Երբ դժվար էր ամեն ինչ, երբ նույնիսկ հավատն էր երերում, ընդամենը մեկ նախադասություն, հուսադրող խոսք, և վառվեց հույսը՝ մոմի նման թրթռալով, աստիճանաբար դառնալով բոց ու ջերմացնող կրակ: Խոսքեր ու խորհուրդներ, որոնք ուժ տվեցին վերագտնելու ինքդ քեզ, կրկին ու կրկին համոզվելու, որ Աստծո գործերը անքննելի են:
Երբ վերջին հարազատը լքեց ու թվում էր ավիրվեց ամեն ինչ, նա մտերիմ մի ձեռք մեկնեց, որով օգնեց ոտքի կանգնել ու նորից առաջ քայլել:
Երբ կարծես փակվեցին բոլոր դռները, նա էր, որ իր խորհրդով բաց դուռը տեսնելու ընդունակություն տվեց:
