«ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է» ՄՐՑՈՒՅԹԻ ԱՄՓՈՓՈՒՄՆ ՈՒ ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐԻ ՀԱՆՁՆՈՒՄԸ (տեսանյութ)

Սիրելի ընթերցողներ, ինչպես արդեն շատերդ գիտեք, մարտի 9-ին տեղի ունեցավ «ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է» մրցույթի հաղթողների (իսկ հաղթող դուրս եկան բոլորը) մրցանակ-գրքերի հանձնումը, որի մասին «Շողակաթ» հեռուստաընկերության կողմից փոքրիկ մի նյութ է պատրսատել: «Շողակաթին», գնահատող խմբին, մասնակիցներին և ընթերցողներին շնորհակալություն հայտնելով՝ ձեր ուշադրությունն ենք ներկայացնում տեսանյութը՝

  

Ո՞Վ ՀԱՂԹԵՑ «ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է» ՄՐՑՈՒՅԹՈՒՄ

57 ստեղծագործություն, 44 մասնակից, ովքեր գրեցին 41 հոգևորականների մասին. այս է վիճակագրությունը Սրբոց Ղևոնդյաց տոնին նվիրված «ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է» մրցույթի, որը մեկ ամսվա ընթացքում ոգևորեց, հուզեց, հույս ու հավատ ներշնչեց բազմահազար ընթերցողների (ապացույց՝ մեծաթիվ այցելություները և սիրառատ մեկնաբանությունները):

Հեղինակներից մեկն իր պատումը սկսել էր հետևյալ գեղեցիկ տողերով.

Ո՜վ Դու Աստված, տուր ինձ ուժ,

որպեսզի Քո օրհնյալ կամքին

ի հաճություն լինի այս գիրը...

Չափազանց մխիթարիչ է տեսնելը, թե որքան մեծ է Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հավատավոր զավակների սերը իրենց Հովիվների հանդեպ, որքան նախանձախնդիր են մարդիկ՝ դեռահասներից մինչև հասուն տարիքի անձնավորություններ, իրենց կյանքի վկայությունները բերելու, բարու ու լավի մասին վկայելու և Աստծո փառքը վեր հանելու համար: Այո՛, այս մրցույթը գովեստի մրցույթ չէր, այս մրցույթը մարդահաճություն սերմանող մրցույթ չէր, այլ Բարձրյալի կամքի, Ամենակալ Աստծո փառքն ու սերը վեր հանելու փոքրիկ մի ճիգ էր: Այն բարին, դրականն ու լուսավորը, որ առօրյա բամբասկոտ գաղջության մեջ սփռեցին մրցույթի մասնակիցները, ոչ միայն գնահատանքի նվեր եղավ հավատացյալից հոգևորականին, այլև, վստահաբար, բարի պտուղ եղավ շատուշատ հոգեբեկների համար, մխիթարություն՝ հուսահատների համար, դարձ՝ թերահավատների համար, հաստատում առաքինիների համար և ի վերջո զորացում ու աղոթք հենց «Ղևոնդյաց սերնդի»՝ քահանա հայրերի համար:

ԵՌԱԳՈՒՅՆ ԴՐՈՇ

Մայիսն իմ ամենասիրելի ամիսն է: Հստակ չեմ հասկանում` ինչո´ւ է այդպես. հավանաբար մայիսյան մեղմ եղանակն եմ սիրում, բնության վերջնական վերազարթոնքը, այն որ սիրտս վերստին ու նորովի սիրահարության է ձգտում սիրելիիս հանդեպ...

Նկարը այստեղ

Միևնուն ժամանակ մայիսն իմ ու ժողովրդիս ոգևորությունների, ազնիվ հպարտության ամիսն է, «հաղթանակների ամիս»` դրոշակ ազատության և պայքարի «վասն հաւատոյ և վասն հայրենեաց» (երեկ ի դեպ Ավարայրի ճակատամարտի պատմական օրն էր` մայիսի 26-ը): Վաղը` մայիսի 28-ին, Հանրապետության տոնն է` հայոց երազանքի իրականացման, պետականության հաստատման տոնը: 

Այս առթիվ ցանկացա հանրությանը ներկայացնել «Էջմիածին» ամսագրում (2009, Ե) Պետրոս Հովհաննիսյանի տպագրած փոքրիկ հոդվածը Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր սիմվոլներից մեկի` դրոշի վերաբերյալ, մանավանդ որ դրոշակի պատմության ակունքները հասնում են ոչ այնքան հեռավոր 1918թ. մայիսի 28-ով ստեղծված Հանրապետություն, մանավանդ որ մոտ 20 օրից` հունիսի 15-ին ՀՀ Պետական Խորհրդանիշների տոնն է: 

Աստված թող ամուր ու անսասան պահի մեր հայրենիքը ու մեր ժողովրդին` լցնի անսահման օրհնություններով, լավատեսությամբ ու հավատքով: