ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔԸ «Ո´Չ» Է ԱՍՈՒՄ ԱԲՈՐՏԻՆ, ԻՍԿ ԴՈ՞ւ

Մի անգամ համայնքի քահանային է մոտենում ամուսնացած մի զույգ.

- Տե´ր Հայր, - ասում է կինը, - գիտե՞ք մենք երեխա ենք սպասում:
- Օ՜, - ուրախանում է քահանան, - Աստված թող օրհնի ձեզ, զավակնե՛րս, ի՜նչ լավ լուր ասացիք...
- Գիտեք, որ մենք արդեն չորս երեխա ունենք,- խոսքը կտրում է ամուսինը,- եթե հինգերորդն էլ ծնվի... ապրելը ծայրահեղորեն կդժվարանա:
- Ե՞վ,- մռայլվում է քահանան,- ի՞նչ ելք եք տեսնում:
- Տե´ր Հայր, տվե´ք ձեր օրհնությունը, խնդրում ենք, որպեսզի արհեստականորեն ընդհատենք հղիությունը...
Քահանան մտահոգվում է.
- Լա´վ, հասկանում եմ, որ յոթ հոգանոց ընտանիք պահելը, շատ դժվար է. տալիս եմ իմ օրհնությունը, որպեսզի սպանեք ձեր երեխային, միայն թե... ավելի լավ է սպանեք ձեր ավագ դստերը, թե չէ անարդար է. փոքրիկը դեռ արևի լույս էլ չի տեսել, իսկ ավագ դուստրը արդեն տասը տարեկան է, կյանքից ինչ-որ բան համտեսել է արդեն, նրա՛ն կսպանեք...

Ամուսինները, գլուխները կախ, դուրս են գալիս եկեղեցուց...