Օրեր առաջ Հայաստանի "ՓիԱր-ի Զարգացման Հայկական Կենտրոն"-ը բարձրաձայել էր, որ իրենց դիմել էր Եհովայի Վկաներ կազմակերպության անդամներից մեկը` հետաքրքրվելով PR կազմակերպության ծառայություններից և ցանկություն էր հայտնել այդ հարցով հանդիպել կազմակերպության նախագահի հետ / http://pr-kich.blogspot.com/2011/04/pr.html /: Բարեբախտաբար նա, ում դիմել էին Եհովայի Վկաները, չէր եղել այնպիսի մեկը, ով խոշորագույն գումարների դիմաց կհամաձայներ խորտակել հազարավոր մարդկանց ու ընտանիքների կյանքը հոգևոր և ինչու չէ նաև զուտ ֆիզիկական իմաստով: Լսափողի այս կողմում Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հետևորդ, դարձյալ բարեբախտաբար, աստվածաբանական կրթությամբ երիտասարդ էր` Հայկ Կիրակոսյանը, ում, անշուշտ, պետք է շնորհակալություն հայտնել ուշիմության և նախանձախնդրության համար: Մյուս կողմից, դժբախտաբար, սույն թեման չսահմանափակվեց միայն հեռախոսազրույցի հրապարակմամբ. հետևեցին մեկնաբանություններ ու մի քանի հոդվածներ, որտեղ, Եհովայի վկաների չստացված PR ակցիան այնքան մեծ հնչեղություն ձեռք բերեց, որ ակամայից
PR միջոցների (մասնագիտական և ոչ այնքան) դիմելու աղանդավորական փորձերը նոր չեն Հայաստանում. հայտնի է ու ակնհայտ, որ աղանդավորական և ոչ մի կազմակերպություն ջանք չի խնայում բազմաթիվ միջոցներ կիրառելու` իրենց շարքերը նորոնոր մարդկանցով համալրելու համար. օրինակ` վերջին մի քանի շաբաթների ընթացքում նորահայտ մի հարանվանություն (սա անշուշտ նոր աղանդ չի լինի, այլ «ռեինկարնացիա» վերապրած մի ինչ-որ արդեն գոյություն ունեցող հարանվանություն, որ նույն PR-ի «խաթր» փոխել է անունը կամ տրոհվելով նոր խմբակ է ստեղծել)` «Արթնության կամուրջ եկեղեցի» անունով Երևան քաղաքով մեկ տարածել է թերթիկներ, որտեղ հոգեորսությանը հատուկ միջոցներով գովազդում է իրենց և հրավիրում է հայորդիներին իրենց հետ նշելու Ծաղկազարդը և Զատիկը: Թե ինչ ուղիղ կապ ունի Զատիկը կամ Ծաղկազարդը օտարածին այս հոսանքների հետ, դժվար է ընբռնել, սակայն նպատակն ընբռնելը դժվարություն չի ստեղծում: Ահա թռուցիկներից մեկի բովանդակությունը`
Հրավիրում ենք Ձեզ Ծաղկազարդի և Զատիկի տոնական միջոցառումներին
Ծրագրում` կենդանի հնչողությամբ երգ, երաժշտություն, պար,
Զատկական տոնական հյուրասիրություն:
Միջոցառումները տեղի կունենան Ծաղկազարդ` ապրիլի 17-ին ժամը 12:00-ին
Զատիկ` Ապրիլի 23-ին ժամը 18:00-ին և 24-ին ժամը 12:00-ին
Հասցե` *****-**** ** *********** (********* ******* *****)
Հեռախոս` * * * * * * * * * ՄՈՒՏՔԸ ԱՆՎՃԱՐ
Նման բովանդակությամբ թռուցիկներ տարածվել են նաև Ապրիլի 7-ի կապակցությամբ և հայտնի էլ չէ, թե քանիսն են «ԱՆՎՃԱՐ» կամ «կենդանի երաժշտություն, պար, հյուրասիրություն» բառերից ոգևորված կուլ տվել աղանդավորական PR խայծը: Սրանք, ասենք, ինքնագովազդի և հոգևորսության տարրական տեսակներ են. հարցը շատ ավելի է լրջանում, երբ գործին լծվում են նաև հեռուստաընկերությունները: Մերթ «ԱՐ» հեռուստաընկերությունն է չլսված գովասանքի արժանացնում աղանդավորներին` այդ անելով մի տեսակ ի հեճուկս Առաքելական Եկեղեցու հոգևորականների, մերթ «Կենտրոնն» է պարբերաբար բանավեճերի ու քննարկումների հրավիրում կասկածելի ծագմամբ մի «աստվածաբանի», ում ձեռքում տեսնում ես աղանդավորների կողմից կիրառվող ու տարածվող «Գեդեոն» հրատարակչության Նոր Կտակարան, մերթ «Երևան» հեռուստաընկերությունն է ինչ-որ պրոզայիկ զրույցի հրավիրում հայտնի աղանդավոր «մշակույթի գործչի», բժշկի կամ բիզնեսմենի և նրա հետ զրույց ծավալում Աստծո ու աստվածայինի վերաբերյալ` միևնուն ժամանակ շարունակելով «Հասարակական Հարաբերություններ» կերտել. որպես անաչառ հեռուստադիտող նայում ես այդ մարդկանց ու համակվում հրճվանքով. «Ի՜նչ լավ է, որ կան Աստծուն հավատացող այսպիսի մարդիք, ում շուրթերից ամեն 2 վայրկայնը մեկ հնչում է «ԱԼԵԼՈԻԻԱ» կամ «ԱՄԵՆ» բացականչությունը», սակայն հաջորդ վայրկյանին իսկ հիշում ես Հիսուս Փրկչի խոսքերը. «Ոչ ամէն մարդ, որ ինձ «Տէ՜ր, Տէ՜ր» է ասում, երկնքի արքայութիւն կը մտնի, այլ նա՛, ով կատարում է կամքը իմ Հօր, որ երկնքում է։ Այն օրը շատերն ինձ պիտի ասեն. «Տէ՜ր, Տէ՜ր, չէ՞ որ քո անունով մարգարէացանք եւ քո անունով դեւեր հանեցինք եւ քո անունով բազում զօրաւոր գործեր արեցինք»: Եւ այն ժամանակ ես նրանց պիտի ասեմ. «Ես ձեզ երբեք չեմ ճանաչել, հեռո՛ւ կացէք ինձանից դուք ամէնքդ, որ անօրէնութիւն էք գործում» (Մատթ. 7:21-23) ու տխրում ես թե´ մոլորված հայրենակցիդ, թե´ հեռուստաընկերության և թե… այդ ալիքը դիտող քրիստոնյա ազգակցիդ համար:
Սակայն սա դեռ ամենը չէ. աղանդավորական ինքնագովազդի անհեթեթությունը հասնում են այնտեղ, որտեղ ես` որպես ՀՀ քաղաքացի, ուղղակի կարկամում եմ: Ես Երևանցի չեմ և չգիտեմ
Սա է մեր PR ներկան. հեղինակության այնպիսի տխրահռչակ ձեռքբերում ու տարածում, ինչպիսին Հերոստրատինն էր…
32 արտահայտվիր:
Արթուր ջան շատ լավ նյութ էր, շատ ապրես, մնում է այս ամենն ուղղել հասցեատերերին, որ կարդան ու լավ իմանան................
Ես էլ շատ հավանեցի:Ուրախ եմ,որ անրադարձել եք նաև ԱՐ հառուսաընկերության ռեպորտաժին: Դե գիտենք,որ Կենտրոն հեռուստաընկերության տնօրենը Ավետարանչական է:
Այս անրադարձը ցանկալի կլիներ հեռուստաեթեր դուրս բերել:
մի օր առժե հավաքվել ու քննարկել այս հարցը: Ցանկալի կլիներ, որ իրավաբաններ էլ ներկա լինեին և իրենց կարծիքը ասեին օրենսդրական դաշտում բացթողումների մասին: Օրինակ այն, ինչքանով, որ ես հասկացա, հոգևորսությունը իրավաբանական տերմին չէ և հստակ ամրագրված չէ ՀՀ օրենքում, թե դրա տակ ինչ ենք հասկանում: Տարբեր գառան մորթով գայլեր այսօր անում են ինչ ուզում են և ես միակ ելքը տեսնում եմ հստակ սահմանված և ամենակարևորը գործող օրենքների մեջ: Գնում են իբրև բարեգործություն անելու, խաբում են խեղճ մարդկանց (հոգևորսության պրիմիտիվ օրինակ), բայց օրենքով չես կարող ոչ մի բան ասել: Եթե այսպես շարունակվի, Եհովայի վկաները մարզադաշտում փարթիներ էլ կսկսեն անելը :Դ
Արթուր
Միանգամայն համամիտ եմ, որ նման գործելակերպերը զանգվածաբար լուսաբանվելու և օրենսդրական սահմանափակումների մեջ դրվելու կարիք ունեն, բայց նաև կարծում եմ, որ այդպես միևնույն է մեծ օգուտ տված չենք լինի, որովհետև օրենքը շրջանցելու կամ հաշվի չառնելու երևույթը բավական տարածված է Հայաստանում... և անողը ոնց էլ լինի իր սև գործը կանի: Ավելի կարևոր եմ համարում հասարակությանը ուղղակիորեն քրիստոնեությամբ լուսավորելը, ճշմարիտին հաղորդ դարձնելը, անտարբերությունից ու հոգևոր սովի վիճակից դուրս բերելը. այդ դեպքում միայն մարդիք, ընտանիքներ, գյուղեր ու քաղաքներ կունենան ճշմարիտ այլընտրանք ու սեփական «մոր» ստինքը թողած չեն վազի հարևանի մոր կամ կաթի փոշու ետևից: Եթե լույսը շատանա, ստվերն ու խավարը ուզի թե չէ, պիտի կորչի: Ուրեմն լայն բացենք մեր սրտի, հոգու ու մտքի պատուհանները, որ Քրիստոս Լույսը խուժի այնտեղ...
Արթուր սրկ.շատ լավ եք գրել... Արթուր Սիմոնյանի, «Կյանքի Խոսք» բիզնես - աղանդի անդամների, ի դեմս ներկայիս բազմաթիվ տաղանդավոր և ոչ այնքան տաղանդավոր երգիչների` , գործարարների, Եհովայի Վկաներ կազմակերպության, /վաղուց երկաթգծից ընկած վիճակում է/ այլևայլ տխրահռչակ աղանդավորական կազմակերպությունների տանիքը փլուզվում է, քանզի հաստատուն չէ այն, ինչ հիմք չունի...
Լիովին համամիտ եմ Ձեզ հետ, որ հասարակությանը ուղղակիորեն քրիստոնեությամբ լուսավորելը ճշմարիտ ուղի է...Հասարակության, մասնավորապես Երիտասարդության ահռելի զանգված Հայ Առաքելական Եկեղեցու հոգևորականների օգնությամբ/ չեմ կարող չընդգծել արդեն մեկ տարեկան երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագիրը/ զինվում է գիտելքներով, սնում ու կոփում հայ քրիստոնյայի հոգին... մեջբերեմ Արտիստի`Վ Փափազյանի խոսքերը. Կշռիր երևույթները իրականության նժարով: Ժամանակն ապացուցում է այս հին ճշմարտությունը:
Աստված իմ, էս ու՞ր ենք հասել...Աղանդավորը տարվա լավագույն գրող...Լուրջ մտահոգվելու առիթ ա: Գուցե մրցանակ տվողներն է՞լ են աղանդավոր....
Ես էլ եմ այդ կասկածում Շուշան ջան, դրա համար էլ ակնարկում եմ սովետական «գեներալիսիմուսների ինքնատվչությունը». Ստալինն ու ստալինյաններն էին միմյանց կոչումներ շռայլում:
Ե՞րբ եք դադարելու բամբասելուց, դատապարտելուց և ստահոդ լուրեր տարածելուց, հարգելի հեղինակ և մեկնաբանողներ: Ինչու՞ եք առանց մարդուն ճանաչելու նրա մասին կարծիք գրում: Աստծո երկյուղն ունեցեք: Աստվածաշնչում գրված է` բոլորս Քրիստոսի ատյանի առաջ ենք կանգնելու և ամեն խոսքի համար հաշիվ ենք տալու.....
Շատ սիրելի Էդուարդ, գրածիդ ես էլ կնախընտրեմ պատասխանել Աստվածաշնչից մեջբերում կատարելով, բայց ոչ թե 1 տողով, այլ մեկ ամբողջ գլխով` Բ Պետրոս 2, որը բառ արտահայտում է աղանդավորների մերօրյա գործունեությունը /չնայած առաջին 1-2 նախադասություններն էլ բավարար են :) Քրիստոսի ողորմությունը քեզ հետ/.
«Եղան նաեւ սուտ մարգարէներ ժողովրդի մէջ, ինչպէս որ այժմ էլ ձեր մէջ կարող են լինել սուտ ուսուցիչներ, որոնք, սպրդեցնելով, կորստաբեր հերձուածներ են ներմուծելու եւ, ուրանալով Տիրոջը, որ իրենց գնեց, իրենց վրայ արագահաս կորուստ են բերելու։ Եւ շատեր պիտի գնան նրանց անառակութիւնների յետեւից. եւ այդ պատճառով ճշմարտութեան ճանապարհը պիտի անարգուի։ Եւ ընչաքաղցութեամբ, մտացածին խօսքերով ձեզ պիտի շահագործեն. բայց նրանց դատապարտութիւնը սկզբից յայտնի է, եւ նրանց կործանումը չպիտի ուշանայ։ Քանզի Աստուած չխնայեց մեղանչած հրեշտակներին, այլ խաւարի կապանքներով գցեց տարտարոսը, որպէսզի նրանք պահուեն դատաստանի օրուայ համար։ Նա չխնայեց նաեւ հին աշխարհին, երբ ամբարիշտների աշխարհի վրայ ջրհեղեղը բերեց՝ փրկելով միայն ութ հոգու, այդ թւում նաեւ Նոյին՝ արդարութեան քարոզչին։ Նոյնպէս նա սոդոմացիների եւ գոմորացիների քաղաքները մոխրի վերածելով դատապարտեց՝ օրինակ ծառայեցնելով նրանց ապագայի ամբարիշտների համար։ Եւ նա փրկեց արդար Ղովտին, որ ձանձրացել էր նրանց անառակ, անկարգ ընթացքից (որովհետեւ արդարը, բնակուելով նրանց մէջ, ականատես եւ ականջալուր էր լինում նրանց անօրէն ընթացքին՝ ամէն օր տանջելով իր արդար հոգին)։ Տէրը գիտէ աստուածապաշտներին փրկել փորձութիւնից, իսկ անիրաւներին պահել դատաստանի օրուայ համար՝ տանջանքների մատնելու նրանց, մանաւանդ մարմնի պիղծ ցանկութիւնների յետեւից գնացողներին, Աստծու իշխանութիւնն արհամարհողներին, ինքնահաւաններին, յանդուգններին, որոնք չեն վախենում երկնային փառաւոր էակներին հայհոյելուց, այն դէպքում, երբ հրեշտակները, որոնք զօրութեամբ եւ կարողութեամբ աւելի մեծ են իրենցից, նրանց դէմ հայհոյալից դատապարտութիւն չեն բերում Տիրոջ առաջ։ Բայց այս մարդիկ, անբան անասունների նման (որոնք ի բնէ որսի եւ մորթուելու համար են), հայհոյում են իրենց չիմացած բաների դէմ. եւ իրենց ապականութեան մէջ էլ պիտի կործանուեն տանջուելով՝ որպէս վարձատրութիւն իրենց անիրաւութեան. սրանք օրը ցերեկով իրենց ցանկութեանը յագուրդ տալը հաճոյք են համարում. կեղտոտներ եւ արատաւորներ, որոնք հաճոյք են ստանում իրենց խաբեբայութիւնների մէջ՝ ձեզ խրախճանակից լինելով։ Աչքեր ունեն պոռնկութեամբ լեցուն աչքերի նման, անպակաս են մեղքերից, խաբում են տատանուողների հոգիները, ունեն ագահութեամբ բռնուած սիրտ. անէծքի՜ որդիներ։ Թողնելով ուղիղ ճանապարհը՝ մոլորուեցին, ընթանալով Բէորի որդի Բաղաամի ճանապարհով, որը անիրաւութեան վարձը սիրեց։ Եւ այդ այն Բաղաամի, որ իր անօրէնութեան համար յանդիմանութիւն ստացաւ, երբ անխօս էշը մարդկային լեզուով խօսելով՝ արգելք եղաւ մարգարէին, որ չկատարի այդ անօրէնութիւնը։ Սրանք ցամաքած աղբիւրներ են եւ մրրիկից քշուած մառախուղներ. խաւարի աղջամուղջները յաւիտեան նրա՛նց համար են պահուած. քանզի մեծախօս եւ սնոտի բաներ բարբառելով՝ անառակութիւններով, մարմնի ցանկութիւններով խաբում են նրանց, որոնք ստուգապէս փախել էին մոլորութեան մէջ թափառողներից։ Սրանց ազատութիւն են խոստանում, մինչ իրենք ծառայ են ապականութեանը, քանի որ մարդ ինչից որ յաղթւում է, նրան էլ ծառայ է. որովհետեւ, եթէ մեր Տէր եւ Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսին ճանաչելու միջոցով աշխարհի պղծութիւններից փախչելուց յետոյ դարձեալ նոյն բաներով բռնուեն մնան, նրանց վախճանը կը լինի աւելի վատ, քան առաջին վիճակը. քանի որ աւելի լաւ էր նրանց համար, եթէ բնա՛ւ ճանաչած չլինէին արդարութեան ճանապարհը, քան այն, որ ճանաչեցին եւ յետ կանգնեցին այն սուրբ պատուիրանից, որ աւանդուեց նրանց։ Նրանց յարմար է գալիս այն իմաստուն, ճշմարիտ առածը, թէ՝ «Շունը վերստին է դառնում իր փսխածին» եւ թէ՝ «Լուացուած խոզը վերստին է թաւալւում տիղմի մէջ»։
Ի լուր ամենքի տեղեկացնեմ, որ սա իմ բլոգն է և այստեղ «մաքարության» համար պատասխանատուն ես եմ, այնպես որ ոչ պարկեշտ, ժահահոտ մեկնաբանությունները չեն հրապարակվելու, առավել ևս եթե դրանք գրում են աղանդավորները` ի պաշտպանություն իրենց խավարային ընթացքի: Կյանքի Խոսքի Էդուարդ, հարգելիս, եթե «տղամարդկությունից» ես խոսում կարող ես գալ ու հանդիպել հետս այդ հարցերի մասին խոսելու համար /մի բան որ ինքդ էիր առաջարկում ինձ անել Արթուր Սիմոնյանի հետ/: Եվ ի վերջո դադարացրեք Աստվածաշնչի սուրբ ու անաղարտ խոսքերը օգտագործել հօգուտ ձեր հերձվածի: Ես գրել եմ իմ կարծիքն ու մտորումները. ոմանց համար ճիշտ, ոմանց համար սխալ. «ով լսելու ականջ ուներ լսեց», իսկ «ով չի լսում ականջով, լսում է թիկունքով» և ի վերջո անիմաստ է այս գրածս. Քրիստոս Աստված ասում է. «ձեր մարգարիտները խոզերի առաջ մի՛ գցէք, որպէսզի դրանք ոտքի կոխան չանեն եւ դառնալով ձեզ չպատառոտեն» (Մատթ. 7:6):
Արթուր սարկավագ ջան, շատ շնրհակալ եմ այս հարցին կարևորություն տալու համար:
Հարգելի Էդուարդ, ուզում եմ հավատացած լինել, որ Արթուր Սիմոնյանի քարոզները լսելու կամ Կյանքի խոսք հաճախելու ձեզ դրդել է Աստծո խոսքը լսելու ամենաանկեղծ մղումը: Հրավիրում եմ ձեզ ներկա գտնվել «ՄԱՆԱՆԱ» երիտասարդական-քրիստոնեական ծրագրի որևէ հանդիպմանը (ծրագրի մասին տեղեկատվություն կարող եք ստանալ facebook սոցիալական ցանցի Մանանա խմբին անդամագրվելով http://www.facebook.com/group.php?gid=148230791863586&v=info), որից հետո ինքներդ ձեզ համար կարող եք հետևություն անել: Մնում եմ շարունակ ձեզ համար աղոթող...
Artur jan, inchpes misht shat chisht temaner es yntrum u dipuk artahaytvum.
Mi qich cavov kardaci-mer erkrum ov inch uzum, inch karoxanum anum a-meky grox a darnum, myusy ergich. U amenavaty en a, vor ed mardik heto irenc tuyl en talis bardzragoch (u amenakarevory anhetet) karciqner haytnel mer patmutyan, mshakuyti ev aylni masin.
Ժողովուրդ ջան, այսօր կարող եք դիմավորել մեկ այլ հոդված, որտեղ դարձյալ հիշատակում եմ մոլորվածներին ու մոլորեցնողներին:
Մի տեղեկություն էլ ես փոխանցեմ: Երբ ձեռքս անցան վերոնշյալ աղանդավորական հրավիրատոմսերից մի քանիսը, իսկույն զանգահարեցի հրավիրատոմսի վրա նշված հեռախոսահամարով` ճշտելու համար, թե ովքեր են կազմակերծիչները, որովհետև ոչ մի անհատի կամ կազմակերպության անուն չկար նշված: Ես դրանից «աղանդավորականության» հոտ առնելով զանգեցի: Հարցիս, թե ով է միջոցառումների կազմակերպիչը, մի կանացի ձայն պատասխանեց` «քրիստոնեական եկեղեցին»: Բնականաբար, եթե ես միամիտ լինեյի, կմտածեի խոսքը մեր Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու մասին է: Հետո ես հարցրեցի, թե որ քրիստոնեական «եկեղեցու» մասին է խոսքը և մեղմ ասած ստիպեցի, որպեսզի խոսակիցս բացահայտի իրենց աղանդի անունը: Միայն «կամուրջն» էի հիշում, էդպիսի մի եկեղեցու անուն տվեց, ասելով, որ Հայ Ավետարանչական եկեղեցու ճյուղերից է... /ցավոք բառացի չեմ հիշում ասածները, բայց հասկացա, որ սա ավետարանչական նոր հոսանք է/:
Ուրեմն մեր իմացած աղանդավորական խմբերին ավելացնենք «Արթնության կամուրջ եկեղեցի»-ն ու զգույշ լինենք նրանց առաջարկած «կենդանի հնչողությամբ հոգևոր համերգներից»:
Էս վերջին քոմենտն է, որ քեզ գրում եմ (թեև սրան քոմենտ անվանելը սխալ է, քանզի համոզված եմ, որ բլոգիդ մեջ չի երևալու): ՈՒ հետո հանելու եմ քո բլոգը իմ զակլադկաների ցուցակից: Որովհետև չեմ ուզում էս ամենը վերածվի անվերջ վիճաբանության: Ժամանակս թանկ է նման բաների վրա ծախսելու համար: Նախ ասեմ, որ հասուն մարդ ես, բայց էնպիսի պահվածք ես դրսևորում, որի մասին կարելի է ասել` այս ամենը շատ ծիծաղելի կլիներ, եթե շատ ողբերգական չլիներ: Եթե իմ քոմենտները չես տպում, գոնե մի էլ պատասխանի, որ քեզ ու քեզ խոսողի տպավորություն չթողնես: Երկրորդ. ինքդ քո ձեռքով վաղուց քո բլոգը ապականել ու կեղտոտել ես բամբասանքով ու քննադատությամբ (թեև եթե քեզ հարցնենք, կասես, որ լուրջ քրիստոնյա ես), էլ ո՞ր մաքրության համար ես մտահոգվում...: Երրորդ. Առակաց 10.18-ում գրված է` ատելությունը ծածկողը ստախոս է, և բամբասանք հնարողը` անմիտ: Եթե չես կարող կամ գուցե չես ուզում գոնե ինձ քո թշնամին համարելով սիրել (ինչպես Ավետարանն է ասում), ու սրտումդ ինձ ու իմ նմաններին ատում ես և աղանդավոր անվանում, էլ ինչու՞ ես ձևական ինձ ասում «հարգելիս» ու դառնում ստախոս: Եվ չգիտեմ, թե որոնք էին քո բլոգի «մարգարիտները» և ով է ում պատառոտում, որովհետև բամբասանք ես հնարել ու տարածում ես, խոսում ես փիառի մասին, բայց հենց ինքդ սև փիառով ես զբաղված: Հալալ ա. շատ ուժեղ «մարգարիտներ» են: Չորրորդ. ինչ վերաբերում է աղանդավորությանը և բիզնեսին, ուղղակի կարճ ասեմ, որ փողով մեռել թաղելուց ու փողով հարսանիք օրհնելուց ավելի լավ աղանդ ու բիզնես չկա: Մենք տալիս ենք տասանորդ և ընծա Մաղաքիա 3-րդ գլխի համաձայն, և այդ գումարները ծախսվում են Ավետարանի գործի մեջ, թեև շատերը չեն հավատում. դա ձեր գործն է, մենք գիտենք, որ Աստծո առաջ պատասխան ենք տալու ամեն ինչի համար, ուստի երբևէ չենք համարձակվի դրամաշորթություն անել: Իսկ Ավետարանում կարո՞ղ ես ցույց տալ գոնե մի խոսք, որում Հիսուսն ասում է` իմ սիրելի պաշտոնյա, մեռելին կթաղես այսքան վճարի դիմաց, իսկ նորապսակներին կօրհնես այսքանով: Կամ որտե՞ղ է գրված` հանգուցյալի համար կաղոթես: Իհարկե չես կարող ցույց տալ, որովհետև նման խոսքեր չկան: Ճիշտ հակառակը` Եբրայեցիս 9-րդ գլխում ասվում է` մարդուն տրված է մեկ անգամ մեռնել, ու նրանից հետո դատաստան: Եթե կարելի է մեռած մարդու համար բարեխոսել, որ նա դժոխք չընկնի, ուրեմն էլ ինչու՞ ենք քարոզում Ավետարանը և սուրբ ապրելակերպ. էդ դեպքում թող ոնց ուզում են ապրեն ու մեռնեն. վերջում բուրվառը մի երկու անգամ կտանենք-կբերենք, մի հինգ րոպե «կբարեխոսենք» ու բոլորին «կտեղափոխենք» դրախտ: Շատ լավ է հնչում, միայն թե Աստծո Խոսքին բացարձակ չի համապատասխանում: ՈՒրեմն ավելի լավ է բոլորս էլ հանգստանանք և իրար վատաբանելու փոխարեն Ավետարանը քարոզենք մարդկանց: Եվ վերջապես հինգերորդ. ես չեմ ինտերնետի պատերի տակ բամբասել ու չարախոսել քեզնից, որ գամ տեսնեմ քեզ: Եթե ասելու բան ունենայի, նորից եմ կրկնում, որպես իսկական տղամարդ կգայի ու աչքերիդ մեջ նայելով կասեի, բայց ոչ թշնամանքով, որովհետև դու իմ թշնամին չես: Մարդու մասին մի բան գրելուց առաջ անձամբ պետք է համոզված լինես, որ դա բացարձակ ճշմարտություն է, որպեսզի ստախոս ու զրպարտող չգտնվես Աստծո և մարդկանց առաջ: Իսկ դու էդ անձնական փորձառությունը ունե՞ս: Իհարկե ոչ: Քո գրածները սրանից-նրանից լսած բամբասանքներ են, որոնք ներկայացված են որպես ճշմարտություն, բայց ժամանակը ցույց կտա` ով է ճիշտ, ով` սխալ: Եվ ամենավերջում ուզում եմ ասել, որ ուրիշին սևացնելով սպիտակ երևալը կայանալու վատագույն տարբերակն է, որը երբևէ կարելի է ընտրել: Իսկ Քրիստոսին և Ավետարանը ոչ դու, ոչ էլ որևէ մեկը երբևէ չի կարող սեփականաշնորհել: Ավետարանը քարոզելու և մարդկանց ծառայելու իրավունքը, առաջադրանքն ու իշխանությունը տվողը Տերն է: Ես ապրում եմ Հիսուսի հետ և ծառայում Նրան, որովհետև Նա Իր կյանքը զոհել է ինձ համար և ինձ դժոխքից փրկել: Նույնը և առաջարկում եմ մարդկանց: Եթե ինչ-որ մեկը դրանից վատ է զգում, դա չի նշանակում, որ ես պետք է դադարեցնեմ դա, որովհետև տեսել եմ բազմաթիվ փոխված և օրհնված կյանքեր և դեռ էլի կտեսնեմ: Մնաս բարով: Գուցեև իսկապես մի օր հանդիպենք: Թող ամեն բան Աստծո կամքով լինի:
Կներես, թեև ասեցի, որ նախորդ քոմենտը վերջինն է, բայց մի բան էլ գրեմ, և սա իրոք վերջինն է: ՈՒղղակի տեսնելով դեղին շրջանակի մեջ գրված «Ваш комментарий будет опубликован после одобрения» արտահայտությունը, ժպտալով ինքս ինձ ասեցի. «Не будет опубликован, потому что одобрения не будет»: Ամեն ինչից անկախ ես քեզ իմ թշնամին չեմ համարում, որովհետև մարդը իմ թշնամին չի: Տա Աստված, որ դու գտնես քո իսկական կոչումը, ինչի համար ի սկզբանե Աստծո կողմից կանչված ես:
Էխ Էդուարդ, Էդուարդ... Խոսում ես այնպես, մտքերդ դասավորում ես այնպես, որ իբր ես ի վերջո փակուղի գնամ, որ ցանկացած քայլիս դեպքում «պարտված» դուրս գամ... Վատ չի ասեմ, խելացի քայլ է /շախմատին ակնհայտորեն լավ ես տիրապետում/, բայց մեկ մեկ էլ արի քո սեփական խելքով շարժվի և ոչ այն քարոզներով, որ հովիվդ մատուցում է այլ լեզուներից անհաջող թարգմանելով. այն որ Աստվածաշունչը դեռ ամբողջովին չես մարսել բերածդ փաստարկներն են վկայում
/այդ հարցով անդրադարձ, այնուամենայնիվ, այստեղ չեմ կատարի/, իսկ ինչ մնում է մնացած ասածներիդ, կան և ճիշտ բաներ կան նաև թյուրիմացություններ: Ուղղակի չի կարելի ապրել միայն զգացական ոլորտի վրա, մարդկանցից աստվածիկներ կերտել ու սկսել պաշտել ու պաշտպանել` չնկատելով քո արածի ողբերգականությունը: Ես իմ ասելիքներն ասել եմ, ու այն որ շատերը իսկապես օգուտ քաղել են ասելիքիցս, իմ լավագույն գնահատականն է: Իսկ անգնահատելի գնահատականը, որ տրվել է ինձ Քրիստոսից, շրջահայացությունն է ու մտածելու կարողությունը, աչքերը, որոնցով «կարելի է տեսնել»... Կաղոթեմ, որ Նա քեզ էլ տա այդ աչքերից, որ գուցե մի օր վերադառնաս դեպի ՄԱՅՐԴ, որին լքել ես կաթի պակաս ունենալու պատրվակով, վերադառնաս դեպի այն ստինքը, որ ի տարբերություն եվրոպական սննդի քեզ կտա մաքուր, անարատ, առողջարար կաթ... Քո Մայր Եկեղեցին` Քրիստոսի մարմինը հիմնված առաքյալների հիմքի վրա սպասում է քեզ ու մյուսներին: Տիրոջ օրհնությունը քեզ ու քո հարազատներին:
Եվ ի վերջո ոս համոզված էմ, Էդուարդ, որ դու կկարդաս այս գրածները, որքան էլ, որ զակլադկաներիցդ ջնջես...
Մի բան միայն չհասկացա. որն էր իմ բամբասանքը???
Այն որ Կյանքի Խոսքը աղանդ է, թե այն որ Արթուր Սիմոնյանը գրող չէ???
Հարգելի Էդուարդ, ես ևս աղանդավոր եմ համարում Արթուր Սիմոնյանին, նրա բոլոր հոգեզավակներին, ամբողջ հոտին, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ նրան, կամ բոլոր մյուս աղանդավորներին ինձ թշնամի եմ համարում: Ո'չ, աղանդավորները, ոչ իմ, ոչ էլ որևէ մեկի թշնամին են: Պարզապես նրանք սատանայի դաշնակիցներն են, որ եկել են պառակտելու Քրիստոսի Եկեղեցին: Նրանք Աստծուն են փորձում թշնամանալ: Բայց դե, մենք գիտենք հո քեզ հետ, եղբայր իմ, որ Աստծո դեմ ելնողի անունը, եթե անգամ Արթուր Սիմոնյան չէ, Գողիաթ էլ լինի, միևնույն է պիտի տապալվի մի օր:
Ու ցավոք սրտի շատ-շատերը, խաբվում են, առանց գիտակցելու, որ էս մարդիկ հարստանալու լավագույն միջոցն են ընտրել` աղանդ հիմնել կիսագրագետ երկրներում:
Իսկ Քրիստոսի ասած «Վա՜յ»-ը դեռ կհնչի աղանդավորական պարագլուխների ականջներում. «Վա՜յ աշխարհին՝ գայթակղութիւնների պատճառով. գայթակղութիւններ պէտք է որ գան, բայց վա՜յ այն մարդուն, որի միջոցով կը գայ գայթակղութիւնը»։ /ՄԱՏԹ. 18:7/
Բոլոր աղանդավորներին ես իմ բարեկամն եմ համարում և իմ պոտենցիալ եղբայրը, որովհետև նույնիսկ իմ ընտանիքի անդամներից մեկը մի օր հոգևոր կարիքը բավարարելու ճանապարհին գուցե սխալ տեղում հայտնվի, մի տեղ, որտեղից դուրս գալը, նույնիսկ գիտակցելուց հետո, դժվար է լինում: Աղանդավորների մեջ շատ ազնիվ մարդիկ եմ ճանաչում, և եթե նրանք դեռ չեն հասցրել զոմբիանալ և իրենց առաջնորդին կարողանում են տարբերել Քրիստոսից, ուրեմն դեռ ամեն ինչ կորած չէ: Իսկ ինչ վերաբերում է աղանդների առաջնորդներին, շատերն են տեսել, թե ինչպես մի մարդ, որ սոցիալապես անապահով է, աղանդապետ դառնալուց հետո արագ հարստանում է: Ես կռիվ ունեմ միայն աղանդապետերի հետ, բայց ոչ երբեք որևէ աղանդին հետևողի հետ: Ես մի լավ ընկեր ունեմ, որ դուրս եկավ Արթուր Սիմոնյանի (ով հայտնի է հարուստ ապրելու կոչերով) աղանդից, բայց ճնշումներից խուսափելու համար ստիպված եղավ լքել երկիրը: Այնպես որ, հաշվի առեք, որ շատերը չեն էլ համարձակվում լքել աղանդը, որ չարժանանան իրենցից առաջ դուրս եկողների բախտին:
Երկու ձեռքով համամիտ եմ վերջին մեկնաբանության հետ:
Ես ուղղակի զարմանում եմ, ախր եկեք նայենք պատմությանը, 1700 տարիների ընթացքում որքան աղանդներ են եկել ու գնացել, մեր Եկեղեցին մնացել է անսասան, որքան սուտ քարոզչություն, էդուարդներ, արթուրսիմոնյաններ ու եսիմինչեր, Աստված ամեն ինչ պահում է իր հսկողության տակ: Աշխարհիկ ամեն ինչ վաճառել ենք, մնացել էր Աստված, հո չէին թողնի անաղարտ, պիտի փորձեն հանել մարդու միջից: Արթուր ջան հանգիստ եղիր, քո փոխարեն ես չէի էլ պատասխանի, Ոնց իրենցից առաջ են եկել ու գնացել, հիմա էլ կգան ու կգնանա, կմնա այն, ինչ գոյատևում է ի սկզբանե, դա մեր Ազգային Եկեղեցին է: Մենք միասին ենք:
Բոլոր մեկնաբանությունները կարդալուց հետո եկա մի եզրակացության, ամենքն ել ճիշտ են իրենք իրենց համար, յուրաքանչյուրն իր պատկերացումների եւ համոզմունքերի մեջ:
Հայ Ազգը միշտ ել ձգտելա պառակտությունների ու դավաճանության: Գոնե հավատքով միասնական լինենք ժողովուրդ: Գոնե Սրբ. Ավետարանը չպատառոտենք: Ինչա՞ նշանակում «Կյանքի Խեսք», «Եհովայի Վկա» եւ ել չգիտեմ ինչ .....
Մի աստված, մի աստվածաշունչ, մի կրոն եւ մի եկեղեցի......
Վիկա
Շատ հետաքրքիր էր և մտահոգիչ վերը ընթացող խոսակցությունը: Սիրելի Էդուարդ խոսքերիդ մեջ, քրիստոնեական առումով բավական դրական շունչ կար, սակայն դեռ խրատդ չավարտած հաջորդ նախադասության մեջ անում ես ճիշտ հակառակը: Քանզի եթե կարծում ես թե հոգեհանգիստը կամ ծառայության դիմաց քահանայի ողորմություն ստանալը Աստծո խոսքից դուրս են ապա կարող ենք միասին քննել այն, ինչպես Տերը պատվիրում է և արտոնում էննելու Իր Խոսքերը: Իսկ եթե ուղղակի չգիտես կարելի է լռել եւ առաջնորդվել Հակոբոս 1:5-ով խնդրելով Տիրոջից իմաստություն եւ մանավան հասկանալու Ա Կորնթացիների 12-14 գլուխները` մանավանդ 13:13, որի համար կարծեմ այնքան էլ պետք չէ իմաստուն լինել, եթե մասնավոր մի դեւ ձեր աչքերը չի փակել այդ խոսքի նկատմամբ: Եւ եթե կուզեք իմանալ: Ես դատավոր չեմ ոչ մեկի վրա կարգված եւ այդ է պատճառը, որ չեմ ուզում անդրադառնալ որևէ մեկի կյանքի ընթացքին եւ ,,քարոզչությամբ,, զբաղվելու իր հետին նպատակների վերլուծությանը, սակայն գիտեմ որ եթե մեկը ուզում է պատերազմող բանաին օգտակար լինել որպեսզի այն հաղթանակի, ապա չի գնում տվյալ երկրի հակառակ ճակատ ու նոր պատերազմ հայարարում թուլացնելով արդեն պատերազմող բանակի ուժերը, այ գալիս և միանում է պատերազմող բանակին եւ հաղթանակը ավելի հզոր է լինում, իսկ եթե վարվում է այդպես ապա հայտնի է նրա նպատակը այն է` երկուստեք պարտություն այսինքն նա թշնամու կողմից ուղարկված թվացյալ բարեկամ է: Իսկ եթե դրամահավաքության մասին եք ուզում խոսել ասեմ որ ,,կյանքի խոսք,, կազմակերպությունում հոգեբանական ճնշման ներք հավատացյալից վերցնում են տարատեսակ նպատակներով դրամ որն ի վերջո հանգեցնում է ընտանիքներում վեճի ինչը Տիրոջ կամքը չէ: Չէ որ Տերը մեզանից այլևս զոհ չէ պահանջում և մեր ունեցվածքը մենք ազատ ենք տնօրինելու /Գործք 5:4/: Իսկ բավական է դու մեկ ամիս համարվես ,,կյանքի խոսքի,, անդամ, պետք է վճարես տարատեսակ այսպես կոչված զոհաբերություններ
1.Տասանորդ /Եկամուտի 10 տոկոս/
2. ,,Աստված քո տունն է կառուցում դու էլ Ասծունը,, ծրագրին մասնակցելու համար ամենամսյա նվեր;/Հիշեցնեմ, որ այս նվիրտուներին մատուցվում է հետևյալը, եթե չմասնակցես Աստծո Տան կառուցմանը ապա կարող ես կորցնել քո տունը որ Աստված տվել է քեզ:/ Այսքանից հետո չեմ կարծում, որ Աստվածավախ ազնիվ հավատացյալները իրենց ունեցածի մեծ մասը ստիպված չզոհեն այդ գործի համար:
3. Ամենշաբաթյա ծառայությունների ընթացքում /նախապես կրկին վարպետ համոզողի եւ կրկին վախի մեջ պահող մի քարոզից հետո, ուր ասվում է որ քո գրպանի փողը քոնը չէ իսկ եթե դու այն չես տալիս Աստծո ծառայության համար, ապա գողանում ես Ասծուց/ Կրկին այսքանից հետո ազնիվ հավատացյալները գրպանների պարունակությունը դատարկելով կգնան տուն:
եւ այսպես շարունակ կերելի է թվարկել բոլոր այնծրագրերը որ մտահղանում են երբ ավելի հարստանալու միտքը հանգիստ չի տալիս ոմանց կամ Շվեդիայում կամ Հայաստանում: Իսկ եթե հավատացյալը, որ կվկայի թե Աստված նրան հատուցել է ողորմությամբ այդ զոհողությունների փոխարեն ես միանշանակ կհավատամ, քանի որ նրանք այդ անում են Աստծուն սիրելով եւ կարծում են որ Ասծո համար են անում, իսկ նրանք ովքեր կողոպտում են գիտակցաբար պատասխան պիտի տան Աստծո առաջ: Եթե խոսքը գնում էր թե որտեղ է գրված որ Պսակ կամ թաղում անելու համար հովիվը պետք է վարձատրվի ասեմ որ կալում արածող եզան դունչը մի կապիր, իսկ ծառայողին նվեր տալը կարծեմ չի մերժվում նաև այդ կազմակերպությունում քանի որ Սիմոնյան Արթուրը երբ սկսեց Ջիփ վարել հայտարարվեց որ եղբայրներն են նվիրել: Կարելի է ասել որ Արթուրը Պսակ օրհնելու համար գլխանց է վճարված, իսկ Առաքելական եկեղեցու քահանաները այդ նվերը ստանում են քանի որ չեն զբաղվում անշարժ գույքի ոչ այնքան մաքուր բիզնեսով: Անմաքուր բիզնեսը բացատրելու համար բացեմ փակագծերը: Գյուղատնտեսակն նշանակության հողերը որոշ ,,նվերի,, դեպքում փոխվում եւ դառնում են տնամերձ եւ բարձր գներով վաճառվում, կամ տոկոսի տակ մնացած մարդկանցից էժան գնով տները ձեռք են բերվում եւ ավելի թանկ վաճառվում տոկոսով տվողներին: Էլ չեմ ուզում անդրադառնալ Գլոսոլալիաին եւ Ռոքի ու բղավոցների ներքո Էքստազի հասցնող ,,Աստվածապաշտության,, մասին: Եթե կուզեք այդ մասին առանձին կխոսենք: Ձեզ շատ սիրող եւ Ձեզ համար մշտապես աղոթող` Տ.Խորեն աբեղա Առաքելյան
Կսկսեմ ինձ ուղղված քո վերջին քոմենտից, Արթուր: Իհարկե, դու ճիշտ ես. որքան էլ չհավատայի, որ իմ քոմենտը կգրանցես, այնուհանդերձ ինչ-որ հույս կար ու ես պետք է սպասեի քո պատասխանին, և իսկապես զարմացա, տեսնելով, որ գրանցել ես: Ես անկեղծորեն հավատում եմ, որ մենք թշնամիներ չենք (թեև այստեղ մեկնաբանություն գրած Խորեն աբեղա Առաքելյանը այդ կարծիքին չէ. բայց այդ մասին` հետո), ուստի կփորձեմ շարունակել մեր երկխոսությունը, որը հուսով եմ չի վերածվի վիճաբանության: Եվ իմ սովորության համաձայն քայլ առ քայլ կպատասխանեմ քո փաստարկներին:
ԱՐԹՈՒՐ _ «Էխ Էդուարդ, Էդուարդ... Խոսում ես այնպես, մտքերդ դասավորում ես այնպես, որ իբր ես ի վերջո փակուղի գնամ, որ ցանկացած քայլիս դեպքում «պարտված» դուրս գամ... Վատ չի ասեմ, խելացի քայլ է /շախմատին ակնհայտորեն լավ ես տիրապետում/, բայց մեկ մեկ էլ արի քո սեփական խելքով շարժվի և ոչ այն քարոզներով, որ հովիվդ մատուցում է այլ լեզուներից անհաջող թարգմանելով»:
ԷԴՈՒԱՐԴ _ Ամենևին որևէ նպատակ չեմ հետապնդում քեզ «պարտված» տեսնելու կամ դուրս բերելու, որովհետև ինչպես արդեն ասեցի, ես ու դու թշնամի չենք, որ ես փորձեմ քեզ հաղթել ինչ-որ բանում, ոչ էլ քեզ հետ մրցակցության մեջ եմ (իմ կողմից մեծ հիմարություն կլիներ): Աստծո առաջ եմ ասում` սկզբից ևեթ որևէ հետին միտք չեմ ունեցել ու չեմ ունենա: Որևէ քայլ չեմ ծրագրավորել կամ հատուկ պատրաստել, որովհետև, կրկնում եմ, այդպես վարվում են միայն հակառակորդի հետ: Բայց դու իմ հակառակորդը չես: Իմ բոլոր խոսքերը եղել են սրտի անկեղծ մղումով` պարզապես իրար հասկանալու և ընդհանուր հայտարարի գալու ձգտումից դրդված: Եվ որպեսզի ամեն քայլափոխին չշեշտեմ, որ ես անկեղծ եմ ու հնարքներ բանեցնող չեմ, դա հենց հիմա ասում եմ և միշտ էլ այդպես կշարունակեմ: Եվ այսուհետև էլ իմ խոսքերը չեմ հաստատի «անկեղծ եմ ասում» կամ «Աստծո առաջ եմ ասում» և այլ նման արտահայտություններով: Պարզ է, որ Տերը լսում ու տեսնում է` մենք ինչ ենք խոսում, ու ես դա գիտակցում եմ: Իսկ շախմատ խաղալ երբեք չեմ սիրել, ու մատներիս վրա կարող եմ հաշվել, թե 36 տարվա մեջ քանի անգամ եմ խաղացել (հայրս շատ լավ էր խաղում, բայց ես` ոչ): Եվ թույլ տուր ասեմ, որ ինքդ քեզ հակասում ես. նախ ասելով, թե «շախմատային խելացի ստրատեգիա ունեմ», հետո էլ թե` «քո խելքով շարժվիր»: Հովվիս քարոզների մասին էլ ասեմ, որ դրա մեջ վատ բան չկա, նույնիսկ եթե օտար լեզուներից թարգմանված քարոզ լիներ, որովհետև ճշմարտությունը բոլոր լեզուներով էլ նույն կերպ է հնչում, բայց նրա քարոզների ճնշող մեծամասնությունը Աստվածաշնչից ստացած անձնական հայտնությունների վրա են հիմնված: Եվ այս ամենը մի կողմ. քոմենտիդ վերջում ինձ ու իմ ընտանիքը օրհնում ես, բայց իմ հայացքներն ու զգացմունքները չես հարգում` վիրավորելով իմ հովվին, որը քեզ ու որևէ մեկին ոչ մի վատ բան չի արել: Շուտով ես իմ բլոգը կունենամ, բայց էդ բլոգում ոչ քո հովվի, ոչ էլ առաքելական եկեղեցու որևէ այլ ծառայողի մասին որևէ վատաբանություն ու քննադատություն չի լինի (եթե քեզ կհետաքրքրի, կարող եմ և հասցեն ուղարկել, երբ պատրաստ լինի):
ԱՐԹՈՒՐ _ Այն որ Աստվածաշունչը դեռ ամբողջովին չես մարսել բերածդ փաստարկներն են վկայում:
ԷԴՈՒԱՐԴ _ Եթե որևէ մեկը համարձակվի ասել, որ Աստվածաշունչը ամբողջովին մարսել է, առանց վարանելու ստախոս կհամարեմ էդ մարդուն: Եթե նույնիսկ ամբողջ մարդկությունը միասին կարողանար Աստվածաշունչը ամբողջովին մարսել (էլ ուր մնաց թե մի հոգին), Աստծո Խոսքը կդադարեր Աստծո Խոսք լինելուց, որովհետև Խոսքը Քրիստոսն է և անսահման է: Ողջ հավերժության ընթացքում նույնիսկ մենք չենք կարողանա ամբողջությամբ մարսել Աստծո Խոսքը, որովհետև Հիսուսը ամեն օր նորովի կհայտնվի մեզ Իր մեծությամբ ու վեհափառությամբ: Հենց դրա համար էլ Նա Աստված է: Երբեք չենք կարողանա ասել, Նրան ճանաչեցինք վերջացրինք, միշտ էլ ճանաչելու տեղ կա…:
ԱՐԹՈՒՐ _ Իսկ ինչ մնում է մնացած ասածներիդ, կան և ճիշտ բաներ, կան նաև թյուրիմացություններ: (Շարունակելի …)
ԷԴՈՒԱՐԴ _ Երանի թե դիմացինիդ հանդեպ (հանձինս ինձ) նույնպես էնքան թեթև ու հանգիստ վերաբերվեիր, ինչպես «իմ մնացած ասածներին»: Ճշմարիտ քրիստոնեական էթիկան պահանջում է, որ ինքդ քո հանդեպ շատ ավելի խիստ ու պահանջկոտ լինես, իսկ դիմացինիդ հանդեպ ավելի հանդուրժող: Քո դեպքում, կներես իհարկե, բայց հակառակն է: Երբ ես Առաքելական եկեղեցուն վերաբերվող որոշ բաների անդրադարձա` կապված քո ասած բիզնեսի և աղանդավորության հետ (ի դեպ ես ուղղակի պատասխանում էի քո փաստարկներին, նախօրոք շեշտելով, որ պետք չի սկսենք իրար պիտակներ փակցնել, և առանց որևէ քննադատության ուղղակի արձանագրում էի փաստերը), էդ ամենը անվանել ես ընդամենը ճիշտ բաների հետ տեղ գտած թյուրիմացություն և առաջ անցել, որովհետև վերաբերվում էր Առաքելական եկեղեցուն: Փաստորեն ինչը ձեր դեպքում թյուրիմացություն է, մեր դեպքում դա և դրանից էլ պակաս բաները դառնում են աղանդավորություն (եզրակացությունները թողնում եմ քեզ):
ԱՐԹՈՒՐ _ Ուղղակի չի կարելի ապրել միայն զգացական ոլորտի վրա, մարդկանցից աստվածիկներ կերտել ու սկսել պաշտել ու պաշտպանել` չնկատելով քո արածի ողբերգականությունը:
ԷԴՈՒԱՐԴ _ Իմ միակ Աստվածը Քրիստոսն է, Արթուր Սիմոնյանը ընդամենը իմ հովիվն է: Ինքս ամենուր քարոզում եմ ողջամտություն և էմոցիաներով չշարժվելու, այլ Խոսքով ու Սուրբ Հոգով ապրելու մասին: Մենք ոչ մի մարդու չենք երկրպագում: Միայն Աստված է արժանի երկրպագության: Մարդուն ուղղակի հարգում և պատվում ենք:
ԱՐԹՈՒՐ _ Կաղոթեմ, որ Նա քեզ էլ տա այդ աչքերից, որ գուցե մի օր վերադառնաս դեպի ՄԱՅՐԴ, որին լքել ես կաթի պակաս ունենալու պատրվակով, վերադառնաս դեպի այն ստինքը, որ ի տարբերություն եվրոպական սննդի քեզ կտա մաքուր, անարատ, առողջարար կաթ... Քո Մայր Եկեղեցին` Քրիստոսի մարմինը հիմնված առաքյալների հիմքի վրա սպասում է քեզ ու մյուսներին: (Շարունակելի…)
ԷԴՈՒԱՐԴ _ Նախ շատ շնորհակալ եմ աղոթքիդ համար: Իրականում ես, ինչպես և բոլորս տեսնող աչքերի և լսող ականջների կարիքը միշտ էլ ունենք: Շատ պետքական աղոթք է: Շնորհակալություն, և թող Տերը օրհնի քեզ: Լինելով քրիստոնյա` Աստվածաշունչ մատյանը Ծննդոցի առաջին տառից մինչև Հայտնության վերջին տառը ընդունում եմ որպես բացարձակ ճշմարտություն և իմ բարձրագույն հեղինակությունը: Եվ որևէ տեղեկատվություն կամ կարծիք, ում կողմից էլ հայտնվի (այդ թվում և քո, և իմ, և իմ հովվի, և իմ ծնողի, և իմ կնոջ, և ցանկացած որևէ մեկի կողմից), եթե չի համընկնում Աստծո գրված Խոսքին, ես չեմ ընդունում, որովհետև ոչ ոք Աստծո Խոսքից վեր չէ և ոչ ոք ինքնըստինքյան հեղինակություն չէ: Ես մարդուն համարում եմ հեղինակություն ճիշտ այնքանով, որքանով Աստվածաշունչն է այդ մարդու համար հեղինակություն: Հովհաննեսի ավետարան 18. 28-31 հատվածում Պիղատոսի այն հարցին, թե ի՞նչ է արել այս մարդը, որ խաչեմ, Հիսուսին դատապարտողները Աստծո Խոսքի հիման վրա ոչ մի փաստարկ չբերելով (պարզ է` չէին էլ կարող ունենալ, որովհետև Խոսքով Խոսքին անհնար է մեղադրել) պատասխանեցին`եթե Նա հանցագործ չլիներ, ապա Նրան չէինք մատնի քեզ: Այլ կերպ ասած` նրանք իրենց խոսքը կամ իրենց կարծիքը Աստծո Խոսքից բարձր դրեցին, ասելով` Պիղատոս, որ ասում ենք, ուրեմն լսիր, մենք հո գիտենք ինչ ենք ասում: Հուսով եմ` հասկանում ես, որ ոչ դու, ոչ էլ որևէ մեկը իրավունք չունի այսպես վարվելու: Հոգևոր ինչ աստիճան էլ ունենա մարդը, հենց միայն նրա ասելով, թե ես աղանդավոր եմ, քանզի առաքելական եկեղեցու անդամ չեմ, ես չեմ դառնում աղանդավոր: Ես Աստծո Խոսքը ծայրեիծայր ընդունում եմ որպես միակ բացարձակ ճշմարտություն, ընդունում եմ Աստծո երրորդության ու մյուս դոկտրինալ հարցերի հետ կապված ճշմարտությունները, զինծառայությունից չեմ խուսափում, հնազանդվում եմ պետությանը և իշխանություններին. ուրեմն ինչու՞մ է խնդիրը…: Ինչ վերաբերվում է «Մայր եկեղեցի» կամ «ազգային եկեղեցի» (քոմենտ գրողներից մեկն էր գրել) հասկացություններին, նորից պետք է ասեմ, որ Աստծո Խոսքի մեջ որևէ տեղում նման բան չկա: Քրիստոսի եկեղեցին հենց միջազգային է: Աստծո Խոսքը խոսում է «Հարս եկեղեցու» մասին, որի Փեսան Տեր Հիսուսն է, բայց ոչ մի մայր կամ ազգային եկեղեցի չեմ հանդիպել Աստվածաշնչում (որքան էլ մարսած չլինեմ, Արթուր ջան, հուսով եմ կհավատաս, որ 10 տարվա ընթացքում ոնց էլ լինի Աստվածաշունչը գոնե մի անգամ սկզբից մինչև վերջ կարդացել եմ և իհարկե միշտ էլ կարդալու և ուսումնասիրելու եմ): Եվ ես չգիտեմ, թե դու ինչ ստինքի մասին ես խոսում, բայց մի բան հաստատ գիտեմ, որ 26 տարի ոնց ուզել, ապրել եմ, ընկերներիս հետ ինչ անօրենություն ու գարշանք ասես արել եմ, երբևէ ինձ որևէ եկեղեցու անդամ չեմ համարել, այսինքն` եթե քո տերմինալոգիայով խոսեմ` ես որբ եմ եղել կամ հոգևոր բոմժ, եթե կարելի է այդպես ասել, սակայն 2001-ի հունիսին, ընդունելով Տիրոջը և մեծանալով Խոսքի մեջ, սկսել եմ հասկանալ, որ Քրիստոսը իմ կյանքը փրկել է` զոհելով Իրենը, և Իր կյանքի գնով փրկված իմ կյանքը հանձնել եմ Նրա տնօրինությանը` ձգտելով ավելի ևս ճանաչել Նրան ու ներկայացնել Նրան: Ինչ վերաբերում է անարատ կաթին, հասկանում եմ, որ դու նկատի ունես Աստծո Խոսքը: Շատ լավ. թեև մեր հայտնություններն ու քարոզները շատ եք քարկոծում, հիմնականում շեշտադրելով ֆինանսների ու բարգավաճման հանդեպ մեր վերաբերմունքը, թույլ տուր ընդամենը երկու «հայտնություն» ներկայացնեմ քեզ, որոնք ոչ թե ինձ պատմել են, այլ անձամբ լսել եմ հեռուստացույցով Առաքելական եկեղեցու ծառայողների շուրթերից: (Շարունակելի …)
ՈՒղղակի ի մի բերելով ասեմ, որ մեզ մոտ երբևէ ոչ մի բան ստիպողաբար չի արվում: Ես ինքս բազմիցս նվիրատվությանը չեմ մասնակցել` ներկա լինելով հավաքույթին: Եվ ոչ ոք ինձ դրա համար չի խաչել: Ձեր խոսքերից երևում է, որ ազնիվ հավատացյալներին «թալանում են», իսկ էդ խեղճերը հա գալիս են ու էլի գալիս են. տեսնես ի՞նչ են գտել էդտեղ, որ էդքանից հետո էլի գալիս են: Տասանորդը և ընծան գրված է Աստծո Խոսքի մեջ: Մենք ուղղակի վարվում ենք Պողոս առաքյալի նման, որն ասաց` ես հետ չքաշվեցի Աստծո ամբողջ կամքը ձեզ պատմելուց: Ես բավականին երկար ժամանակ վախենում էի ֆինանսների մասին մարդկանց հետ խոսել, մտածելով. «Տեր առանց էդ էլ վիճակ չունեն կամ գուցե գայթակղվեն գնան»: Չգիտեմ էդ վախը որքան տևեց ինձ մոտ, բայց մի օր Տերը խոսեց ինձ հետ, ասելով. «Փաստորեն դու Իմ ժողովրդին Ինձնից շատ ես սիրում, Ես ասել եմ տասանորդն ու ընծան բերեք գանձատուն, իսկ դու ասում ես` Տեր մեղք են, չունեն: Կարգին խղճով տղա ես: Բայց իմացիր, եթե չխոսես, նույն վիճակում էլ կմնան»: Եվ հիմա ես ազատ խոսում եմ, որովհետև զոհաբերելը Աստծո բնավորությունն է, և դա օրհնության ճանապարհներից մեկն է: Եվ ճշմարիտ սերը այն է, որ մարդուն ասես ճշմարտությունը և տվյալ իրավիճակի համար Աստծո կամքը: Իսկ Արթուր Սիմոնյանի ջիփի մասին ձեր տեղեկությունները հնացած են: Եվ նա մինչև Աստծուն ճանաչելն էլ երբևէ աղքատ չի եղել: Ինչ վերաբերվում է բիզնեսին, դրանում որևէ հանցանք չկա: Աստծո Խոսքը քարոզող մարդը հասկանում է, որ իր քարոզի առաջին կատարողը ինքն է: Եվ մենք ոչ թաքնվում ենք, ոչ էլ ծածուկ բաներ անում: Հարգելով թե անձամբ ձեզ, թե ձեր կոչումը, խնդրում եմ մի միացեք այն մարդկանց, որոնք անընդհատ պնդում են, թե մեզ «զոմբիացրել են» կամ նման բաներ: Ես 36 տարեկան եմ, ունեմ հրաշալի ընտանիք, ութամյա որդի, և ուզում եմ, որ իմ որդին իր հայրենիքում մեծանա առանց պիտակների և ազատ: Ես վայելում եմ Տիրոջ քաղցրությունը, երջանիկ եմ, որ ունեմ Տեր Հիսուս Քրիստոս, և ուզում եմ ձեզ ասել, որ ոչ մի դև իմ աչքերը չի փակել ու չի էլ կարող: Իսկ Դավիթ Յոնգի Չո՞ն ինչ է արել, որ Հարավային Կորեայի պես երկրում գրեթե մեկ միլիոն անդամներով եկեղեցի ունի: Ի՞նչ է բոլորը հնարքներ բանեցնո՞ղ են, բոլորը աղանդավո՞ր են: Էդ ի՞նչ հնարքներ կարելի է բանեցնել, որ 10 հազար մարդ հավաքվեն, միաբանվեն ու մնան միասին: Ինչու՞ է էդքան դժվար ընդունելը, որ Աստված շարժվում է և դա Սուրբ Հոգու զորությունն է: Ո՞վ կարող է ասել, թե Աստված միայն այսպես է գործում և ոչ երբեք այնպես: Ո՞վ է Աստծուն և Նրա մեթոդները լիովին ուսումնասիրել: Մի՞թե մարդը պետք է Աստծուն թելադրի, թե՞ հակառակը: ՈՒ նորից պետք է ասեմ, որ գրելուց առաջ ամեն ոք թող համոզվի իր գրածի ճշմարտացիության մեջ, որպեսզի սուտ լուր տարածող դուրս չգանք: Եվ ի վերջո, Ա Կորնթացիս 13.13-ը չէ՞ որ նաև ձեզ համար է: Որտե՞ղ և ինչպե՞ս ես խախտեցի սիրո պատվիրանը: Մենք Առաքելական եկեղեցու ծառայողներին չենք սևացնում ու նրանցից չենք չարախոսում: Հարգում և ընդունում ենք` որպես ծառայակից եղբայր ու գործընկեր: Ինտերնետը մի վայր է, որտեղ կարող ենք մեղադրանք գրել մեկի մասին ու էդ մեկը չի կարող ջնջել դա: Եկեք զգույշ լինենք և իրար վատաբանելու փոխարեն ռեսուրսներն օգտագործենք Ավետարանը քարոզելու համար, որովհետև մարդիկ դժոխքից փրկվելու կարիք ունեն: Ես համաձայն չեմ, որ մենք պառակտում ենք, կամ հակառակ ճակատում ենք:
Մարկոսի ավետարան 9.37-40 _ «Հովհաննեսը Նրան պատսխանեց և ասեց` Վարդապետ, մեկին տեսանք, որ Քո անունով դևեր էր հանում, և մեր հետևից չէր գալիս, ու մենք արգելեցինք նրան, որովհետև մեր հետևից չէր գալիս: Հիսուսն էլ ասեց` մի արգելեք նրան, որովհետև ոչ ոք չկա, որ Իմ անունով մի զորություն անի և կարողանա շուտով հայհոյել Ինձ: Որովհետև ով մեզ հակառակ չէ, մեր կողմն է»: (Շարունակելի…)
Հարգելի Խորեն աբեղա Առաքելյան, մենք ծառայում ենք Տեր Հիսուս Քրիստոսին: Եվ եթե ձեր հետևից չենք գալիս, ամենևին չի նշանակում, որ աղանդավոր ենք: Եվ ձեզ էլ հակառակ չենք: Ձեր դեմ որևէ բան չունենք: Եվ ուզում ենք, որ հայ ժողովուրդը Տիրոջ հետ հավերժ Երկնքում լինի: Չեմ կարծում, որ Աստված ձեզնից, ինձնից կամ ցանկացած որևէ մեկից պետք է թույլտվություն հարցնի այս կամ այն մարդուն Իր ծրագրերի մեջ օգտագործելու կամ ինչ-որ առաջադրանք տալու համար: Նա սուվերեն Աստված է: Եվ եթե դուք իսկապես սրտացավություն ունեք հայ ազգի համար, պետք է ուրախ լինեք, որ մարդիկ մեղքերից հրաժարվելով սկսում են ապրել սրբության մեջ և փրկություն գտնում: Բացառություններ ու վատ վկայություններ ամեն տեղ էլ կարող են լինել: Եթե բանը հասնի դրան, կալանավայրերը լիքն են «Առաքելական եկեղեցու նոմինալ անդամներով» (եթե չեմ սխալվում, դուք բոլոր հայերին այդպես եք անվանում): Մի օրինակ բերեմ. եթե ես ասենք Տաշիրի մոտից գնում եմ Մալաթիա, ինձ (կամ մեկ ուրիշի) համար ի՞նչ տարբերություն, թե ես ո՞ր գազելով կգնամ` 96-ով, 44-ով, թե՞ 23-ով (իրականում այս երեքն էլ Մալաթիա են հասցնում): Մի՞թե ճիշտ և արդարացի կլինի, եթե 23-ի վարորդը սկսի մարդկանց ասել. «Ժողովուրդ, էդ 44-ն ու 96-ը մի նստեք, դրանք ձեզ կտանեն-կկործանեն»: Բայց դա սուտ է, որովհետև վերջնական նպատակակետը նույնն է, միայն թե ճանապարհներն են իրարից որոշ բաներով տարբերվում: Կարծում եմ, որ մանրամասն բացատրելու կարիք չկա, և ասածիս իմաստը հասկանալի է: Ըստ տարբեր աղբյուրների Հայաստանից արդեն մեկ միլիոնից ավելի հայ գնացել է` շատերը այնպիսի երկրներ, որտեղ Հայ Առաքելական եկեղեցու մասնաճյուղ չկա, բայց կան այլ քրիստոնեական եկեղեցիներ: ՈՒրեմն ի՞նչ է լինելու այդ «նոմինալ անդամների» հետ, որոնցից մեկն էլ ես էի մի ժամանակ` Քրիստոսի հետ ոչ մի կապ չունեցող, մեղքի մեջ թաթախված մեկը` գող, հայհոյող, անօրեն և ճշմարտությանը անհնազանդ. որ պահին մեռնեի, դժոխքում էի հայտնվելու (ես ամենևին չեմ պնդում, որ վերոհիշյալ մարդիկ բոլորն այդպիսին են. քավ լիցի, եթե նման բան ասեմ, ես միայն իմ անունից եմ խոսում): Ի՞նչ է լինելու այդ մարդկանց հետ, որոնց ճնշող մեծամասնությունը վերադարձի տոմս չեն գնել: Նրա՞նք էլ աղանդավոր են, եթե հաճախեն այլ եկեղեցիներ: Թե՞ այն փաստը, որ նրանք օտարության մեջ են, «ազատ է արձակում» նրանց աղանդավորի պիտակից: ՈՒզում եմ հիշել Եկեղեցու հայրերից մեկի խոսքերը. «Դոկտրինալ ճշմարտությունների հետ կապված` միաբան լինենք, երկրորդական հարցերում` ազատ լինենք, և ընդհանրապես ամեն ինչում սերը ամուր պահենք»:
Երևի այսքանը: Արթուր ջան շնորհակալություն, որ գրանցեցիր քոմենտները: Եթե գտնեմ, որ էլի պետք է շարունակեմ երկխոսությունը, գուցեև շարունակեմ (իհարկե եթե իմ այս երկար-բարակ քոմենտը նույնպես գրանցես քո բլոգում): Համենայն դեպս իմ որոշումն է` միշտ հնարավորինս զերծ մնալ պիտակներից, վիրավորանքներից ու քննադատությունից, որովհետև, ինչպես արդեն ասեցի, ես համաձայն չեմ, որ մենք պառակտում ենք, կամ հակառակ ճակատում ենք: Որտեղ Քրիստոսն է, այնտեղ էլ մենք ենք, որովհետև Նա Ինքն ասաց` որտեղ Ես եմ, այնտեղ էլ Իմ պաշտոնյան կլինի: Աստված օրհնի ձեզ:
Մի բան կասեմ երևի թե. բավական շատ եմ զրուցել աղանդի մեջ գտնվող մարդկանց հետ ու իրենց բերած հակափաստարկներն ու պատասխանները, օրինակներն ու Աստվածաշնչյան խոսքերը գրեթե բառացի են համընկնում, ո՞րն է դրա պատճառը. այն որ Կյանքի Խոսքում չեն վատաբանում Առաքելականին ու նրա դավանանքը??? Լաաավ էլ հակաքարոզ են տանում` կամա կամ ակամա սովորեցնելով «այն ինչ պետք» է և մերժելով այլ բաները: Հիշատակում են Սուրբ Շնորհալու խոսքերը, երբ իրենց դա ձեռնտու է, բայց մերժում են Սրբազան Ավանդության կարևոր նշանակությունը: Մի հարց տամ էլի: Եթե Աստվածաշնչում գրված է «թող մեռածները թաղեն իրենց մեռելներին», դուք այդպես էլ անում եք??? Կամ կասեք, թե Աստվածաշնչում որտեղ է գրված, որ Սուրբ Հարության տոնը պետք է նշել ապրիլի 24-ին կամ մեկ այլ օր: Կամ կասեք ով եք, որտեղից եք գալիս և որ առաքյալն է հիմնադրել Ձեր եկեղեցին /Եփես. 4:4/??? Ճշմարտությանը հասնելու ճամփաները բազմազան են, բայց երթուղայինի օրինակը անտեղի. մի անգամ մի տղայի հանդիպեցի փողոցում, որ շատ գեղեցիկ ու ժամանակակից վերարկու /կուրտկա/ էր հագել. կուզեի ես էլ գնել դրանից... բայց բավական էր տղան շրջվեր ինձ մեջքով, էլ չուզեցի. հետևում մեծ տառերով գրված էր TAKE ME /ՏԻՐԻՐ ԻՆՁ/: Հիմա կարելի է ասել վերարկուն վերարկու է, ինչ տարբերություն, կարևորը տաք լինի, բայց չեղավ չէ? Բա բովանդակությունը ուր մնաց: Ինչ վերաբերում է անհանդուրժողականությանն ու թշնամությանը... սխալ մի հասկացիր. սա զայրույթ է, սա բողոք է, այն բողոքից որ ուներ Հիսուս Աստված Երուսաղեմի Տաճարից վաճառականներին վտարելու ժամանակ: Որովհետև իմ Հոր տունն էլ են վերածում «չգիտեմ ինչի» այն ժամանակ, երբ այդ տունը տեր ունի: Կասես դարձյալ քրիստոնեության մեջ Տերը մեկ է` Քրիստոս, և ես կհամաձայնեմ, բայց և կհիշատակեմ անունները 1000-ավոր այն մարդկանց, ովքեր Մկրտվել էին Տիրոջ անունով Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցում, բայց նստելով Կյանքի Խոսքի «երթուղայինը» վերամկրտեցիք այդ եկեղեցում` վերստին Խաչը հանելով Տիրոջը /Եբր. 6:4-6/: Կարող է այդ նույն Տերը չէր մեր զավակների /չգիտեմ որտեղից ես վերցրել նոմինալ անդամ արտահայտությունը/ Տերը? Չէ, այդ արեցիք որովհետև Հայոց Եկեղեցու Մկրտությունը անօգուտ ու անիմաստ համարեցիք... Էլ ինչ համամարդկային քրիստոնեություն Էդուարդ??? Գողանում եք արդեն իսկ Տիրոջ հետ թաղվածներին ու հարություն առածներին ու նորից եք թաղում Տիրոջը??? Այո և ևս մեկ անգամ այո: Հետո էլ ձեզանից ոմանք պիտի պնդեն թե «ոչ մի տարբերություն չկա Կյանքի Խոսքի, խարիզմատների, Հիսունականների ու Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու միջև». շատերիցդ եմ սա լսել: Ուղղակի հասկացիր, եղբայր, երբ մատս փուշ է մտնում, հավաքվում են արյանս գնդիկները` լեյկոցիտները, ժողովվում ու շտապում են այնտեղ, որտեղ օտար մարմին է. պայքարում են դրա ԴԵՄ, սպանում, շրջապատում թարախով մինչև որ մարմնի տերը այն լիարժեքորեն հեռացնի, հակառակ դեպքում փտախտն անխուսափելի է... Հիմա Երբ որ 2000 տարվա պատմություն ունեցող Քրիստոսի մարմին-եկեղեցու մեջ 20-րդ դարում ստեղծված մի փուշիկ է մտնում, նույնը պիտի անեն Քրիստոսի եկեղեցու «լեյկոցիտները», ճիշտ այնպես, ինչպես կանեիք դու և արթուր Սիմոնյանը, եթե ես գայի ու Հայոց Եկեղեցու վարդապետությունը քարոզեի ձեր շարքերում... Ի վերջո Քրիստոս ինքն է թարախի հետ հեռացնելու այն «մարմնիկը», որը օտար է Իր Բուն մարմնին. իսկ բուն մարմնի գոյությունը ապացուցված է դարերով, անսասան ու առողջ հավատքով... Քրիստոս ի հակակշիռ քո ասածի մի օր պիտի ասի. «Ով մեզ հետ չի հավաքում, ցրում է» /Մատթ. 12:26/:
Ես կգերադասեմ լռել այսուհետ, և իմ լռությունը թող ոչ ոք թուլություն չհամարի... Տիրոջ Սերը, ողորմությունն ու շնորհը ամենքիդ հետ այժմ և հավիտյան:
Սիրելի Էդուարդ, անշուշտ մենք շատ խոսելիք ունենք, քանի որ Աստծո փառքի համար սա էլ յուրովի քննություն է ճշմարտությունները բացահայտելու համար: Չէի ասի որ մենք առաքյալների սրբությունն ունենք, բայց թույլ տուր հիշեցնել որ նրանք էլ թլպատության շուրջ երկար բանավիճեցին եւ ճշմարիտ եզրահանգման եկան: Այնուամենայնիվ ես քեզ հետ համամիտ եմ, որ մենք այս կայքերը պետք է օգտագործենք նրանց համար ովքեր անծանոթ են Փրկչի սիրո եւ ողորմության անսահմանությանը, ուստի առաջարկում եմ մեր խոսակցությունը տեղափոխել ,,privat,, տարածք եւ քննարկել սիրո մթնոլորտում, որ չլինի մեկը գայթակղվի եւ հեռանա Աստծոց կարծելով որ քրիստոնյա ծառայուղները վիճում են կամ խաղաղ չեն Քրիստոնեական սիրո մեջ: Տ.Խորեն աբեղա Առաքելյան
Արթուր, նախ եթե գտնվի մեկը, որ ասի, թե լռությունը թուլություն է, անվարան կասեմ, որ այդ մարդը ոչ Տիրոջն է ճանաչում, ոչ Նրա լռության խորհուրդն է հասկանում, ոչ էլ ընդհանրապես լռության արժեքն է գնահատում, որովհետև կարելի է մի խորը ուսմունք գրել «Հիսուսի լռությունը» թեմայով: Հուսով եմ իմ առաջին իսկ քոմենտից հասկանալի է, որ ես «Կյանքի Խոսքի» ծառայողներից եմ, ոչ թե նորահավատ: ՈՒ նորից եմ խնդրում քեզ նույն բանի համար, եղբայր, որ զերծ մնաս այնպիսի հայտարարություններից, որոնք համ կոռեկտ չեն, համ էլ չեն համապատասխանում իրականությանը (նկատի ունեմ քո վերջին քոմենտը): Ասելս այն է, թե որպես ծառայող, ով կարող է ներկայացնել տվյալ եկեղեցին (այս պարագայում իհարկե` ոչ օֆիցիալ կերպով, քանզի մեր զրույցը օֆիցիալ չէ) ամենայն պատասխանատվությամբ կարող եմ ասել, որ «Կյանքի Խոսք» եկեղեցու ամբիոնը կամ որևիցե ծառայողական հարթակ երբևէ չի օգտագործվել Հայ Առաքելական Եկեղեցու դեմ հակաքարոզի համար: Եթե եղել է հակաքարոզ, ապա միայն ու միայն մեղքի և արատավոր երևույթների դեմ, որոնք տեղ են գտել թե հենց մեր եկեղեցու անդամների կյանքում, թե ընդհանրապես մեր երկրում, որովհետև ոչ մեկս էլ կատարյալ չենք, միշտ էլ շտկվելու բաներ կան: Միաժամանակ ես չեմ ժխտում, որ գուցե եղել են ու հավանաբար կլինեն մարդիկ, որոնք հաճախում կամ հաճախել են մեզ մոտ և ինչ-որ բաներ են ասել «Հայ Առաքելական Եկեղեցու» այս կամ այն սպասավորի մասին: Բայց որևէ հակաքարոզի մասին խոսք անգամ լինել չի կարող: Իսկ «նոմինալ անդամներ» տերմինը ես չմ ներմուծել, այլ անձամբ լսել եմ հարգարժան Շիրակի թեմի առաջնորդից: Ամենևին չեմ պնում, թե սխալ է այդպես ասելը ու չգիտեմ, թե հոգևոր առումով դա ինչ է նշանակում, բայց գիտեմ, թե ինչ է նշանակում տեխնիկական առումով, քանզի դա տեխնիկական տերմին է, որն օգտագործվում է ֆիզիկական մեծությունները բնութագրելիս (մասնագիտությամբ ինժեներ եմ): Օրինակ` նոմինալ հզորություն նշանակում է «աշխատանքային կամ նորմալ հզորություն», այսինքն` որը գտնվում է առավելագույնի և նվազագույնի մեջտեղում: Քոմենտիդ մնացած մասի առումով ես էլ կգերադասեմ լռել` ավելորդ չտարածվելու համար: Վերջում ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել հարգելի Խորեն աբեղա Առաքելյանին իր վերջին քոմենտի համար և մի քանի խոսքով դիմել նրան. (Շարունակելի…)
Post a Comment
Շնորհակալություն մեկնաբանության համար: Եթե Ձեր մեկնաբանությունը առնչվում է հոդվածի նյութին, չի պարունակում վիրավորանքներ և կասկածելի չէ բովանդակությամբ, ապա կարճ ժամանակում այն անպայման կհրապարակվի: Աստված օրհնի Ձեզ: