Բազմաթիվ ընթերցողների խնդրանքով, ինչպես նաև Սուրբ Գրքի «ուղնուծուծը ըմբռնածների սադրանքով» :))) այս և հաջորդ գրառումները կլինեն հոգևորականների դիմելաձևերի շուրջ: Տեր Ադամ քահանա Մակարյանի կողմից պատրաստված այս հոդվածները ժամանակին տեղադրված էին բլոգում առանձին էջով, սակայն բլոգի ձևափոխման արդյունքում դրանք դուրս մնացին. այժմ հոդվածները վերահրապարակվում են: Շնորհակալություն Արժանապատիվ Տեր Հորը այս սպառիչ հոդվածները պատրաստելու և մեր ուշադրությանը հանձնելու համար:
Որոշ մարդիկ և հատկապես աղանդավորները հաճախ հետևյալ մեղադրանքն են անում. «Քրիստոս ասաց` ոչ ոքի ուսուցիչ կամ հայր չկոչեք, բայց ահա հոգևորականներն արհամարհում են Քրիստոսի պատվիրանը և ստիպում են մարդկանց իրենց կոչել տեր, վարդապետ կամ հայր»։ Հոգևորականներին «տեր հայր» կամ «հայր սուրբ» դիմելաձևը աղանդավորների և եկեղեցու հետ շատ քիչ կապ ունեցող, սակայն իրենց աստվածաշնչի գիտակներ համարող մարդկանց կարծիքով Քրիստոսի կողմից ասված մի կարևոր պատվիրանի խախտում է։ Իրոք, Քրիստոս Մատթեոսի Ավետարանում ասում է. «Բայց դուք որևէ մեկին ուսուցիչ մի կոչեք, որովհետև ձեր ուսուցիչը մեկ է, և դուք բոլորդ եղբայրներ եք։ Եվ երկրի վրա ոչ մեկին ձեզ հայր մի կոչեք, որովհետև մեկ է ձեր Հայրը, որ երկնքում է։ Եվ ուսուցիչներ չկոչվեք, որովհետև Քրիստոս է ձեր ուսուցիչը» (Մատթ. 23.8-10)։
