ՈՐՔԱՆ ՏԽՈՒՐ Է, ԱՅՆՔԱՆ ԷԼ՝ ԻՐԱԿԱՆ

Չեմ հիշում, թե նման ֆիլմ վերջին անգամ երբ էի տեսել (մեկ էլ երևի սա էր եղել)... Մինչև
ոսկորներս սարսուռ զգացի...
Այսքան կարճ ու այսքան բովանդակալից... Անպայման նայեք:
Միայն թե... ես լավ չեմ պատկերացնում, թե որն է ՏԵՂԱԿԱՆ ԱՐՏԱԴՐԱՆՔԸ, բայց հաստատ է մի բան՝ ՄԻ ՀԱՐՍՏԱՑՐԵՔ ԹՇՆԱՄՈՒՆ, թե չէ իրապաես ստացվում է, թե ՄԵՆՔ ԹՈՒՐՔԵՐԻՆ ՇԱՏ ԵՆՔ ՍԻՐՈՒՄ...

Շնորհակալություն Noni_no-ին, ում բլոգում բացահայտեցի սա: Շնորհակալություն նաև ֆիլմը պատրաստողներին:

ՄԵՆՔ ԹՈՒՐՔԵՐԻՆ ՇԱ՜Տ ԵՆՔ ՍԻՐՈՒՄ

«Երբ Հիսուս ասաց` «սիրիր թշնամուդ», 

այնժամ թուրքը չկար աշխարհում» 

                                        Ավետիք Իսահակյան 

Իսկապես... Դժվար է սիրել թուրքին, անգամ անհնար, որքան էլ որ լավ քրիստոնյա լինես: Հայոց Ցեղասպանությունը, որ գագաթնակետին հասավ 1915-ի ջարդերով, կարելի է ասել սիրելու ոչ մի հնարավորություն չթողեց. 1.5 միլիոն նահատակների արյան կանչը մի տեսակ «վրեժխնդրությամբ կամ պահանջատիրությամբ» է արձագանքում մեր սրտերում: Կարծես դրան ի պատասխան՝ Մեծ Եղեռնի զոհերի հիշատակի օրվան ընդառաջ հայերս տարածում ենք հակաթրքական նյութեր ու արտահայտություններ, խորհրդանշական պատկերներ ենք տեղադրում սոցիալական էջերում, պայքարում ու սպառնում, ցնծում ենք, երբ որևէ երկիր ճանաչման է արժանացնում կույրի համար միայն անտեսանելի պատմական փաստը: