինեն։ Արդ, մի՛ նմանվեք նրանց, որովհետև ձեր Հայրը գիտի, թե ինչ է ձեզ պետք, նախքան դուք նրանից մի բան կխնդրեք։

📖 Մատթ. 6։14-15 - Եթե դուք մարդկանց ներեք իրենց հանցանքները, ձեր երկնավոր Հայրն էլ ձեզ կների։ Իսկ եթե դուք մարդկանց չներեք իրենց հանցանքները, ձեր Հայրն էլ ձե՛զ չի ների ձեր հանցանքները։

🙏Լիահույս եմ, որ կդիտեք, կմեկնաբանեք, առատ կկիսվեք եւ կբաժանորդագրվեք մեզ մեր էջերում՝

YouTube - https://www.youtube.com/channel/UCPdiQ179kbrzHV5rTx_vb9g

Facebook - https://www.facebook.com/sarkavagiblog/

34. ՏԵՍԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ ՆԻԿՈԴԵՄՈՍԻ ՀԵՏ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
33. ԱՌԱՋԻՆ ԶԱՏԻԿԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 3։1-21

1 Փարիսեցիների մեջ Նիկոդեմոս անունով մի մարդ կար, որ հրեաների իշխանավոր էր։ 

2 Նա գիշերով եկավ նրա մոտ ու ասաց նրան. «Ռաբբի՛, գիտենք, որ Աստծուց ես եկել որպես վարդապետ, որովհետև ոչ ոք չի կարող կատարել այն նշանները, որ դու ես անում, եթե Աստված նրա հետ չլինի»։

3 Հիսուսը պատասխանեց և ասաց նրան. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, եթե մեկը վերստին չծնվի, չի կարող Աստծու արքայությունը տեսնել»։ 

4 Նիկոդեմոսը նրան ասաց. «Ինչպե՞ս կարող է ծնվել մի մարդ, որ ծեր է. մի՞թե կարելի է իր մոր որովայնը կրկին մտնել ու ծնվել»։ 

5 Հիսուսը պատասխան տվեց ու ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, եթե մեկը ջրից ու Հոգուց չծնվի, չի կարող Աստծու արքայությունը մտնել. 

6 որովհետև մարմնից ծնվածը մարմին է, իսկ Հոգուց ծնվածը՝ հոգի։ 

7 Դու մի՛ զարմացիր, որ քեզ ասացի՝ ձեզ պետք է վերստին ծնվել. 

8 որովհետև քամին ուր ուզում է, փչում է, և նրա ձայնը լսում ես, բայց չգիտես՝ որտեղի՛ց է գալիս կամ ո՛ւր է գնում. այսպես է և ամեն ոք, որ Հոգուց է ծնված»։ 

9 Նիկոդեմոսը հարցրեց նրան. «Այդ ինչպե՞ս կարող է լինել»։ 

10 Հիսուսը պատասխանեց և ասաց նրան. «Դո՛ւ ես Իսրայելի վարդապետ և այդ չգիտե՞ս։ 

11 Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, խոսում ենք, ինչ գիտենք, և վկայում ենք, ինչ տեսել ենք, բայց մեր վկայությունը չեք ընդունում։ 

12 Իսկ արդ, եթե երկրավոր բաներ ասացի ձեզ, և չեք հավատում, ապա ինչպե՞ս պիտի հավատաք, եթե երկնավոր բաներ ասեմ։

13 Արդ, ոչ ոք երկինք չի ելել, եթե ոչ երկնքից իջածը՝ Մարդու Որդին, որ երկնքից էր։ 

14 Եվ ինչպես որ Մովսեսն անապատում բարձրացրեց օձը, այնպես էլ Մարդու Որդին պետք է բարձրանա, 

15 որպեսզի ով նրան հավատում է, հավիտենական կյանքն ընդունի։ 

16 Քանզի Աստված այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչև իսկ իր միածին Որդուն տվեց, որպեսզի ով նրան հավատում է, չկորչի, այլ ընդունի հավիտենական կյանքը. 

17 որովհետև Աստված իր Որդուն չուղարկեց աշխարհ՝ այն դատապարտելու, այլ որպեսզի աշխարհը նրանով փրկվի։ 

18 Ով նրան հավատում է, չպիտի դատապարտվի, իսկ ով նրան չի հավատում, արդեն իսկ դատապարտված է, քանի որ Աստծու միածին Որդու անվանը չհավատաց։ 

19 Եվ հենց այս է դատաստանը. լույսը եկավ աշխարհ, սակայն մարդիկ խավարը լույսից ավելի սիրեցին, որովհետև իրենց գործերը չար էին. 

20 Քանզի չարիք գործողն ատում է լույսը և դեպի այն չի գալիս, որպեսզի նրա գործերը հայտնի չդառնան։ 

21 Իսկ ով կատարում է այն, ինչ ճշմարիտ է, գալիս է դեպի լույսը, որպեսզի նրա գործերը հայտնի դառնան, թե Աստծով կատարվեցին»։

Հիսուս իր Երուսաղեմում եղած ժամանակ, գիշերային անակնկալ մի այցելություն ունեցավ։ Փարիսեցիների աղանդից քահանայապետարանի իշխանական մեծ ժողովի անդամ ռաբբի Նիկոդեմոսը, որ լսել էր Հիսուսի գործած հրաշքների մասին և նրանց վրա քննություն և ուսումնասիրություն ուներ, մտադրվել էր մոտենալ Հիսուսին, տեսնել, խոսել և խորհրդակցել, և նրա մասին ամբողջական գաղափար կազմել։ Իր ընկերներից քաշվելով, և նույնիսկ իր դիրքից ստիպված, երևույթներից խաբվող ռամիկ չերևալու դիտավորությամբ, նա չհամարձակվեց ցերեկով Հիսուսի մոտ գնալ և նախընտրեց գիշերվա գաղտնիությունը։

 

33. ԱՌԱՋԻՆ ԶԱՏԻԿԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

  Նախորդ գլուխը՝
32. ՀԻՍՈՒՍ ԳԱԼԻԼԻԱՅՈՒՄ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 2։13-25

13 Հրեաների Զատիկը մոտ էր, և Հիսուսը Երուսաղեմ բարձրացավ։ 

14 Եվ տաճարում հանկարծ տեսավ արջառներ, ոչխարներ ու աղավնիներ վաճառողների, ինչպես նաև լումայափոխների, որոնք նստած էին։ 

15 Եվ չվանից խարազան շինեց ու բոլորին տաճարից դուրս հանեց. նաև ոչխարներն ու արջառները. իսկ լումայափոխների պղնձադրամները ցիր ու ցան արեց և նրանց սեղանները շուռ տվեց։ 

16 Իսկ աղավնեվաճառներին ասաց. «Դրանք այստեղից վերցրե՛ք և իմ Հոր տունը վաճառատան մի՛ վերածեք»։ 

17 Նրա աշակերտները հիշեցին, որ գրված է. «Քո տան նկատմամբ նախանձախնդրությունն ինձ պիտի ուտի»:

18 Հրեաները նրան պատասխանեցին ու ասացին. «Ի՞նչ նշան կարող ես ցույց տալ մեզ, որ այդ բանն անում ես»։ 

19 Հիսուսը նրանց պատասխանեց ու ասաց. «Քանդե՛ք այդ տաճարը, և երեք օրվա ընթացքում կվերականգնեմ այն»։ 

20 Հրեաները նրան ասացին. «Քառասունվեց տարում շինվեց այս տաճարը, իսկ դու երեք օրո՞ւմ ես վերականգնում այն»։ 

21 Բայց նա իր մարմնի տաճարի մասին էր խոսում։ 

22 Իսկ երբ մեռելներից հարություն առավ, նրա աշակերտները հիշեցին, թե այս է, որ ասել էր, և հավատացին Սուրբ Գրքին ու Հիսուսի ասած խոսքին։

23 Երբ Հիսուսը զատկի տոնին Երուսաղեմում էր գտնվում, շատերը հավատացին նրա անվանը, քանի որ տեսնում էին նրա կատարած նշանները։ 

24 Բայց Հիսուսը նրանց չէր վստահում, որովհետև ինքն ամենքին ճանաչում էր, 

25 և կարիք չկար, որ մեկը վկայեր մարդու մասին, քանի որ ինքն արդեն գիտեր, թե ի՛նչ կար մարդու մեջ։

Հիսուս Կափառնայումից Երուսաղեմ եկավ մարտի վերջերին, որովհետև Զատկի համար եկողները պետք է մի օր առաջ գտնվեին Երուսաղեմում՝ օրինական և տոնական պատրաստությունները կատարելու: Ավետարանիչը պարզապես գրում է. «Հիսուսը Երուսաղեմ բարձրացավ». ոչ մոր, ոչ եղբայրների և ոչ էլ հետևողների միատեղ եկած լինելու մասին չի ակնարկվում, և, թեպետ հետո մի անգամ հիշատակվում է աշակերտների մասին, սակայն ուրիշների ներկայության մասին չի հայտնում, և այս հարցը որոշակի լուծում չի ստանում: Մյուս կողմից, որքան էլ Հիսուսի աշակերտները դեռ հաստատուն կերպով իր հետ չէին շրջագայում, բայց կարևոր առիթներով նրա մոտ էին գալիս, իսկ Զատկի առթիվ, անկասկած, իրենք էլ, իբրև բարեպաշտ անձիք, եկել էին Երուսաղեմ իրենց ուխտը կատարելու համար: Հիսուսի զատկական օրինակատարության պարագաների մասին չի պատմվում, այլ միայն հիշատակվում է սաստիկ նախանձահույզ մի միջադեպ:    

Զատկական օրինակատարության պարտադիր պայմանների մեջ էին մտնում նախընթաց երեկոյի գառնազենությունը, տոն օրվա առավոտյան կատարվելիք զոհը և տաճարին տրվելիք դրամական նվերը: Ընթրիքի համար նախատեսված տարեկան գառները, զոհի համար ընտիր ոչխարներ, արջառներ և աղավնիներ, իսկ նվերի համար զուտ հրեական դրամներ էին հարկավոր, որպեսզի խորշեին հեթանոսականներից, և այդ նպատակով Երուսաղեմում մեծ առևտուր էր կազմակերպվում, որը ավելի դյուրին դարձնելու համար կատարվում էր տաճարի մոտակայքում: Տաճարի վերակացուները, տաճարի ներքին բակերն ու գավիթները շուկայի վերածելով, իսկ իրենք էլ առևտրի գլուխ անցնելով կամ առևտրականներ վարձելով, այդ առիթը իրենց շահի աղբյուրն էին դարձրել: Երբ Հիսուս Երուսաղեմ հասավ, նրա աչքերի առջև բացվեց այդ տգեղ տեսարանը, Աստծո տան այդ անարգանքը շարժեց նրա նախանձահուզությունը: Սկզբում, իհարկե, նա դիտողություններ արեց, ազդարարեց ու հանդիմանեց, և երբ որ տեսավ, որ իրեն լսող չկա, մի չվան իր ձեռքը վերցրեց, ոլորեց այն խարազանի նման և ոչխարներին ու արջառներին քշելով՝ տաճարի բակից դուրս հանեց: Ավետարանը չի ասում թե վաճառողներին էլ գանակոծեց: Շուռ տվեց լումայափոխների սեղանները, իսկ պղնձե դրամները ցիր ու ցան արեց, աղավնի վաճառողներին ստիպեց, որ ապրանքները դուրս տանեն, և աղավնիներին արձակել տալով՝ նրանց տերերին ցանկացավ զրկել իրենց վաստակածից: Այդ գործողությունների ընթացքում Հիսուս շարունակ կրկնում էր. «Այս տաճարը Աստծո տունն է, իմ հոր տունն է, աղոթքի տեղ է, և առևտրի տեղ չէ, իսկ դուք այն շուկայի և վաճառատան եք վերածել. ելեք, վերցրեք ձեր ապրանքները, և գնացեք ուրիշ տեղ վաճառեցեք»: Հրեաները Հիսուսի համարձակությունը տեսնելով՝ սկսեցին դիմադրել Նրան, պատճառաբանելով, որ Նա դրա իրավունքը չունի և չպետք է խառնվի այդ գործին, քանի որ տաճարն իր վերակացուներն ունի: Պատասխանելով նրանց, Հիսուս հիշեցրեց Իր գերագույն իշխանության մասին, որպես Աստուծո կողմից առաքված ուղղություն ցույց տալու և հաստատելու համար: Նրա վրա տեսնված հոգու և զորության առջև պատկառանք զգալով՝ հրեաները չկարողացան ժխտել Հիսուսի խոսքը, այլ միայն պահանջեցին, որ հրաշքով կամ երկնային նշանով հաստատի, որ Ինքն իսկապես Աստծո կողմից է առաքված: Հիսուս փոխադարձաբար չանարգեց նրանց առաջարկը, այլ համակերպվելով՝ ասաց. «Քանդե՛ք այդ տաճարը, և երեք օրվա ընթացքում կվերականգնեմ այն»: Հրեաները կարծեցին, որ Հիսուս նկատի ունի Երուսաղեմի տաճարը, որի բակում էին գտնվում, և ծաղրելով Հիսուսի խոսքը՝ ասացին. «Քառասունվեց տարում շինվեց այս տաճարը, իսկ դու երեք օրո՞ւմ ես վերականգնում այն»: Այստեղ ավարտվում է Ավետարանի պատմությունը, և գրված չէ, թե Հիսուս ինչ է պատասխանում հրեաներին: 

Նախ տաճարի շինության քառասունվեց տարիները չպետք է շփոթել Բաբելոնի գերությունից հետո Զորաբաբելի շինած երկրորդ տաճարի կառուցման տարիների հետ: Իր իշխանությունը փառավորելու և հրեաների համակրանքը շահելու համար Հերովդեսն իր թագավորության 16-րդ տարում, այն է մ. թ. ա. 19 թ., որպես փոքրիկ և անշուք շինվածք, քանդել տվեց Զորաբաբելի տաճարը և  հիմքից սկսած Սողոմոնի տաճարի նման ընդարձակ և փառավոր շինություն կանգնեցրեց: Թեպետ տաճարի գլխավոր մասերը շուտով ավարտվեցին, և տաճարը սկսվեց գործածվել, սակայն հարդարանք ու զարդարանքները շատ երկար տևեցին և մինչև Հիսուսի օրերը, և դրանից հետո էլ բավական երկար տարիներ շարունակվեցին: Տաճարում այդ միջադեպը տեղի ունեցավ մ. թ. 27 թվականին, սրան գումարելով Քրիստոսից 19 տարի առաջ սկսած շինարարական աշխատանքները, ստանում ենք 46 տարի: Ահա այս պարագայի վրա էին հրեաները Հիսուսին ասում թե՝ «Այս, որ տեսնում ես, 46 տարիների ընթացքում կառուցվեց և նորից հնարավոր չէ կառուցել 3 օրվա ընթացքում»:

Տաճարի բակից վաճառողներին արտաքսելու գործողությունը Հովհաննես ավետարանիչը առաջին Զատկի մեջ է ներկայացնում, մինչ մյուս ավետարանիչները նույն պատմությունը ներկայացնում են չորրորդ զատկի առիթով (Մատթ. 21:12, Մարկ. 11:15, Ղուկ. 19:45). Այստեղից էլ ոմանք ցանկացան այդ դեպքի վրա անստուգության կամ շփոթության կասկածներ հարուցել: Սակայն մեզ ոչինչ չի խանգարում ասելու, թե այս գործողությունները կատարելուց հետո, Հիսուս կրկին նմանօրինակ նախանձահուզություն դրսևորեց և ոչ միայն առաջին և չորրորդ զատիկների ժամանակ, այլ գուցե ուրիշ պարագաների մեջ էլ Նա գործնականորեն պաշտպանեց տաճարի նվիրականությունը: Կայիափայի ատյանի առջև Հիսուսի այդ խոսքերը՝ իբրև հայհոյություն և մահապարտության փաստ հիշվելու ժամանակ (Մատթ. 26:61, Մարկ. 14:58) չնշվեց տարին և թե որերորդ անգամն էր, ինչը և հաստատում է, թե Հիսուս այդ խոսքը ոչ թե մեկ անգամ անցողիկ կերպով է ասել, այլ հաճախ է կրկնել, և ծանոթ եղելություն դարձել: Իսկապես, այս առիթով մյուս ավետարանիչները չեն հիշատակում տաճարի շինության ակնարկի մասին, բայց հիշատակում են ամբաստանության առթիվ այն, ինչ որ Հովհաննես ավետարանիչը դեպքերի կատարման ընթացքում է հիշատակում, և այդպիսով նույն իրողության և նույն խոսակցության վերաբերյալ բոլոր ավետարանիչները համաձայնվում են:

Սակայն Հիսուսի խոսքը Երուսաղեմի տաճարը վերականգնելու մասին չէր, այլ Իր մարմնի խորհրդական տաճարը մահվանից երեք օր հետո հարությամբ վերականգնելու մասին էր, և ինչպես Հովհաննես ավետարանիչն էլ խոստովանում է, իրենք էլ Քրիստոսի Հարությունից հետո հասկացան խոսքի իմաստն ու տեսան խոսքի հաստատումը, և մի անգամ ևս ամրացրին իրենց հավատքը Քրիստոսի վրա: Նույն կերպով Հիսուսի ցուցաբերած նախանձահուզության մասին էլ հիշեցին և համոզվեցին, թե այն կանխապես եղած մեսիական մարգարեության կատարումն էր. «Քո տան նախանձախնդրությունը պիտի ուտի ինձ», որ է Սաղմոսի խոսքը. «Քո տան նախանձը կերավ ինձ» (Սաղ. 68:10):

Զատիկի պատմությունը լրացնելու համար ավետարանիչը ավելացնում է, որ այդ ընթացքում Երուսաղեմում Հիսուս շատ հրաշքներ գործեց, որ հրաշքներ տեսնողները զարմացան և սկսեցին հավատալ Հիսուսին, թե նա ինքն է խոստացյալ Մեսիան, և Հիսուսին հետևելու ցանկություն հայտնեցին: Բայց ամեն մեկին Հիսուս չէր վստահում և հավատ չէր ընծայում նրանց խոսքերին, քանզի յուրաքանչյուրի զգացումներն ու միտքը իմանալու համար նրան պետք չէր խոսքեր լսել, նա թափանցում էր մարդու ներսը և սիրտը քննելով իմանում, թե ինչ կա ամեն մեկի ներսում, և թե ինչ է անցնում յուրաքանչյուրի մտքով: Այս բացատրություններով ավետարանիչը մեկ կողմից բարձրացնում է Հիսուսի անձը և ակնարկում նրա աստվածային կատարելությունը, իսկ մյուս կողմից ցանկանում է հասկացնել, որ հրեաները Հիսուսի մասին անհաստատ կարծիք ունեին. երբ հրաշքներ էին տեսնում, հիանում և բարձրացնում էին, և իբրև Մեսիա էին ընդունում նրան, բայց քիչ հետո ամեն բան մոռանալով՝ հակառակվում էին ու դավաճանում:

Հաջորդ գլուխը՝

34. ՏԵՍԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ ՆԻԿՈԴԵՄՈՍԻ ՀԵՏ

32. ՀԻՍՈՒՍ ԳԱԼԻԼԻԱՅՈՒՄ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

   Նախորդ գլուխը՝
31. ԿԱՆԱՅԻ ՀԱՐՍԱՆԻՔԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 2։12

12 Սրանից հետո Հիսուսը Կափառնաում իջավ իր մոր և իր եղբայրների հետ և այնտեղ մնաց միայն մի քանի օր։

Հիսուս իր մկրտությունից հետո քառասուն օր մնաց անապատում և մի քանի օրեր էլ ապրեց Հորդանանի կողմերում։ Հետո եկավ Գալիլիա, Զատկի տոնի առթիվ այնտեղից Երուսաղեմ գնալու համար։ Մկրտությունը դնելով հունվարի սկզբին, և Զատիկն էլ ապրիլի առաջին օրերին, նաև հավանագույն հաշվով իմանալով ապրիլի 6-ին հանդիպած լինելը, միայն երեք ամսվա հատված ունենք այդ եղելությունները զետեղելու Հռոմի 780, Քրիստոսի թվականի 27 և Հիսուսի կյանքի 31-րդ տարվա առաջին քառորդի մեջ։

Համեմատական մի բաշխումով պետք է Կանայի հարսանիքը դնել Մարտի սկզբներին, ուր մի քանի օրեր ևս մնաց։ Ավետարանիչը Նազարեթի տուն գնալու  հիշատակությունը բոլորովին չի կատարում, և այլ տեղից էլ գիտենք, թե երբ Հիսուս առաջին անգամ Նազարեթ գնաց, Գալիլիայի ուրիշ քաղաքներում շատ հրաշքներ էր գործել արդեն (Ղուկ. 4:23), և սրանից հաստատաբար եզրակացնում ենք, որ այս անգամ չգնաց Նազարեթ, մանավանդ որ իր մայրը և  ուրիշ ազգականներ էլ Նազարեթից եկել էին Կանա։ Կանայից Հիսուս եկավ Կափառնայում՝ Գալիլիայի գլխավոր քաղաքը, որը գտնվում է Երուսաղեմից Դամասկոս տանող մեծ ճանապարհին, Տիբերիա լճի կամ ծովի հյուսիս-արևմտյան անկյունում, այն ժամանակ ծառայել է որպես անցուդարձի և վաճառականության մի մեծ շահաստան, բայց որի դիրքն այժմ կասկածանքով համապատասխանում է Մինիե կոչված տեղին։ Երկնքի հասնող քաղաքը կորած է անդունդների մեջ, ինչպես Հիսուսն էլ ասել էր. «Եվ դու Կափառնայում, չպիտի բարձրանաս մինչև երկինք, այլ պիտի իջնես մինչև դժոխք» (Մատթ. 11:23)։ Կափառնայում գալու պատճառը պետք է դիտենք իբրև մի նախապատրաստություն Հիսուսի քարոզության ապագա կենտրոնի (Կափառնայումի), որովհետև այս անգամ այնտեղ ոչ քարոզեց և ոչ էլ հրաշք գործեց, այլ հանգրվանեց մի քանի օրով. «Եվ այնտեղ մնաց մի քանի օր»։ Հիսուսին հետևողները մեծամասամբ Բեթսայիդայից էին, որ Կափառնայումին շատ մոտ էր, և իրենց գործի բերումով էլ պիտի գտնվեին Կափառնայումի հրապարակում՝ ձկնորսության արդյունքը վաճառելու համար։ Պետրոսի տունն էլ նույնպես Կափառնայումում էր, մյուսներն էլ, հավանաբար, եթե ոչ հաստատուն բնակության, ապա իրենց համար այստեղ գիշերելու տեղեր ունեին։ Հավանաբար Հիսուսին հաղորդեցին տեղանքի հարմարությունները։ Հիսուս էլ Զատկի համար Երուսաղեմ չգնաց, ցանկացավ տեսնել Կափառնայումը, որ վերադառնալով Երուսաղեմ, իր քարոզությունը ձեռնարկի այնտեղ։

Հիսուսի՝ Կանայից Կափառնայում գալու ժամանակ իրեն ընկերացան իր մայրն ու եղբայրները, և, հավանաբար, նաև իր հետտևորդները, որոնք չէին կարող մնալ Կանայում և պիտի վերադառնային Կափառնայում, իրենց տան գործին։

Հիսուսի եղբայր կոչված անձանց անունները հիշված են մեկ այլ տեղում. Հակոբ, Հովսե, Սիմոն և Հուդա (Մատթ. 13:55), որ Եկեղեցում հարգվում են Տեառնեղբայր անունով, սակայն երբեք համամայր և համահայր եղբայրներ չեն Հիսուսին, այլ պարզապես հորեղբորոդիներ, որը պիտի բացատրենք, երբ հատկապես Տեառնեղբայրների մասին խոսելու առիթը ներկայանա։

Հաջորդ գլուխը՝

33. ԱՌԱՋԻՆ ԶԱՏԻԿԸ

31. ԿԱՆԱՅԻ ՀԱՐՍԱՆԻՔԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
30. ՀԻՍՈՒՍԻ ՄՅՈՒՍ ՀԵՏԵՎՈՂՆԵՐԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 2։1-11

1 Գալիլեա հասնելու երրորդ օրը Կանա քաղաքում հարսանիք կար։ Հիսուսի մայրն այնտեղ էր։ 

2 Հարսանիքի հրավիրվեցին նաև Հիսուսը և իր աշակերտները։ 

3 Երբ գինին պակասեց, մայրը Հիսուսին ասաց. «Գինի չունեն»։ 

4 Հիսուսը նրան ասաց. «Մի՞թե ես չգիտեմ՝ ինչ պիտի անեմ, ո՛վ կին, իմ ժամանակը դեռ չի հասել»։ 

5 Նրա մայրն սպասավորներին ասաց. «Ինչ որ ձեզ ասի, արե՛ք»։ 

6 Այնտեղ կային քարե վեց թակույկներ՝ հրեաների սրբվելու սովորության համաձայն. նրանցից յուրաքանչյուրը շուրջ հարյուր լիտր տարողություն ուներ։ 

7 Հիսուսը նրանց ասաց. «Այդ թակույկները լցրե՛ք ջրով»։ Բերնեբերան լցրին։ 

8 Եվ ասաց նրանց. «Հիմա վերցրե՛ք և տարե՛ք սեղանապետին»։ Եվ նրանք տարան։ 

9 Եվ երբ սեղանապետը ճաշակեց գինի դարձած ջուրը, չէր իմանում, թե որտեղի՛ց է (բայց սպասավորները, որոնք ջուրը լցրին, գիտեին), 

10 խոսեց փեսայի հետ ու ասաց. «Ամեն մարդ նախ ընտիր գինին է մատուցում, և երբ հարբած են, այն ժամանակ՝ վատը։ Իսկ դու ընտիր գինին մինչև հիմա պահել ես»։ 

11 Հիսուսն այս առաջին նշանն արեց Գալիլեայի Կանա քաղաքում՝ որպես սկիզբը նշանների, և հայտնեց իր փառքը, ու նրա աշակերտները հավատացին նրան։

Նաթանայելի կոչումից երեք օր հետո Հիսուսին հանդիպում ենք Կանայում՝ Գալիլիայի քաղաքներից մեկում, որ գտնվում է Նազարեթի և Կափառնայումի միջև, և պետք չէ շփոթել ուրիշ համանուն Կանաների հետ։ Հիսուս Փիլիպպոսին տեսնելու օրից արդեն բռնել էր Գալիլիայի ճանապարհը, հետևաբար առանց դժվարության երեք օր հետո Գալիլիա հասած կլինի։ Նազարեթում իր տունը չգնացած՝ Կանա քաղաք մտնելն էլ տարօրինակ չէ, որովհետև Կանացի Նաթանայելը հնարավոր է ցանկացած լինի իր տունը տանել. մինչ այդ Հիսուսի մայրն էլ արդեն մի հարսանիքի համար եկել էր Կանա։ Երևում է, թե մոր այնտեղ գտնվելու համար Հիսուս եկավ այնտեղ, և նույն առիթով նաև հարսանիքի հրավիրվեց և իրեն հետևող աշակերտների հետ հանձն առավ Հորդանանից գնալ հարսանիք. «Հիսուսի մայրն այնտեղ էր։ Հարսանիքի հրավիրվեցին նաև Հիսուսը և իր աշակերտները»։

30. ՀԻՍՈՒՍԻ ՄՅՈՒՍ ՀԵՏԵՎՈՂՆԵՐԸ

  Նախորդ գլուխը՝
29. ՀԻՍՈՒՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՏԵՎՈՂՆԵՐԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 1:43-51

43 Հաջորդ օրը Հիսուս որոշեց Գալիլեա մեկնել. գտավ Փիլիպպոսին ու նրան ասաց. «Արի՛ իմ հետևից»։ 

44 Փիլիպպոսը Բեթսայիդայից էր՝ Անդրեասի ու Պետրոսի քաղաքից։ 

45 Փիլիպպոսը գտավ Նաթանայելին ու նրան ասաց. «Ում մասին Մովսեսն օրենքի մեջ և մարգարեները գրել էին, գտանք նրան՝ Հիսուսին՝ Հովսեփի որդուն, Նազարեթ քաղաքից»:

 46 Նաթանայելը նրան ասաց. «Իսկ հնարավո՞ր է, որ Նազարեթից որևիցե լավ բան դուրս գա»։ Փիլիպպոսը նրան ասաց. «Արի՛ և տե՛ս»։ 

47 Երբ Հիսուսը տեսավ իր մոտ եկող Նաթանայելին, նրա մասին ասաց. «Ահա իսկական մի իսրայելացի, որի մեջ նենգություն չկա»։ 

48 Նաթանայելը նրան ասաց. «Որտեղի՞ց ես ճանաչում ինձ»։ Հիսուսը պատասխանեց և ասաց նրան. «Փիլիպպոսը դեռ քեզ չկանչած, երբ թզենու տակ էիր, տեսա քեզ»։

 49 Նաթանայելը պատասխան տվեց նրան ու ասաց. «Ռաբբի՛, դու ես Աստծու Որդին, դու ես Իսրայելի թագավորը»։ 

50 Հիսուսը պատասխան տվեց նրան ու ասաց. «Հավատում ես հիմա, քանի որ քեզ ասացի, թե՝ թզենու տակ տեսա քեզ. դրանից շատ ավելի մեծ բաներ պիտի տեսնես»։ 

51 Եվ ասաց նրանց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, պիտի տեսնեք երկինքը բացված և Աստծու հրեշտակներին, որ պիտի բարձրանան ու իջնեն Մարդու Որդու վրա»։

Առաքյալներից Հիսուսին առաջինը ճանաչողների, և Նրան հետևողների անուններն ու ծանոթության հանգամանքները Ավետարանիչը պատմում է երկու նկատառումներով. նախ՝ առաքյալների և Հիսուսի միջև հարաբերությունների շատ վաղուց սկսած լինելը ցույց տալու, և երկրորդ՝ Հիսուսի մասին տրված վկայությունները հասկացնելու համար:
Հետևող առաջին խմբի միջից չորս անուններ ունեցանք՝ երկուսը հայտնի կերպով հիշատակված՝ Անդրեաս և Սիմոն, և երկուսն էլ զորությամբ ցույց տրված՝ Հովհաննես և Հակոբոս: Ավետարանիչը, շարունակելով նաև ուրիշ անուններ թվել, ցանկանում է իր ընկերներին ևս ծանոթացնել:

Հովնանյան և Զեբեդյան եղբայրների հետ ծանոթանալուց մեկ օր հետո, Հիսուս մտադրվում է վերադառնալ իր գավառը՝ Գալիլիա, և այդ ընթացքում  հանդիպում է Փիլիպպոսին Գալիլիայի Բեթսայիդա քաղաքից, որ Պետրոսի և Անդրեասի քաղաքակիցն էր՝ նույնիսկ անունով ձկնորսների մի քաղաք, որ թարգմանվում է Տուն Ձկնորսության: Փիլիպպոսն էլ ձկնորս էր, մյուսներին արհեստակից և ծանոթ, անշուշտ, այդ  առիթով էլ գալիս է Հիսուսի մոտ, և Հիսուս, ինչպես ծանոթ մեկի, խոսում է նրա հետ ու ասում. «Արի՛ իմ հետևից»:

29. ՀԻՍՈՒՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՏԵՎՈՂՆԵՐԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
28. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 1:35-42

35 Հետևյալ օրը դարձյալ այնտեղ կանգնած էր Հովհաննեսը և իր հետ՝ իր աշակերտներից երկուսը։ 

36 Եվ նայելով Հիսուսին, որ գալիս էր, ասաց. «Ահավասիկ Քրիստոսը՝ Աստծու Գառը»։

 37 Երկու աշակերտները նրանից լսեցին, ինչ խոսեց, և գնացին Հիսուսի հետևից։ 

38 Երբ Հիսուսը շրջվեց ու տեսավ նրանց, որ գալիս էին իր հետևից, ասաց նրանց. «Ի՞նչ եք փնտրում»։ Նրանք ասացին նրան. «Ռաբբի՛ (որ թարգմանաբար նշանակում է “վարդապետ”), որտե՞ղ է քո օթևանը»։ 

39 Նա նրանց ասաց. «Եկե՛ք և տեսե՛ք»։ Եկան ու տեսան, թե որտե՛ղ էր նրա օթևանը։ Այն օրը նրա մոտ գիշերեցին, որովհետև ժամը մոտ տասն էր։ 

40 Սիմոն Պետրոսի եղբայր Անդրեասը մեկն էր այն երկուսից, որոնք լսեցին Յովհաննեսին ու գնացին Հիսուսի հետևից։ 

41 Սա նախ գտնում է իր եղբայր Սիմոնին ու նրան ասում. «Գտանք Մեսիային» (որ թարգմանվում է Քրիստոս)։ 

42 Սա նրան տարավ Հիսուսի մոտ։ Նայելով նրան՝ Հիսուսն ասաց. «Դու Հովնանի որդի Սիմոնն ես, դու պիտի կոչվես Կեփաս» (որ թարգմանվում է Պետրոս)։

Ավետարանիչը, մտադիր լինելով միայն Հովհաննեսի վկայությունները ցույց տալ, մեզ չի պատմում, թե Հիսուս, որ Հովհաննեսի մոտ էր գալիս, ինչ արեց և ինչ ասեց և, թե ինչպես կրկին բաժանվեց: Եվ այս մանրամասնությունները զանց առնելով, պատմում է, թե «հետևյալ օրը» Հովհաննեսը դարձյալ տեսավ Հիսուսին այդ կողմերում շրջելիս: Հովհաննեսի հետ էին իրեն հետևողներից երկուսը: Նրանց դարձավ և մեկ անգամ ևս ցույց տվեց Հիսուսին ու վերստին հաստատեց նախորդ օրվա վկայությունը՝ «Ահավասիկ Քրիստոսը՝ Աստծու Գառը»: Այդ երկու աշակերտները, լսելով, որ իրենց վարդապետը՝ Հովհաննեսը, այդպես հետևողականորեն և այդչափ խորհրդավոր կերպով բարձրացնում է Նազովրեցի Հիսուսին, հետաքրքրվեցին և ցանկացան գնալ նրա մոտ, որպեսզի իրենք էլ ինչ-որ ձևով հասկանան Հիսուսի մեծության հանգամանքների մասին: Նրանք Հովհաննեսից հեռանում և դեպի Հիսուսն են գնում և, երբ մոտենում են նրան, Հիսուս շրջվում և իր ետևից գալու պատճառն է հարցնում. «Ի՞նչ եք փնտրում»: Բնական է, որ նրանք հանկարծակիի գալով չկարողանային խոսքի բռնվել և ասել. «Հովհաննեսը քո մասին ասում էր, որ Մեսիան ես, եկել ենք, որ մենք էլ համոզվենք»: Այդ պատճառով խոսքը փոխելով և խոսքի բռնվելու ձևով ասում են. «Այս կողմերն էինք գալիս, օթևանի տեղ չունեինք և ուզում էինք իմանալ մեզ կհյուրընկալե՞ս»: Եվ ի նշան հարգանքի, վարդապետ տիտղոսով են ողջունում նրան՝ մի տիտղոս, որ տրվում էր աստվածային օրենքին և Սուրբ Գրքին հմուտ անձանց. «Ռաբբի՛ (որ թարգմանաբար նշանակում է “վարդապետ”), որտե՞ղ է քո օթևանը»: Հիսուս ընդունում է նրանց առաջարկը. «Ես էլ տուն եմ գնում,- ասում է,- եկեք միասին գնանք, և՛ օթևանս կտեսնեք, և՛, եթե կցանկանաք, հյուր կմնաք»: Մեր՝ արևելյան ժամահաշվով երեկոյան ժամը տասն էր ուրիշ տեղ գնալու այլևս ժամանակ չկար, և երկուսն էլ գիշերեցին Հիսուսի տանը. «Այն օրը նրա մոտ գիշերեցին»: Անշուշտ ժամը տասից մինչև երեկո և մինչև գիշեր առիթ ունեցան երկարորեն խոսակցել, Հովհաննեսի պատմած հայտնության իրականությունը ստուգել, Հիսուսի մասին իրական գաղափար կազմել և Հիսուսի հետևողներից առաջինը լինել: Ո՞ւր էր Հիսուսի բնակարանը, ո՞ր գյուղը գնացին, Հիսուս այնտեղ ի՞նչ հարաբերություններ ուներ, ինչպե՞ս էր կարողացել իր համար որոշակի օթևան գտնել, սրանք բոլորն էլ անորոշ կետեր են, որոնք ավետարանը չի բացատրում: Գուցե Հովհաննեսի ընտրած կենտրոնատեղիի մոտ Բեթաբրա գյուղն էր, որտեղ Հիսուս ծանոթ էր գտել կամ թե իր համար ժամանակավոր բնակարան հարմարացրել, որովհետև դեռևս իր գավառը՝ Գալիլիա չվերադարձած, մի ժամանակահատված ուզում էր այդ կողմերում մնալ:

28. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

Նախորդ գլուխը՝
27. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 1։29-34

29 Հետևյալ օրը նա տեսավ դեպի իրեն եկող Հիսուսին ու ասաց. «Ահա Աստծու Գառը, որ վերացնում է աշխարհի մեղքը։ 

30 Սա է նա, որի մասին ասում էի, թե իմ հետևից է գալիս. մարդ, որը ինձնից մեծ եղավ, որովհետև ինձնից առաջ էլ կար։ 

31 Իսկ ես չէի ճանաչում նրան, բայց որպեսզի հայտնի լինի Իսրայելին, դրա համար եկա ջրով մկրտելու»։ 

32 Հովհաննեսը վկայեց ու ասաց. «Տեսնում էի Հոգին, որ երկնքից աղավնու պես իջնում էր և հանգչում նրա վրա։ 

33 Իսկ ես չէի ճանաչում նրան. սակայն նա, ով ինձ ուղարկեց ջրով մկրտելու, ինձ ասաց. “Ում վրա տեսնես, որ Հոգին իջնում և մնում է, նա՛ է, որ մկրտում է Սուրբ Հոգով”։ 

34 Եվ ես տեսա ու վկայեցի. “Սա է Աստծու Որդին”»։

Փարիսեցի պատգամավորները Բեթաբրայից մեկնում են Երուսաղեմ, ուր ժողովին պիտի հաղորդեն ժողովրդական խանդավառության, Հովհաննեսի ստացած դերի և ինքն իր մասին կատարած խոստովանությունների և տված բացատրությունների մասին:

Հաջորդ օրը Հովհաննեսը տեսնում է հեռվից իրեն մոտեցող Հիսուսին։ Այդ գալուստը պետք է դնել անապատում քառասնօրյա պահեցողությունից և առանձնությունից հետո, երբ Հիսուս, այդ տնօրինությունն ավարտած լինելով, կամաց-կամաց սկսում էր հասարակական գործունեություն ձեռնարկել։ Հովհաննեսը հազիվ թե Հիսուսին տեսնելով, իր չորս կողմը եղողներին ցույց է տալիս նրան՝ մատնանշում և բացահայտորեն վկայում, թե նա, ում մասին հաճախակի խոսել և մեծությունն ու կարողությունը բացատրել էր, սույն այս Հիսուս Նազովրեցին է, ում իրենք էլ մեկ անգամ տեսան, երբ նա մկրտվեց Հովհաննեսից։ Աստված իրեն հայտնել էր, թե երբ մկրտության պահին տեսնի մեկին, ում վրա Սուրբ Հոգին է իջնում, հասկանա, թե Նա է խոստացյալ Մեսիան, որ Սուրբ Հոգով մկրտելու իշխանություն ունի։ Արդ՝ ինքը այս Հիսուս Նազովրեցուն մկրտելու պահին տեսել էր նրա վրա Սուրբ Հոգու իջնելը, այդ պատճառով կարող էր Նրա մասին վստահությամբ վկայել։ Հետևաբար, Հովհաննեսը սկսեց ազատ համարձակ քարոզել և հեռվից տեսնվող Հիսուսին ցույց տալով բարձրաձայն գոչել. «Ահա Աստծու Գառը, որ վերացնում է աշխարհի մեղքը» և դարձյալ, թե «Սա է Աստծու Որդին»: Այս երկրորդ բացատրությունը մեկ ուրիշ անդրադարձն է երկնքից եկած աստվածային ձայնի. «Դա՛ է իմ սիրելի Որդին» (Մատթ. 3։7), որը Հովհաննեսը լսեց Հիսուսին մկրտելու ժամանակ և իր լսածն է, որ կրկնում է այստեղ, այն միացնելով Սուրբ Հոգու էջքի վկայության հետ։ Արդեն Հիսուսի ով լինելու վկայության ժամանակ երկնային նշանները երկուսն էին՝ Հոգի Աստուծո երևումը և Հայր Աստուծո ձայնը:

27. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԱՌԱՋԻՆ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
26. ԱՆԱՊԱՏՆ ՈՒ ՓՈՐՁՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 1։15-28

15 Հովհաննեսը վկայում էր նրա մասին, աղաղակում և ասում. «Սա է, որի մասին ասացի, թե իմ հետևից էր գալու, ահա ինձնից ավելի մեծ եղավ, որովհետև ինձնից առաջ էր»: 

16 Մենք բոլորս նրա լիությունից շնորհը շնորհի վրա ստացանք, 

17 որովհետև օրենքը Մովսեսի միջոցով տրվեց, իսկ շնորհը և ճշմարտությունը Հիսուս Քրիստոսի միջոցով եղան: 

18 Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել, բացի միածին Որդուց, որ Հոր ծոցում է. նա նրա մասին մեզ հայտնեց: 

19 Հովհաննեսի վկայությունն այս է. երբ հրեաները Երուսաղեմից քահանաներ ու ղևտացիներ ուղարկեցին նրա մոտ, որպեսզի հարցնեն նրան՝ դու ո՞վ ես, 

20 նա առանց վարանելու խոստովանեց. «Ես Քրիստոսը չեմ»: 

21 Նրան հարցրին. «Իսկ դու ո՞վ ես, Եղիա՞ն ես»: Եվ նա ասաց. «Ո՛չ, չեմ»: «Իսկ դու մարգարե՞ն ես»,- հարցրին։ Նա պատասխանեց՝ ո՛չ։ 

22 «Իսկ ասա՛ մեզ՝ դու ո՞վ ես, որպեսզի պատասխան տանենք մեզ ուղարկողներին. ի՞նչ ես ասում քո մասին»: 

23 Նա ասաց. «Ես անապատում կանչողի ձայնն եմ, հարթե՛ք Տիրոջ ճանապարհը», ինչպես ասաց Եսայի մարգարեն։ 

24 Եվ ուղարկվածները փարիսեցիների կողմից էին։ 

25 Սրանք հարցրին նրան ու ասացին. «Իսկ դու ինչո՞ւ ես մկրտում, եթե դու չես Քրիստոսը, ոչ էլ Եղիան և ոչ էլ մարգարեն»: 

26 Յովհաննեսը պատասխան տվեց նրանց ու ասաց. «Ես ձեզ մկրտում եմ ջրով. ձեր մեջ կա մեկը, որին դուք չեք ճանաչում, 

27 որ գալու է իմ հետևից, և որի կոշիկների կապերն արձակելու իսկ արժանի չեմ ես»: 

28 Այս բանը պատահեց Բեթանիայում՝ Հորդանանի մյուս կողմում, որտեղ գտնվում էր Հովհաննեսը և մկրտում:

Հիսուսի Մկրտությունը Հռոմի 780 և մեր թվականության 27-ի սկիզբը՝ հունվար 6-ին դնելով, Նրա հրապարակ դուրս գալը ճշտելու համար 40 օր ևս պիտի ավելացնենք և պիտի հասնենք փետրվարի կեսը։ Այդ ընթացքում Հովհաննեսը շարունակում էր իր քարոզությունն ու մկրտությունը, ինչպես սկզբում, միայն թե փոխել էր Հիսուսի գալստյան մասին վկայության եղանակը։ Հիսուսի մկրտությունից առաջ նա սովորաբար ասում էր. «ով գալիս է ինձնից հետո» (Մատթ. 3։11) կամ թե «գալիս է ինձնից ավելի հզորը» (հմմտ. Ղուկ 3։16), բայց Հիսուսի մկրտությունը կատարելուց և երկնային նշանները տեսնելուց հետո սկսեց ասել. «Սա է, որի մասին ասացի, թե իմ հետևից էր գալու, ահա ինձնից ավելի մեծ եղավ» (Հովհ. 1։15): Հիսուսի հայտնության վկայությունը Նոր Ուխտի հաստատության խորհուրդն է, ինչը որ հիշված է բացահայտորեն, որպես Հովհաննու վկայության բացատրություն։ Հիսուսի հայտնության լրանալով շնորհի փոխարեն շնորհ ունեցանք, ուխտի փոխարեն՝ ուխտ, Հնի փոխարեն՝ Նորը. Հինը օրենքի և ստվերականության ուխտ էր, որ Մովսեսի միջոցով տրվեց, Նորը՝ շնորհաց և ճշմարտության, որ Հիսուս Քրիստոսի ձեռքով հաստատվեց։ Նոր Ուխտով կատարյալ կերպով ճանաչեցինք Աստծուն, ոչ թե մեր տեսնելով, որ հնարավոր չէր, այլ Միածին Որդու կատարված հայտնությամբ։ Այս եզրակացության խոսքերը ոմանք Հովհաննես Մկրտչի կողմից ասված են համարում, ուրիշները՝ Հովհաննես Ավետարանչի գրչից բխած, որովհետև Ավետարանն էլ հստակ անցում չունի զանազանությունը զգալու համար։ Մեկ կամ մյուս տեսությամբ ընդունած ձևով էլ խոսքերի ուժը միևնույնն է մնում, սակայն բացատրության ոճին ու օգտագործված բառերին նայելով՝ ավելի Ավետարանչի գրչին է պատշաճում, քան Մկրտչի խոսքին։ Մանավանդ, որ Ավետարանիչը նոր հատվածը «Հովհաննեսի վկայությունն այս է» (Հովհ. 1։19) բացատրությամբ սկսելով, այնպիսի մի իմաստ է ուզում տալ, որ կարծես թե ասում էր՝ «բայց մենք Հովհաննեսի տված վկայությանը վերադառնանք»: 

26. ԱՆԱՊԱՏՆ ՈՒ ՓՈՐՁՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

   Նախորդ գլուխը՝
25. ՀԻՍՈՒՍԻ ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՄԱՏԹԵՈՍ 4։1-11

1 Դրանից հետո Հիսուսը Հոգու կողմից անապատ տարվեց՝ սատանայից փորձվելու։ 

2 Նա քառասուն օր ու քառասուն գիշեր ծոմ պահելուց հետո քաղցեց։ 

3 Այդ ժամանակ փորձիչը, մոտենալով նրան, ասաց. «Եթե Աստծու որդին ես, ասա՛, որ այս քարերը հաց դառնան»։ 

4 Նա պատասխանեց և ասաց. «Գրված է. “Ոչ միայն հացով է ապրում մարդ, այլև այն ամեն խոսքով, որ ելնում է Աստծու բերանից»։

5 Ապա սատանան նրան առավ տարավ սուրբ քաղաքը, կանգնեցրեց տաճարի ամենաբարձր տեղը 6 և ասաց նրան. «Եթե Աստծու որդին ես, քեզ այստեղից ցա՛ծ նետիր, որովհետև գրված է. “Իր հրեշտակներին պատվիրել է քեզ համար, և նրանք իրենց ձեռքերի վրա պիտի վերցնեն քեզ, որպեսզի ոտքդ երբեք քարին չխփես”»։

7 Հիսուսը նրան դարձյալ ասաց. «Գրված է. “Չփորձե՛ս Տիրոջը՝ քո Աստծուն”»։

8 Սատանան Հիսուսին կրկին առավ տարավ մի շատ բարձր լեռ, նրան ցույց տվեց աշխարհի բոլոր թագավորություններն ու դրանց փառքը 

9 և ասաց նրան. «Այս ամենը քեզ կտամ, եթե առջևս ընկնելով՝ երկրպագես ինձ»։

10 Այդ ժամանակ Հիսուսն ասաց նրան. «Հետև՛ս գնա, սատանա՛, որովհետև գրված է. “Տիրոջը՝ քո Աստծուն, կերկրպագես և միայն Նրան կպաշտես”»։

11 Ապա սատանան նրան թողեց, և ահա հրեշտակներ մոտեցան ու ծառայում էին նրան։

ՄԱՐԿՈՍ 1։12-13

12 Հոգին նրան անմիջապես անապատ տարավ։ 

13 Նա այնտեղ էր քառասուն օր, փորձվեց սատանայից։ Գազանների հետ էր, հրեշտակներն էլ ծառայում էին նրան:

ՂՈՒԿԱՍ 4։1-13

1 Հիսուսը, Սուրբ Հոգով լի, վերադարձավ Հորդանանից և Հոգով առաջնորդվեց անապատ 

2 քառասուն օր և ենթարկվեց սատանայի փորձություններին։ Չկերավ և չխմեց այն օրերին, իսկ քառասուն օրերի լրանալուց հետո քաղց զգաց: 

3 Եվ սատանան նրան ասաց. «Եթե Աստծու Որդի ես, այդ քարին ասա՛, որ հաց դառնա»: 

4 Հիսուսը նրան պատասխանեց և ասաց. «Գրված է. “Միայն հացով չի ապրում մարդ, այլ Աստծու խոսքով”»:

5 Եվ սատանան, նրան տանելով մի բարձր լեռ, մի վայրկյանում նրան ցույց տվեց աշխարհի բոլոր թագավորությունները։ 

6 Եվ սատանան նրան ասաց. «Քեզ կտամ այս բոլոր իշխանությունները և սրանց փառքը, որովհետև ինձ է տրված, և ում կամենամ, կտամ այն։ 

7 Արդ, եթե դու իմ առաջ ընկնելով երկրպագես, բոլորը քոնը կլինի»:

8 Հիսուսը պատասխանեց նրան և ասաց. «Գրված է. “Տիրոջը՝ քո Աստծո՛ւն պիտի երկրպագես և միայն նրա՛ն պիտի պաշտես”»:

9 Տարավ նրան Երուսաղեմ, կանգնեցրեց տաճարի աշտարակի վրա ու ասաց նրան. «Եթե Աստծու Որդի ես, քեզ այստեղից ցա՛ծ նետիր, 

10 որովհետև գրված է. “Իր հրեշտակներին պատվիրել է քեզ համար,

11 և նրանք իրենց ձեռքերի վրա պիտի վերցնեն քեզ, որպեսզի ոտքդ երբեք քարին չխփես”»:

12 Հիսուսը պատասխանեց նրան ու ասաց. «Ասված է. “Չփորձե՛ս Տիրոջը՝ քո Աստծուն”»: 

13 Եվ սատանան, կատարած լինելով բոլոր փորձությունները, նրանից միառժամանակ հեռացավ:

Ավետարանում մկրտության օրը ճշգրիտ կերպով որոշված չէ, բայց Հռոմի 780 և մեր թվարկության 27-րդ տարվա հունվարն ավանդությամբ ընդունված է բոլոր եկեղեցիների կողմից: Լատինները Մկրտությունը տոնում են հունվար 13-ին, մենք էլ թեև հունվար 6-ին Աստվածհայտնության ամբողջ տնօրինությունները միասին ենք տոնում և ջրօրհնեքն էլ կատարում, բայց 8-րդ օրվա, այսինքն հունվար 13-ի շարականներն ու կարգերը բացարձակ կերպով նվիրված են Մկրտությանը: Հիսուս մկրտվելուց հետո նույն վայրում չմնաց, և ինչպես գրում է Մարկոսը, նույն ժամին Հոգու ազդեցությամբ հեռացավ Հորդանանից ու արևմտյան եզերքը անցնելով գնաց Հուդայի անապատի հյուսիսային կողմը՝ մի ապառաժոտ լեռան վրա, ուր մինչև այսօր պահվում է քառասնօրյա պահեցողության քարայրի հիշատակը, որը Հիսուսի անապատական կյանքի բնակարանը եղավ:

25. ՀԻՍՈՒՍԻ ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

  Նախորդ գլուխը՝
24. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԿԱՆԽԱՍԱՑՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՄԱՏԹԵՈՍ 3։13-17

13 Այն ժամանակ Հիսուսը Գալիլեայից եկավ Հորդանան, Հովհաննեսի մոտ՝ նրանից մկրտվելու։ 

14 Բայց Հովհաննեսը կանխեց նրան և ասաց. «Ես պետք է քեզնից մկրտվեմ, և դո՞ւ ես ինձ մոտ գալիս»։ 

15 Հիսուսը պատասխանեց նրան՝ ասելով. «Թո՛ւյլ տուր այժմ, որովհետև Աստծու ծրագիրն այս է, որ մենք կատարենք ամբողջ արդարությունը»։ Այն ժամանակ Հովհաննեսը թույլ տվեց նրան մկրտվել։ 

16 Հիսուսը մկրտվելուց հետո իսկույն դուրս ելավ ջրից։ Եվ ահա երկինքը բացվեց նրան, և տեսավ Աստծու Հոգին, որ իջնում էր ինչպես աղավնի և գալիս էր իր վրա։ 

17 Երկնքից մի ձայն լսվեց, որ ասում էր. «Դա՛ է իմ սիրելի Որդին, որը ստացավ իմ բարեհաճությունը»։

ՄԱՐԿՈՍ 1։9-11

9 Այդ օրերին Հիսուսը Գալիլեայի Նազարեթ քաղաքից եկավ և Հովհաննեսի կողմից մկրտվեց Հորդանանում։ 

10 Եվ նույն պահին, երբ ջրից դուրս էր գալիս, տեսավ երկինքը, որ պատռվում էր, և Աստծու Հոգին, որ իբրև աղավնի իջնում էր իր վրա։ 

11 Երկնքից մի ձայն լսվեց, որ ասում էր. «Դու ես իմ սիրելի Որդին, որ ստացար իմ բարեհաճությունը»։

ՂՈՒԿԱՍ 3։21-22

21 Ամբողջ ժողովրդի մկրտվելուց հետո Հիսուսը ևս մկրտվեց ու երբ աղոթքի կանգնեց, երկինքը բացվեց, 22 և Սուրբ Հոգին մարմնավոր տեսքով՝ որպես աղավնի, իջավ նրա վրա, և երկնքից ձայն եկավ, որ ասում էր. «Դու ես իմ սիրելի Որդին, որ ստացար իմ բարեհաճությունը»։

Մոտ վեց ամիս էր, ինչ Հիսուս Հորդանանի եզերքներին Իր կարապետության պաշտոնն էր վարում: Լրանում էր Հռոմեական 779 և մեր թվականության 26-րդ տարվա առաջին կեսը: Լրանում էր նաև Հիսուսի երեսուներորդ տարին, որով և պիտի բացվեր Նրա հրապարակային կյանքի ասպարեզը: Հովհաննեսի ունեցած համբավը առիթ էր՝ պատրաստելու Հիսուսի հայտնությունը, որովհետև, Աստվածային նախախնամությամբ,  տնօրինական բոլոր պարագաները պետք է մարդկային կյանքի պահանջների հետ համաքայլ ընթանային: Իսկ Հիսուսի հայտնությունը պետք է սկսվեր աննշմարելի նախապատրաստություններով: Հիսուս, դուրս գալով Նազարեթից, Գալիլիայից անցնելով Սամարա և ապա հարավային Հրեաստան, հասավ Հորդանանի եզերքը՝ Բեթաբրայի կողմերը, ուր Հովհաննեսի կենտրոնն էր և որտեղ կատարվել էին Հին Օրինաց սքանչելիքները, այսինքն՝ երբ Հեսուն առաջնոդեց հրեաներին և չոր ոտքերով անցան Հորդանանը  (Հեսու 3։6), ինչպես նաև Եղիայի վերարկուի շնորհիվ գետի ջրերի երկու մասի բաժանվելը (4 Թագ. 2։8):

24. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԿԱՆԽԱՍԱՑՈՒԹՅՈՒՆԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
23. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ՔԱՐՈԶՉՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ

ՄԱՏԹԵՈՍ 3։11-12

11 Ես ձեզ մկրտում եմ ջրով՝ ապաշխարության մկրտությամբ, բայց նա, ով գալիս է ինձնից հետո, ինձնից ավելի հզոր է, և ես արժանի չեմ նրա կոշիկներն անգամ տանելու։ Նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով և հրով։ 

12 Նրա քամհարն իր ձեռքում է. կմաքրի իր կալը, ցորենը կհավաքի իր շտեմարանների մեջ, իսկ հարդը կայրի անշեջ կրակով»։

ՄԱՐԿՈՍ 1։7-8

7 Նա քարոզում էր և ասում. «Ինձնից հետո գալիս է ինձնից ավելի հզոր մեկը, որի առաջ խոնարհվելով՝ նրա կոշիկների կապերն անգամ արձակելու արժանի չեմ։ 

8 Ես ձեզ ջրով մկրտեցի, բայց նա ձեզ Սուրբ Հոգով կմկրտի»։

ՂՈՒԿԱՍ 3։15-18

15 Ժողովուրդն սպասման մեջ էր, և բոլորն իրենց սրտում Հովհաննեսի մասին հարց էին տալիս «Մի՞թե սա է Քրիստոսը»։ 

16 Հովհաննեսը պատասխանեց բոլորին ու ասաց. «Ես ձեզ մկրտում եմ ջրով՝ ապաշխարության համար, բայց նա, ով գալիս է ինձնից հետո, ինձնից ավելի հզոր է, և ես նրա կոշիկները տանելու իսկ արժանի չեմ։ Նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով և հրով։ 

17 Նրա քամհարն իր ձեռքում է. կմաքրի իր կալը, ցորենը կհավաքի իր շտեմարանների մեջ, իսկ հարդը կայրի անշեջ կրակով»։ 

18 Շատ ուրիշ մխիթարիչ խոսքերով բարի լուրն էր ավետում ժողովրդին։

Հովհաննես Մկրտիչը կարճ ժամանակում մեծ համբավ ձեռք բերեց: Իր քարոզներն ունկնդրած և իր ձեռքով մկրտվածներն սփռվեցին ողջ Հրեաստանով մեկ: Նոր և մեծ երևույթը հուզեց ամենքին: Նրանք այլ բացատրություն չէին կարողանում տալ, բացի այն, որ Հովհաննեսն ինքն է խոստացյալ Մեսիան: Ակնկալված Մեսիայի մոտալուտ հայտնության համոզմունքը տիրել էր բոլորին, քանի որ ամենքին հայտնի էր Դանիելի մարգարեությունը և նրա յոթանասուն յոթնյակները (Դան. 9։24): Մյուս կողմից, Հովհաննեսը` որպես անձնավորություն, իր ծննդից սկսյալ, հրաշալի արարքներ էր կատարել: Հետևաբար, հետզհետե ընդհանրանում էր Հովհաննեսի նկատմամբ դրսևորված կասկածը, թե «Մի՞թե սա է Քրիստոսը»:

Հովհաննեսը չկամեցավ ժողովրդին այդ թյուր ենթադրությունների մեջ թողնել: Ուստի, սկսեց բացարձակորեն հայտարարել, թե. «Ես ձեր կարծեցյալ խոստացված Մեսիան չեմ. Նա ուրիշ է. ինձանից հետո է հայտնվելու. Նա ինձանից բարձր է և ավելին կարող է անել: Այնպես որ ես հազիվ արժանի լինեմ Նրա կոշիկները վերցնելու կամ կապերն արձակող ծառան կոչվելու: Իմ կատարած մկրտությունը զուտ ջրի արտաքին մկրտություն է: Իսկ Նրա տալիք մկրտությունը Սուրբ Հոգու ներքին մկրտությունն է, որ կրակի պես սրբում է ամեն մի աղտ: Իմ պաշտոնը ձեզ ապաշխարության հրավիրելն  է, որպեսզի Նրա հայտնվելու ժամանակ պատրաստ լինեք. Նա գալու է հզոր կալատիրոջ նման, եղանը ձեռքին` կալը մաքրելու և խառնուրդ դեզն էրնելու համար: Ցորենը պիտի զատի հարդից, բարիներին առանձնացնի չարերից, ցորենը պետք է լցնի իր շտեմարանը, իսկ հարդը կրակին է տալու` մի կրակ, որ անմար է»:

Հովհաննեսի խոսքերը խիստ էին և ահարկու: Սակայն, նա կարողանում էր նաև դրանք քաղցրացնել, որպեսզի ժողովուրդը չփախչի, այլ ապաշխարության գնա: Հետևաբար, սպառնալիքի խոսքերը համեմում էր մխիթարական ավետիսներով և բացատրում փրկագործության մեծ խորհուրդը:

Հաջորդ գլուխը՝

25. ՀԻՍՈՒՍԻ ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

23. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ՔԱՐՈԶՉՈԻԹՅՈՒՆՆԵՐԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

Նախորդ գլուխը՝
22. ԱՎԵՏԱՐԱՆԻ ՍԿԻԶԲԸ

ՄԱՏԹԵՈՍ 3։7-10

7 Եվ այն ժողովրդին, որ եկել էր իրենից մկրտվելու, ասում էր. «Իժերի՛ ծնունդներ, ո՞վ ձեզ սովորեցրեց փախչել գալիք բարկությունից։ 

8 Այսուհետև ապաշխարության արժանի արդյո՛ւնք տվեք և մի՛ փորձեք ինքներդ ձեզ ասել. “Մենք իբրև հայր ունենք Աբրահամին”։ Ասում եմ ձեզ, որ Աստված կարող է այս քարերից էլ Աբրահամի որդիներ դուրս բերել։ 

9 Որովհետև կացինն ահա ծառերի արմատի մոտ է դրված. ամեն ծառ, որ բարի պտուղ չի տա, կկտրվի և կրակը կգցվի»։ 

10 Իսկ ժողովուրդը նրան հարցնում էր ու ասում. «Իսկ արդ, ի՞նչ պիտի անենք»։

ՂՈՒԿԱՍ 3։7-14

7 Եվ այն ժողովրդին, որ եկել էր իրենից մկրտվելու, ասում էր. «Իժերի՛ ծնունդներ, ո՞վ ձեզ սովորեցրեց փախչել գալիք բարկությունից։ 

8 Այսուհետև ապաշխարության արժանի արդյո՛ւնք տվեք և մի՛ փորձեք ինքներդ ձեզ ասել. “Մենք իբրև հայր ունենք Աբրահամին”։ Ասում եմ ձեզ, որ Աստված կարող է այս քարերից էլ Աբրահամի որդիներ դուրս բերել։ 

9 Որովհետև կացինն ահա ծառերի արմատի մոտ է դրված. ամեն ծառ, որ բարի պտուղ չի տա, կկտրվի և կրակը կգցվի»։ 

10 Իսկ ժողովուրդը նրան հարցնում էր ու ասում. «Իսկ արդ, ի՞նչ պիտի անենք»։ 

11 Պատասխանեց և ասաց նրանց. «Ով երկու զգեստ ունի, մեկը թող չունեցողին տա, և ով ուտելիք ունի, նույն ձևով թող անի»։ 

12 Մաքսավորներն էլ եկան մկրտվելու և հարցրին նրան. «Վարդապե՛տ, մենք ի՞նչ անենք»։ 

13 Նա ասաց նրանց. «Ձեզ հասանելիքից ավելին մի՛ վերցրեք»։ 14 Զինվորները ևս հարցնում էին նրան. «Իսկ մենք ի՞նչ անենք»։ Նա ասաց նրանց. «Ոչ ոքի մի՛ նեղեք, ոչ ոքի մի՛ զրպարտեք, ձեր ռոճիկը թող ձեզ բավարար լինի»։

