ՄԵՌԵԼՈՑ ՊԱՏԱՐԱԳԻ ԻՄԱՍՏԸ (ի՞նչ օգուտ ունի ննջեցյալի համար արված աղոթքը)

...Պատարագը ոչ միայն ողջերի համար է փրկություն, այլև նրանց, ովքեր հույսով ու հավատով ի Քրիստոս ննջեցին...
...Նրանք, ովքեր այս կյանքում իրենց գործերով տկար գտնվեցին, հույս ունեն մահվանից հետո մեր ողորմություններով օգնություն գտնել: Եվ մեր աղոթքները խառնվելով նրանց բարի գործերին՝ նրանց հաղթություն են տալիս չարի դեմ պատերազմում և ազատում օդի իշխանությունից: Իսկ եթե նրանց գործերը առավել տկար գտնվեն, ապա նրանք մինչև դատաստանի օրը  մեղքերից բռնված կմնան ներքևում, սակայն հավատում ենք, որ մեր աղոթքները և ողորմությունները այնժամ Քրիստոսի առջև ձեռնտու կլինեն նրանց այնքանով, որքանով Տերը գիտի կշռել, քանի որ Նա բոլորից ողորմած է:

ԶԱՏԿԻ և ՆՆՋԵՑՅԱԼՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ

Վերջերս ինձ անընդհատ հարցնում են. «Եթե տանը նոր հանգուցյալ կա, արդյոք փոխվո՞ւմ է Սուրբ Հարության ընթրիքի ճաշացանկն ու «արարողակարգը»: Հարցի ծագումնաբանությունը ինքնին հասկանալի է. ինքս ականատես եմ եղել ընտանիքների, որ Զատկական հավկիթը չեն ներկել` պատճառաբանելով, թե «նոր մեռել» ունեցող տունը ձու չի ներկում: Կամ կան մարդիկ, որ պնդում են, որ եթե Զատկի օրն ավելի շուտ է, քան նոր մեռած մարդու քառասունքը, ապա Զատիկը «կտրում է» այն և անհրաժեշտ է գերեզմանատուն այցելել Զատկին նախորդող շաբաթ կամ հենց կիրակի օրը...

Թույլ տվեք հարցնել. որտեղի՞ց են ծնվում այս բոլոր ավանդապատումներն ու կրոնա-ծիսական հորինվածքները... Համենայն դեպս Սուրբ Հարության տոնակատարություններն ու ավանդությունները, ինչպես նաև թաղման և դրա հետ կապված ծեսի տեսական ու գործնական բոլոր հիմքերը ծնունդ են առել Հայոց Եկեղեցու ծոցում, իսկ եկեղեցական կարգը պահանջում է վերոգրյալների միանգամայն հակառակը: