ΦΩΣ

Πατέρας Ουσίκ Σαρκισιάν

Το πλήθος, σαν μια μεγάλη μάζα υδραργύρου, βαριά και επικίνδυνη, κυλούσε στους στενούς και μακριούς δρόμους των Ιεροσολύμων. Ο ήλιος κρυφοκοίταζε πίσω από τον Γολγοθά, γλείφοντας με τις ζεστές αχτίδες του την παλαιωμένη σκόνη των τοίχων λουσμένων από το παρελθόν. Η ανθρώπινη «μπάλα» σφήνωσε στον στενό δρόμο και ο θόρυβος από το τρίξιμο οστών, το χτύπημα ποδιών και τις κραυγές εκατοντάδων ανθρώπων αντηχούσε στην παλιά πόλη. Από το έδαφος σηκώνονταν σύννεφα σκόνης και οι άνθρωποι τυφλωμένοι κυλούσαν μπροστά, ακολουθώντας το ρεύμα. Πάνω από τα κεφάλια τους κουνιούνταν τεράστιοι σταυροί και σημαίες, κόκκινες, πράσινες, μαύρες... ήταν φακοί και ψαλτήρια στα χέρια κάποιων, ευλογίες στα χείλη μερικών και βρισιές στα χείλη μερικών άλλων.

- Πού...; Γιατί...; Πώς...; Τι γίνεται...; ρωτούσαν άνθρωποι που είχαν σμίξει με το πλήθος τυχαία και αφού δεν έπαιρναν κάποια απάντηση ή δεν ήταν σε θέση να την ακούσουν, «συνέρρεαν» στο Ναό της Αναστάσεως μαζί με τους άλλους.

... Στον ορίζοντα εμφανίστηκε ο Σταυρός του Ναού, μετά ο θόλος, και το πεινασμένο πλήθος τρελάθηκε σαν δαιμονισμένο· κουφαμένο από τις κραυγές, όρμησε μπροστά σαν μια καταστροφική θύελλα, καταπατώντας όσους εμφανίζονταν στον δρόμο.

- Πού...; Γιατί...; Πώς...; ερωτήσεις πάλι τέτοιες αντηχούσαν.

- Είναι Παραμονή του Πάσχα, απαντούσαν οι καμπουριασμένες ευσεβείς γριές, να πάμε να ανάψουμε τις λαμπάδες μας...

Το πλήθος, σαν μια μάζα υδραργύρου, βαριά και επικίνδυνη, κυλούσε μέσω ενός στενού διαδρόμου προς τον Ναό της Αναστάσεως.

- ...Σταματήστε! ακούστηκε η κραυγή ενός μικρού αγοριού που είχε σταθεί μπροστά τους· μία αόρατη δύναμη σταμάτησε αμέσως την πορεία του πλήθους. 

-  Αυτός που αναζητάτε, δεν είναι εδώ· αναστήθηκε... Να Τον αναζητάτε μέσα σας...

Το πλήθος, λυσσασμένο σαν άγριο ζώο, βρυχήθηκε, ούρλιαξε δυνατά, κατάπιε το παιδί αμέσως και συνέχισε την τρελή του πορεία προς το «Άγιο Φως».

Απόδοση από τα αρμενικά: Τατεβίκ Στεπανιάν

Հայերեն բնագիրը՝ այստեղ