Հովհաննեսի քարոզություններց, թե ինչպես էր զրուցում ժողովրդի կամ ինչ ոճով էր խոսում իրեն դիմողների հետ, մեզ քաղվածքներ են տալիս Ավետարանիչները: Սակայն ամեն ինչում դժվար չէ տեսնել այն խստակրոն անապատականին, որ ո՛չ հանդիմանություն էր խնայում  և ո՛չ էլ քաշվում էր կծու ճշմարտություններն ասելիս: «Իժերի՛ ծնունդներ» բացականչությամբ էր Հովհաննեսը ողջունում իրեն դիմողներին, լինեին նրանք ժողովրդի պարզ զանգվածից, ինչպես նշում է Ղուկասը, կամ թե սադուկեցիների և փարիսեցիների դասակարգից` ըստ Մատթեոսի  հիշատակության: «Կարծում եք արդյոք,-ասում էր Հովհաննեսը,- թե ապաշխարության արտաքին ձևով կարելի՞ է խուսափել աստվածային բարկությունից. ո՛չ, այլ, սրա հետ միասին, անհրաժեշտ է նաև ապաշխարությանն արժանի արդյունքներ ևս ցույց տալ: Լինելով Աբրահամի զավակներ` մի՛ մեծամտացեք: Աբրահամի զավակներ կոչվելը ոչ թե ձեր, այլ Աստծո գործն է, քանզի Աստված քարերից էլ կարող է Աբրահամի զավակներ ստեղծել: Շտապեցե՛ք դրսևորել ապաշխարության արդյունքները: Կացինը մոտեցել է ծառարմատին: Անպտուղ ծառը շուտով կկտրվի և կնետվի կրակը»:

Այս առիթով տարբեր խավերի անհատներ, առանձին-առանձին մոտենալով, իրենց վիճակին օգտակար խրատ էին հարցնում: Նախ հասարակ ժողովուրդն է հարցնում, թե` ի՞նչ անի: Հովհաննեսը տալիս է ողորմության խրատը. «Երկու հագուստ ունեցողը թող մեկը տա չունեցողին»: Այնուհետև նույն հարցով մոտենում են մաքսավորները: Սրանց Հովհաննեսն արդարության խրատն է տալիս. «Ձեզ տրված հրամանից ավելին մի արեք, որ նշանակում է, թե ձեր իրավունքից ավելին մի պահանջեք»: Հերովդեսի գալիլիացի զինվորները ևս գալիս են` նույն հարցը տալու: Վերջիններս էլ պատգամում է չափավորության և կանոնավարության խրատը. «Ձեր թոշակով գոհացե՛ք, մի՛ նեղեք, մի՛ զրպարտեք, մի՛ հափշտակեք»: Հովհաննու բարոյական քարոզները, անգամ այս համառոտ ամփոփումներում, շատ նման են Ավետարանում Հիսուսի տված խրատներին, միաժամանակ հաստատաում են Հովհաննեսի ու Հիսուսի քարոզած Երկնքի Արքայության նույնությունը: 

Հաջորդ գլուխը՝ 

24. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍԻ ԿԱՆԽԱՍԱՑՈՒԹՅՈՒՆԸ

22. ԱՎԵՏԱՐԱՆԻ ՍԿԻԶԲԸ (ՀԱՄԱՊԱՏՈՒՄ)

 Նախորդ գլուխը՝
21. ԿԱՐԱՊԵՏԻ ԿՅԱՆՔԻ ՍԿԶԲՆԱԿԱՆ ՇՐՋԱՆԸ

ՄԱՏԹԵՈՍ 3։1-3 / 5-6

1 Երբ ժամանակը հասավ, Հրեաստանի անապատում երևաց Հովհաննես Մկրտիչը։ Քարոզում էր 

2 և ասում. «Ապաշխարե՛ք, որովհետև մոտեցել է երկնքի արքայությունը»։ 

3 Հիրավի սա՛ է նա, որի մասին խոսվել է Եսայի մարգարեի միջոցով, որ ասում է. «Մի ձայն է գոչում անապատում. “Պատրաստե՛ք Տիրոջ ճանապարհը և ուղի՛ղ դարձրեք նրա շավիղները”»

5 Այդ ժամանակ նրա մոտ էր գնում ողջ ժողովուրդը՝ Երուսաղեմից, ողջ Հուդայից ու Հորդանանի բոլոր շրջաններից, 

6 նրա կողմից մկրտվում էին Հորդանան գետում իրենց մեղքերը խոստովանելուց հետո։

ՄԱՐԿՈՍ 1։1-5

1 Հիսուս Քրիստոսի՝ Աստծու Որդու Ավետարանի սկիզբը։

2 Ինչպես գրված է մարգարեների գրքերում. «Ահա ես իմ պատգամաբերին եմ ուղարկում քո առջևից, որ կպատրաստի քո ճանապարհը։

3 Անապատում կանչողի ձայնն է. “Պատրաստե՛ք Տիրոջ ճանապարհը և հարթե՛ք նրա շավիղները”»։

4 Եվ Հովհաննեսը մկրտում էր անապատում և քարոզում ապաշխարության մկրտություն՝ մեղքերի թողության համար։ 

5 Ամբողջ Հրեաստանը և բոլոր երուսաղեմացիները գնում էին նրա մոտ և խոստովանելով իրենց մեղքերը՝ նրա կողմից մկրտվում էին Հորդանան գետում։ 

ՂՈՒԿԱՍ 3։1-6

1 Տիբերիոս կայսեր իշխանության տասնհինգերորդ տարում, երբ Պիղատոս Պոնտացին Հուդայի կուսակալն էր, Հերովդեսը Գալիլեայի չորրորդապետն էր, նրա եղբայր Փիլիպպոսը չորրորդապետն էր Իտուրեայի ու Տրաքոնեայի, և Լյուսանիասը չորրորդապետն էր Աբիլինեի, 

2 երբ քահանայապետներն էին Աննասն ու Կայիափան, Աստծու խոսքն եկավ-հանգեց Զաքարիայի որդի Հովհաննեսի վրա, որն անապատում էր։ 

3 Եվ նա եկավ Հորդանանի կողմը՝ մեղքերի թողության համար ապաշխարության մկրտություն քարոզելու, 

4 ինչպես գրված է Եսայի մարգարեի պատգամների գրքում. 

«Անապատում կանչողի ձայնն է. Պատրաստե՛ք Տիրոջ ճանապարհը և ուղի՛ղ դարձրեք նրա շավիղները։

5 Բոլոր ձորերը թող լցվեն, բոլոր լեռներն ու բլուրները խոնարհվեն, դժվարին ճանապարհները հեշտ թող դառնան, առապարները՝ հարթ ճանապարհներ,

6 և ամեն մարդ տեսնի Աստծու փրկությունը»։

Մինչ այժմ եղած պատմությունները դիտվում են որպես Ավետարանի նախապատրաստություններ: Ավետարանի սկիզբը, ինչպես և Մարկոսն է գրում, սկսվում է այն տեղից, երբ Հովհաննեսը, ձեռնարկելով Ավետարանի կարապետության պաշտոնը, հնչեցնում է երկնքի արքայությանը հասնելու, խոստացյալ Մեսիայի հայտնության և փրկագործության խորհուրդն սկսելու ավետիսը: Այդ պաշտոնը կատարելու համար Հովհաննեսը թողեց Հուդայի անապատը և իջավ Հորդանանի եզերքները: Գետի հարավային մասում, Հորդանանի՝ Մեռյալ ծով  թափվելու տեղից բավականին հեռու, արևելյան եզերքին է գտնվում Բեթաբրա կամ Բեթաբարա կոչված գյուղը, որտեղ Հորդանանը մեկ այլ հուն է կազմում: Հովհաննեսն այնտեղ հաստատեց իր կենտրոնը և նորօրինակ քարոզչության սկիզբը դրեց:

Այստեղ Ղուկասը բացառիկ կերպով ճշտում է ժամանակը՝ թվարկելով այն օրերի իշխանների անունները: Նաև ասում է, թե երբ Հովհաննեսն սկսեց քարոզչությունը, Հռոմի կայսրը Տիբերիոսն էր, Հրեաստանի դատավորը՝ Պիղատոս Պոնտացին, Գալիլիայի չորրորդապետը՝ Հերովդես Անտիպասը, Իտուրիայի և Տրաքոնիայի չորրորդապետը՝ Հերովդես Փիլիպպոսը, Աբյուլինիայի չորրորդապետը՝ Լյուսանիոսը: Երուսաղեմի քահանայապետը Աննան և Կայիափան էին: Թեև վերջիններս երկար տարիներ էին պաշտոնավարում, սակայն ոչ մեկի իշխանության ճշգրիտ թվականը հնարավոր չէր լինի բացահայտել, եթե նրանցից գոնե մեկինը որոշված չլիներ: Բերաբախտաբար, Տիբերիոսի տարեթիվը համարվում է «հիսուներորդ տարին»: Հիսուսի կյանքի ժամանակագրությունը կազմելիս այս թվականը հիմնակետ է հանդիսանում բոլոր պատմաբանների համար: