ՈՉ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԱՂՈԹՔ - ՄԵԾ ՊԱՀՔ (օր 18)

Այսօրվա Աստվածաշնչյան ընթերցումներն են Եսայի 45:17-25, Եփես. 3:14-4:13, որոնք  կարող ենք կարդալ այստեղ:

Հայաստանում շուտով Ազգային ժողովի պատգամավորական ընտրություններ են։ Ինչպես իրնեք՝ ընտրական թեկնածուներն են սիրում ասել, ժողովուրդը պետք է ընտրի իր ապագան։ Այս խոսքի մեջ մեծ ճշմարտություն կա, հատկապես եթե հաշվի առնենք, որ սահմանադրորեն այլեւս պառլամենտական պետություն դառնալով՝ Հայաստանի Հանրապետության ապագա նախագահին (վարչապետի ձեւաչափով) պետք է ընտրի ժողովրդի կողմից ընտրված պատգամավորը։ Սակայն ո՞ւմ պետք է ընտրի ժողովուրդը... Սկսված առնետավազքի մեջ կողմնորովելով կամ ոչ՝ ՀՀ հասարակ քաղաքացին արդեն քառորդ դար է կանգնած է միեւնույն կոտրված տաշտակի՝ ԱՆԱՐԴԱՐՈՒԹՅԱՆ առջեւ։ Արդարության պակասը սկսվում է նախընտրական պայքարով (սա առհասարակ հատուկ է քաղաքականության ոգուն) եւ շարունակվում ետընտրական տարիների ընթացքում։ Գիտե՞ք ինչու... Որովհետեւ քրիստոնյա լինելով հույսներս կապում ենք միմիայն մարդկային գործոնի հետ եւ կարծես մոռանում Աստծո արդարության մասին։ Տեսեք, թե ինչ է ասում Տերը այսօրվա ընթրցվածի մեջ՝

«Ես եմ Աստուածը, ինձնից բացի ուրիշը չկայ, արդար ու փրկող Աստուածը, ինձնից բացի մէկ ուրիշը չկայ”: Դարձէ՛ք ինձ մօտ եւ կփրկուէք, դուք, որ եկել էք երկրի չորս ծագերից: Ես եմ Աստուածը, ուրիշը չկայ: Անձովս եմ երդւում, որ ինչ էլ դուրս գայ իմ բերանից, արդարութիւն է, եւ իմ խօսքերը չեն եղծուելու: Ամէն ծունկ ինձ է խոնարհուելու, ամէն լեզու Աստծուն է խոստովանելու եւ ասելու, թէ արդարութիւնն ու փառքը նրա միջոցով են գալու: Եւ բոլոր նրանք, ովքեր իրենց անձը բաժանելու են Աստծուց, ամօթով են մնալու: Աստծով պիտի արդարանայ եւ փառաւորուի ամէն մի սերունդ» (Եսայի 45:21-25)։

ԳԵՆԴԵՐԱՅԻՆ ՀԱՎԱՍԱՐՈՒԹՅԱՆ ԽՆԴԻՐԸ ՀԱՅՈՑ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԼՈՒԾԵԼ Է ԴԵՌԵՎՍ 100 ՏԱՐԻ ԱՌԱՋ

Մարդկության պատմության մեջ,  20-21 դարերը առանձնանում են գենդերների միջև հավասարության հարցի առավել սրումով (ցավոք` հաճախ ոչ պատշաճ), ինչի արդյունքն ու ծնունդն են մի շարք հասարակական շարժումեր ու կազմակերպություններ, մինչև անգամ կանանց կողմից այդքան շատ սիրված Մարտի 8-ը: Այս հոսանքի մեջ քիչ չեն նրանք, ովքեր քրիստոնեությանը մեղադրում են խտրականությունը ավելի մեծացնելու մեջ` ասելով, թե այն, տղամարդկանց վերապահելով աննախադեպ իրավունքներ, կանանց զրկում է դրանցից: 

Իրականում այն, որ Աստծո առջև կին և տղամարդ հավասար են, շեշտում է նաև Աստվածաշունչը Սուրբ Պողոս առաքյալի շուրթերով. «Դուք բոլորդ, որ ի Քրիստոս մկրտվեցիք, Քրիստոսով զգեստավորվեցիք.ուրեմն խտրություն չկա ո՛չ հրեայի և ո՛չ հեթանոսի, ո՛չ ծառայի և ո՛չ ազատի, ո՛չ արվի և ո՛չ էգի. որովհետև դուք ամենքդ մեկ էք ի Քրիստոս Հիսուս» (Գաղ. 3:27-28): Ահա այս խոսքը կազմավորման առաջին իսկ դարերից կենսունակ է եղել նաև Հայոց Եկեղեցում, ինչի արդյունքում սեռրի իրավահավասարության հարցը հասարակական հնչեղություն է գտել և վերջնական վերահաստատման է արժանացել սրանից մոտ 100 տարի առաջ` 1917թ. ապրիլին (ավելի շուտ, քան ցիվիլ Եվրոպայում) Գևորգ 5-րդ Վշտակիր Կաթողիկոսի (1911-1930թթ) մի կոնդակում, որը ՍՊԱՍԱՎՈՐԻ խորհրդով հատվածաբար ներկայացնում եմ ընթերցողի ուշադրությանը:  

Մեր սիրեցեալ որդիներին եւ մեր Լուսոյ Մայր Ս. Էջմիածնի հարազատ զաւակներին, ամէն դասակարգի այր եւ կանանց, որոնք բնակւում են քաղաքներում եւ գիւղերում, ուրախակցական ողջոյն, Հայրապետական եւ Միածնաէջ Ս. Տաճարիցս եւ մեր Ս. Հօր բազմաչարչար Գրիգոր Լուսաւորչի առաքելական գահից օրհնութիւն.

ԼՌՈՒԹՅԱՆ ՕՐ

Դասախոսներիցս մեկն ասում էր. «Արհեստներից ամենահինը պոռնկությունն է, պոռնկություններից ամենահինը` քաղաքականությունը», ու թեև ես ժամանակին խոստացել էի բլոգս չպղտորել քաղաքականությամբ, բայց դե այսօր, երբ լռության օր է հայտարարված, ես կհամարձակվեմ շատ համառոտ խոսել: Ընտրություններ են, ու ՀՀ ամեն իրեն հարգող քաղաքացի պետք է ձայն տա իր նախընտրելի թեկնածուին` հույսով, թե հենց այդ թեկնածուն և իր թիմը պիտի դառնան իր ոսկե ապագայի երաշխավորները: Բայց...