ՀԻՇԻ՛Ր ԱՐԱՐՉԻԴ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹՅԱՆԴ ՕՐԵՐԻՆ

Տերը վերևից հրաման տվեց ամպերին ու բացեց դռները երկնքի։ Եվ մանանա տեղացրեց նրանց վրայ որպես կերակուր։ Երկնքի հացը տվեց նրանց, մարդիկ հրեշտակների հացը կերան...

(Սաղմ.  77:22-24) :

Դավթի սաղմոսի հրաշալի այս խոսքերը թեև հիշատակում են սրանից ավելի քան 3000 տարի առաջ հրեա ժողովրդի կյանքում տեղի ունեցած բոլորին քաջածանոթ պատմությունը, այնուհանդերձ ինչպես Աստվածաշնչի ցանկացած խոսք դրանք արդիական են դառնում նաև այսօր։

Փառք Աստծուն, որ ՄԱՆԱՆԱ երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագիրը, հիրավի, հազարավոր երիտասարդների համար դարձել է աստվածճանաչողության կարևոր մի աղբյուր, որի ակունքն ու հիմքը Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին է՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին կենտրոնով։

ԿՈՐԲԱՆ

Yerem ընթերցողի կողմից մեկնության է առաջադրվել Մատթեոսի Ավետարանի 15-րդ գլխի 6-րդ համարը՝

Իսկ դուք ասում եք. ով իր հորը կամ մորը ասի, թե՝ այն, ինչ ինձնից օգտվելու ես, Աստծուն ընծա է, այլևս չի մեծարի իր հորը կամ իր մորը. ուրեմն՝ Աստծու խոսքը արհամարհում էք ձեր ավանդության պատճառով։

Տիրոջ շուրթերից հնչած այս դատապարտիչ խոսքը՝ ուղղված Երուսաղեմից Գալիլիա եկած փարիսեցիներին և օրենսգետներին, ունի իր նախապատմությունը։ Հրեա կրոնական ներկայացուցիչները՝ սովորության համաձայն փորձելով Հիսուսին «բռնացնել» որևէ զանցարարության մեջ, մոտենում են նրան ու ասում.

Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ, ԵՐԲ ԱՂ Է ԹԱՓՎԵԼ

Պատմում են, որ ժամանակին, երբ աղը բավականին թանկ համեմունք էր, այն ոչ խնայողաբար վատնելը մեծ շռայլություն էր նկատվում, իսկ անփութորեն թափելը կենցաղում կարող էր լուրջ վիճաբանությունների առիթ հանդիսանալ: Ահա այսպե՛ս են շատերը բացատրում «աղը թափվեց` կռիվ կլինի» սնահավատության նախապատմությունը և կռվից խուսափելու համար թափված աղի վրա անմիջապես խաչ են անում: Իմ անձնկան կարծիքով սնահավատության նման մեկնաբանությունը, թեև տրամաբանված, բայց և չափազանց միամիտ է հնչում, հետևաբար այն պետք է ունենա այլ բացատրություն ևս:

Օրիանակ (գուցե ոչ այնքան տիպիկ) 5-րդ դարի Հայոց Պատմիչ Փավստոս Բուզանդը, ներկայացնելով հայոց Արշակ և պարսից Շապուհ արքաների դաշինքի պատմությունը, մի նուրբ հանգամանք է նշում.