Տարիներ առաջ էր, երբ համացանցի (ինտերնետ) վերաբերյալ մի հաղորդում էի դիտում, ի շարս նորագույն այս գյուտի բերած վնասների՝ մատնանշվեց նաև դրա առաջադրած մի մարտահրավերը գրականությանը: Պարզվում է, որ էլեկտրոնային նամակներից օգտվելու պրակտիկությունն ու հարմարավետությունը վերացման վտանգով են սպառնում գրականության էպիստոլյար՝ նամակագրական, ժանրին: Բայց վերջերս մեր եկեղեցականներից մի քանիսը կարծես հանձն են առել պայքարել այս վտանգի դեմ՝ միևնույն ժամանակ ծանոթ չլինելով այս ժանրի առանձնահատկություններին:
Իսկ ընթերցողը... Դե շատ մեծ է ուրիշի նամակները կարդալու և քննարկելու գայթակղությունը...
Գայթակղիչ է, բայց և անքաղաքավար ու անտակտ, անազնիվ պահվածք է: Ասում եմ «ուրիշի նամակները», քանի որ ըստ բովանդակության՝ վերջին շրջանի այս նամակները մաքուր հոգևոր են, քանի որ արծարծում են հայր-զավակ, եղբայր-եղբայր հոգևոր փոխհարաբերությունն ու առկա մտահոգությունները: Եվ սա շատ բնական է, քանի որ մինչև իսկ Քրիստոսի առաքյալները անհամաձայնություններ ու վիճաբանություններ ունեցան, բայց այս առիթ չդարձավ, որ անձնականացված խնդիրները վտանգեն համընդհանուր առաքելությունը: Միայն թե առանց հետին մտքի չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչո՛ւ անձնական բնույթի նամակները բացի հասցեատիրոջը ուղարկվելուց ԶԼՄ-ներին ևս ուղարկվեցին, այն էլ հաճախ՝ մինչև բուն հասցեատիրոջը հասնելը... Նույնն է թե, հիմա ընթերցողի բջջայինին եկած հաղորդագրությունները կամ էլ. նամակները միանգամից հայտնվեն նաև Բլոգ Նյուզում, Սլաքում, Ասեկոսեում և այլուր...
Ինչևէ... ինձ և իմ հոգևոր եղբայրներին եմ նվիրում ամիսներ առաջ թղթին հանձնած մի քառյակս՝ աղոթելով մտքի սթափության և հոգու պարկեշտության համար.
ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Ես չեմ ուզում, որ Տերը ինձ կոչի Հովնան...
Ես ուզում եմ Տիրոջ համար լինել Պողոս...
Որ թեպետև խոտոր է իմ կյանքի ճամփան,
Անեծք շուրթս ուզում եմ, որ երգի սաղմոս...
0 արտահայտվիր:
Post a Comment
Շնորհակալություն մեկնաբանության համար: Եթե Ձեր մեկնաբանությունը առնչվում է հոդվածի նյութին, չի պարունակում վիրավորանքներ և կասկածելի չէ բովանդակությամբ, ապա կարճ ժամանակում այն անպայման կհրապարակվի: Աստված օրհնի Ձեզ: