ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔԸ «Ո´Չ» Է ԱՍՈՒՄ ԱԲՈՐՏԻՆ, ԻՍԿ ԴՈ՞ւ

Մի անգամ համայնքի քահանային է մոտենում ամուսնացած մի զույգ.

- Տե´ր Հայր, - ասում է կինը, - գիտե՞ք մենք երեխա ենք սպասում:
- Օ՜, - ուրախանում է քահանան, - Աստված թող օրհնի ձեզ, զավակնե՛րս, ի՜նչ լավ լուր ասացիք...
- Գիտեք, որ մենք արդեն չորս երեխա ունենք,- խոսքը կտրում է ամուսինը,- եթե հինգերորդն էլ ծնվի... ապրելը ծայրահեղորեն կդժվարանա:
- Ե՞վ,- մռայլվում է քահանան,- ի՞նչ ելք եք տեսնում:
- Տե´ր Հայր, տվե´ք ձեր օրհնությունը, խնդրում ենք, որպեսզի արհեստականորեն ընդհատենք հղիությունը...
Քահանան մտահոգվում է.
- Լա´վ, հասկանում եմ, որ յոթ հոգանոց ընտանիք պահելը, շատ դժվար է. տալիս եմ իմ օրհնությունը, որպեսզի սպանեք ձեր երեխային, միայն թե... ավելի լավ է սպանեք ձեր ավագ դստերը, թե չէ անարդար է. փոքրիկը դեռ արևի լույս էլ չի տեսել, իսկ ավագ դուստրը արդեն տասը տարեկան է, կյանքից ինչ-որ բան համտեսել է արդեն, նրա՛ն կսպանեք...

Ամուսինները, գլուխները կախ, դուրս են գալիս եկեղեցուց...

Այս առակը, թերևս, ամենատիպիկն է բնութագրում պտղի արհեստական վիժեցման` աբորտի կողմնակիցների (կին, թե տղամարդ) առաջ քաշած անհիմն պատճառաբանությունները, հիմնավորումները և հիպոթեզները, բայց և միևնույն ժամանակ ամենասպառիչ պատասխանն է տալիս սարսափելի այդ քայլը կատարողներին: Չեմ ցանկանա խորամուխ լինել աբորտ անվանված երևույթի մասնագիտական կողմի մեջ (այդ անելն իմ գիտելիքների տիրույթում էլ չէ), սակայն կառանձնացնեմ 2 հիմնական և իրար հետ կապված 2 կետեր, որոնք, կարծում եմ,  հղիության արհեստական ընդհատում իրականացնողների մտքներում եղած ամենատարածված արդարացումներն են`

• բեղմնավորումից մինչև որոշակի ամիսներ պտուղը դեռևս մարդ չէ,
• հանցանք չես գործել և չես մեղանչել, եթե որովայնից հեռացրել ես «դեռևս մարդ չհանդիսացող» զանգվածը:

Չնայած նախորդ հոդվածներից մեկում արդեն այս թեմային հպանցիկ անդրադարձ կատարվել է, սակայն լինելով եկեղեցական և լինելով քրիստոնյա` ինձ և կարծում եմ մյուս քրիստոնյաների համար չափազանց կարևոր է, թե այս կետերի վերաբերյալ ի´նչ է ասում Կյանքի գիրքը` Աստվածաշունչը, այսինքն` Աստված Ինքը:

Պարզվում է, Սուրբ Գրքում բազմաթիվ են այն վկայությունները, որոնք ի հակադրություն վերոնշյալ 2 «թեզիսների», հաստատում են, որ`

• բեղմնավորման պահից իսկ սկսած պտուղը կրում է «Աստծո պատկերը և նմանությունը» և իրենից անհատ մարդ է ներկայացնում,
• ինչ տարիքում էլ լինի, մարդու սպանությունը մեղք է և, որպես այդպիսին, դատապարտելի է Աստծո կողմից: 

Ստորև ներկայացնում եմ աստվածաշնչյան համապատասխան հատվածները` դրանցից դասեր քաղելն ու կյանքում կիրառելը թողնելով լոկ ընթերցողի խղճին և հայցելով Աստծո ներողամտությունը այս մղքը  անգիտորեն գործողների և գործածների հանդեպ: Տերը թող ողորմի...

Ամեն ինչ նրանով (Քրիստոսով) եղավ. և առանց նրան չեղավ ոչինչ, որ եղել է։ Կյանքը նրանով էր։ /Հովհ. 1:3-4/

Դեռ քեզ որովայնում չստեղծած՝ ես (Աստված) ընտրեցի քեզ: /Երեմ. 1:5/

Քո (Աստծո) ձեռքն է արարել ու ինձ ձև է տվել... Մի՞թե չես կաթի պես կթել ինձ, պանրի պես մակարդել։ Մորթ ու միս հագցրել, ոսկրերով, ջիլերով ես օժտել։ Կյանք ու կարեկցանք ես դրել ինձ վրա. հոգատարությամբ ես պահել իմ ոգին: /Հոբ 10:8-12/

Քե՛զ (Աստծուն) կռվան ունեցա ես արգանդից, մորս որովայնից դո՛ւ ես իմ ապավենը, և հարաժամ քեզնի՛ց է իմ օգնությունը։ /Սաղմ. 70:6/

Դո՛ւ (Աստված) ստեղծեցիր երիկամներն իմ, և մորս որովայնից ինձ ընդունեցիր: /Սաղմ. 138:13/

Քե՛զ (Աստծուն) հանձնվեցի ես արգանդից, մորս որովայնից սկսած՝ դու ես Աստվածն իմ։ /Սաղմ. 21:11/

(Աստված) Ինձ կանչեց, երբ ես դեռ արգանդում էի, իմ անունը տվեց, երբ ես դեռ իմ մոր որովայնում էի։ /Ես. 49:1/

Եվ ով որ իմ (Քրիստոսի) անունով մի այսպիսի մանուկ ընդունելու լինի, ի՛նձ կընդունի։ /Մատթ. 18:5/

Փրկի՛ր նրանց, ում մահվան են տանում, և ոչինչ մի՛ խնայիր մահապարտներին փրկագնելու համար։ Բայց եթե ասես, թե՝ «Ես նրան չեմ ճանաչում, ոչ էլ նա՝ ինձ», - ապա իմացի՛ր, որ Տերը ճանաչում է բոլորի սրտերը. և Նա, որ ստեղծեց բոլորի շունչը, ճանաչում է բոլորին եւ յուրաքանչյուրին հատուցելու է ըստ նրա գործերի։ /Առակ. 24:11-12/

Մի՛ սպանիր։ /Ելք 20:13, Բ Օր 5:18/

...Անմեղ արյուն չթափեք... /Երեմ. 7:6/

Մահվան չդատապարտես անպարտին ու արդարին: /Ելք 23:7/

Անիծյալ լինի այն մարդը, որը կաշառք կվերցնի անմեղ մարդ սպանելու համար։ /Բ Օր. 27:24/

Անիծյալ լինես երկրի վրա, որը բացեց իր բերանը եղբորդ՝ քո ձեռքով թափած արյունն ընդունելու համար... Ահ ու դողի և երերման մեջ պիտի լինես երկրի վրա։ Կայենն ասաց Աստծուն. «Գործած մեղքս մեծ է թողության արժանի լինելու համար»։ /Ծննդ. 4:11-13/

Իմ երկնավոր Հոր կամքը չէ, որ այս փոքրիկներից մեկը կորչի: /Մատթ. 18:14/

Եթե երկու տղամարդիկ կռվելիս զարնվեն մի հղի կնոջ, և կինը պտուղը դեռ չձևավորված վիժի, հարվածողը թող հատուցի վնասը... /Ելք 21:22-25/

Երդվում եմ ձեզ երկնքով ու երկրով, որ ձեր առջևն եմ դնում կյանքն ու մահը, օրհնություններն ու անեծքները։ Ընտրի՛ր կյանքը, որպեսզի ապրեք դու և քո սերունդը։ /Բ Օր. 30:19/