ԱՍՏՎԱԾ ՄԻՇՏ ՔԵԶ ՀԵՏ Է

Շատ պատահական իմացա, որ այսօր «ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ԴԵՄ ՊԱՅՔԱՐԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՕՐՆ» է։ 

Ինչպե՞ս կարելի է պայքարել այս ցավի, մեզանում և աշխարհում վաղնջական ժամանակներից արմատ ձգած աններելի այս մեղքի (հմմտ. Մատթ. 12:27) դեմ, միանշանակ ասել դժվար կլինի։ Ինքնասպանության դրդապատճառները բազմազան կարող են լինել, սակայն ի վերջո ամեն մի պատճառ, ըստ իս, հանգում է մեկ ընդհանուր ելակետի. մեր հասարակության մեջ ինքնասպանությունների արմատը մարդ արարածի մեջ աստվածային 3 առաքինությունների՝ Հույսի, Սիրո և Հավատի պակասն է։ Կուզեի շատ գրել այս թեմայի շուրջ, բայց... սոսկ կարձանագրեմ բացահայտ մի ճշմարտություն, որ պարտավոր է հիշել ամեն մի քրիստոնյա` ինքնասպանությունը ելք չէ. ամեն տեսակ անելանելի թվացող վիճակից այլ ելք, մինշանակ, կա. ապավինի՛ր Աստծուն. Աստված միշտ քեզ հետ է։ Իսկ հիմա կառաջարկեմ ընթերցել, կամ որ ավելի լավ է, անգիր սովորել «Ամենայն Հայոց բանաստեղծ» Հովհաննես Թումանյանի անվերնագիր մի բանաստեղծությունը, որն իմ կարծիքով կարճ մի պատգամ է յուրաքանչյուր մարդու համար՝ լինի նա ինքնասպանության հակված, թե ոչ։ 

Երբ ես տխուր, հուսահատ,

Ինձ կորած եմ համարում,

Շուրջս մեռած անապատ,

Սրտիս երկյուղ է տիրում:

ԱՌԱՆՑ ՍԻՐՈ

«...Ես հասկանում եմ առաջարկդ, թե ավելի լավ է սիրուց չխոսել, և այդ ճշմարիտ է. սիրուց ոչ թե խոսել է պետք, այլ` նրանով ապրել: Բայց, տե՛ս, աշխարհում այսօր աղաղակում է ատելության բացահայտ և մոլագար քարոզչությունը, և գլուխ է բարձրցնում սիրո համառ ու անգութ մի հալածանք` արշավ ընդդեմ ընտանիքի, հայրենիքի մերժում, հավատքի ու կրոնի ճնշում: Ոմանց գործնական անսրտությունը միավորվում է մյուսների` ատելության ուղղակի քարոզչության հետ. հոգու վաճառքը գտել է իր ջատագովներին, և չարությունը վերածվել է վարդապետության: Իսկ սա նշանակում է, որ հասել է ժամանակը սիրո մասին խոսելու և այն պաշտպանելու:

ՁԻԱՀ-ն ու ՄԵՆՔ

ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի մասին մարդիկ սովորաբար շատ քիչ տեղեկություններ ունեն, ուստի և շատ են վախենում նրանից: Մի շարք պատճառներով ՁԻԱՀ-ը դարձել է մարդկության  պատմության ամենախարանավորված հիվանդություններից մեկը: Սա էլ հանգեցրել է հասարակության մեջ ՁԻԱՀ-ով մարդկանց նկատմամբ տարաբնույթ հերյուրանքների առաջացմանը: Ահա դրանցից մի քանիսը.

«ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով մարդիկ «դատապարտված» են»

Հակաթեզ: ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով մարդիկ ի վիճակի են ապրել որակյալ և լիարժեք կյանք, որը դառնում է ավելի ու ավելի երկարատև` շնորհիվ բուժման ժամանակակից մեթոդների: Այդ մարդիկ կարող են աշխատել, սիրել, կազմել ընտանիք, դառնալ ծնող և ապրել հարուստ ստեծագործական կյանքով:

«Սա «սարսափելի» հիվանդություն է»

Հակաթեզ: ՁԻԱՀ-ը լուրջ հիվանդություն է`

ՍԻՐԻ՛Ր ՔՈ ՏԵՐ ԱՍՏԾՈՒՆ … ՍԻՐԻ՛Ր ԸՆԿԵՐՈՋԴ

«Սերն Աստծու ճառագայթումն է:- այսպես պատասխանեց  օտարերկրացի լրագրողի՝ «ի՞նչ է սերը» հարցին երջանկահիշատակ Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը:- Մարդու և հանրային կյանքում սիրո տարբեր դրսևորումների դասակարգումը զուտ պայմանական է. սերը մեկն է, այն մարդկային էակի փթթումն է, էակ, որն իր վրա է կրում Աստծու դրոշմը, կնիքը կամ, ինչպես Աստվածաշնչում է ասվում՝ Աստծու պատկերը, որը Սեր է»:

ՀՈՌԵՏՈՍՈՒԹՅՈՒՆ

Ո՛չ հույս, ո՛չ սեր, ոչ էլ հավատք 

Չեն ամոքում, չեն սփոփում ինձ,

Պակասում է լոկ մի՛ նվագ`

Կարապի երգ մայրամուտիս:

«...ԵՍ...» /Արթուր սրկ. Սարգսյան/

Ո՛չ կյանք, ո՛չ շունչ, ոչ էլ ոգի

Ջերմ չեն այևս ու գոյող.

Վաճառվել է վաղուց հոգիս

Ու վախճանս է մի բուռ հող:

Ո՛չ խինդ-ծիծաղ, ոչ էլ ժպիտ

Շարժ չեն բերում դեմքիս տղմոտ,

Կավակերտ գուղձ-գերեզմանիս

Չի բուսնի անգամ մոլախոտ:

Ո՛չ տուն, ո՛չ սյուն, ո՛չ ընտանիք

Չեն պաշտպանի բքից այնքան,

Որքան փայտե մի սպառնալիք`

Իրար գամված չորս հատ տախտակ:

Ե՛վ ցավ, և՛ մահ, և՛ հուր-դժոխք

Երազում է վաղուց հոգիս,

Զի կորցրել է զղջում-աղոթք,

Ողբ է ձոնում անկյալ կյանքիս.

Կորուստ անդարձ, գայթակղություն

Եվ հուսահատ խո՜ր տառապանք.

Արժան չեմ Քեզ, Անմահությո՛ւն,

Չկա հոգուս զիջում` … փրկանք…

(2008թ.)