Երեկ խոսեցինք քրիստոնյայի «բնավորության»՝ մեկս մյուսին ներելու հատկության մասին՝ շեշտադրելով տերունական այն խոսքը, որ եթե մենք ներողամիտ գտնվենք մարդկանց հանդեպ և ներենք նրանց մեղքերը մեր երկնավոր Հայրն էլ մեզ պիտի ների։ Ուրեմն քրիստնյայի համար շատ կարևոր է սեփական մեղքերը գիտակցելը, զղջալը և Աստծո առջև խոստովանելով թողություն ստանալը մեղքերից՝ պատրաստակամությամբ այլս երբեք չվերադառնալ դեպի մեղքը։ Այսօրվա ընթերցման Եսայու մարգարեության բաժնում Աստված ասում է.
Իսկ հիմա աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Ուրբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։
«Ես եմ, ես եմ այն նոյնը, որ ջնջում եմ իմ հանդէպ կատարած քո անօրինութիւնները եւ քո մեղքերն այլեւս չեմ յիշելու: Բայց դու յիշի՛ր, որ իրար հետ դատ ենք ունենալու. նախ դու խոստովանի՛ր քո անօրինութիւնները, որ արդարացուես» (Ես. 43։25-26)։Աստված հիշեցնում է մեզ, որ մեր մեղքերի և անօրինությունների համար մենք պատասխան ենք տալու Իրեն Վերջին Դատաստանի ժամանակ, ուստի անհրաժեշտ է միշտ արթուն և սթափ լինել և ապաշխարել՝ «խոստովանել անօրինությունները արդարանալու համար»։ Մեծ Պահքը հիանալի առիթ է մեր մեղքերին անդրադառնալու, զղջալու և Աստծուն խոստովանելու համար։ Եթե կցանկանաք ճիշտ կազմակերպել խոստոանական ձեր ընթացքը, կարդացեք այս նյութը՝ ՄԵՂՔԵՐԻ ԽՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՏԵՍԱԿՆԵՐԸ։
Իսկ հիմա աղոթենք Հովհաննես Գառնեցու Ուրբաթ օրվա աղոթքով, որը կարող եք գտնել մեր այս աղոթագրքի մեջ (սեղմեք հղման վրա)։
Օրհնվեք...