ԵՐԱՆԻ՜ ՀՈԳՈՎ ԱՂՔԱՏՆԵՐԻՆ

Elmira Harutyunyan ընթերցողի կողմից մեկնության է առաջարկվել Հիսուսի Լեռան քարոզի առաջին խոսքը, որի մեկնությունը, կարծում եմ, շատերին պիտի հետաքրքրի: Արդ փորձենք հասկանալ, թե ի՛նչ է նշանակում.

Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը (Մատթ. 5:3):

Ակնհայտ է, որ Տիրոջ այս խոսքում «երկնքի արքայությունը» հանդես է գալիս որպես նպատակ, իսկ «հոգով աղքատ» լինելը այդ նպատակին հասնելու անխափան միջոց: Ուստի խոսքը ճիշտ ըմբռնելու համար, կարծում եմ անհրաժեշտ է պարզել 2 հարց՝

1. Ի՞նչ է նշանակում «հոգով աղքատ»,
2. Ի՞նչ է նշանակում «երկնքի արքայություն»:

Առաջարկում եմ սկսել վերջինից:

ՆՄԱՆ ԲԱՆԵՐ ԷԼ ԵՆ ԵՂԵԼ

Վերջերս «Արարատ» ամսագրի էջերում հանդիպեցի «ԺԳ. ԴԱՐԻ ՄԻ ՈՒՂԵՒՈՐԻ ՎԿԱՅՈՒԹԻՒՆԸ ՀԱՅՈՑ ՄԱՍԻՆ» վերտառությամբ մի հոդված, որում ներկայացվում է 1284թ. գարնանը Դոմինիկյան մի վանականի (Burchardus de Monte Sion) ուղեգրությունը, հուշերը Կիլիկյան Հայաստանի հայերի կենցաղի, Հակոբ Ա Կլայեցի կաթողիկաոսի (1268-1286թթ.) և Լևոն Գ թագավորի (1269-1289թթ.) մասին: Ստորև ցանկանում եմ փոքրիկ մեջբերումներ կատարել այս ուղեգրությունից՝ ուշադրություն հրավիրելով հատկապես այն իրողությունների վրա, որոնց այսօր հազվադեպ էլ չես հանդիպի: 

«Եղա նաև Հայաստանի և Կիլիկիայի թագավորի մոտ: Կային նրա մոտ նաև քանի մի թաթարներ: Մյուսները սակայն բոլորը, որ ծառայողների թվին էին պատկանում, քրիստոնյաներ էին, թվով մոտ 200 հոգի: Տեսա սրանց եկեղեցի շտապելիս, պատարագին ներկա գտնվելու, ծնկաչոք և ջերմեռանդությամբ աղոթելու:

ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ↔ ՏԿԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Jhon Doe ընթերցողի առաջարկով այսօր ծանոթանանք Սուրբ Պողոս առաքյալի` Կորնթացիներին ուղղաված 2-րդ (Բ) նամակի 12-րդ գլխի 9-10 տողերին`

«Իմ շնորհը քեզ բավ է, որովհետև Իմ զորությունը տկարության մեջ է ամբողջական դառնում»։ Եվ արդ, լավ էլ է, որ ես պարծենամ իմ տկարություններով, որպեսզի իմ մեջ բնակվի Քրիստոսի զորությունը։ Դրա համար գոհունակությամբ համակերպվում եմ տկարություններին, նախատինքներին, վշտերին, հալածանքներին և նեղություններին՝ Քրիստոսի համար. որովհետև, երբ տկար եմ, այն ժամանակ եմ զորավոր»։