Այո՛, այո՛, զարմանալու ոչ մի բան
չկա, պատկերացրեք, որ քրիստոնեության ծնունդի առաջին դարերին հեթանոսները հենց «մարդակեր» էին անվանում Քրիստոսի հետևորդներին։ Կաննիբալիզմի մեջ այս մեղադրանքները ձգվեցին մինչև
4-րդ դարը։ Անշուշտ այս ծանր մեղադրանքը արդյունք էր սխալ ինֆորմացման ու նորահայտ
միաստվածական կրոնի հանդեպ հակակրանք առաջացնելու ձգտման, սակայն «կես լուրջ, կես կատակ»
ասած՝ դրանում որոշակի ճշմարտություն կար։ Այդ ճշմարտությունը ամփոփված է Հիսուս Քրիստոսի հետևյալ խոսքերում՝ «Ճշմարիտ, ճշմարիտեմասումձեզ, եթեչուտեքմարդուՈրդումարմինը ևչեմպեքնրաարյունը, ձերմեջկյանքչեքունենա։Ովուտումէիմմարմինը ևըմպումիմարյունը, հավիտենականկյանքունի. ևեսնրանվերջինօրըհարությունառնելպիտիտամ, քանիորիմմարմինըճշմարիտկերակուրէ, ևիմարյունը՝ճշմարիտըմպելիք։Ովուտումէիմմարմինըևըմպումիմարյունը, կբնակվիիմմեջ, ևես՝նրամեջ»(Հովհ. 6։54-57)։