ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԳԱԼՈՒՍՏՆ ու ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԱԽՃԱՆԻ ՆՇԱՆԸ

Hovhannes ընթերցողի կողմից մի հետաքրքիր հարց է տրվել՝ կապված Մատթեոսի Ավետարանի 24-րդ գլխի 29 համարի հետ.

«Այդ օրերի նեղությունից անմիջապես հետո, արեգակը պիտի խավարի, և լուսինը իր լույսը չպիտի տա, և աստղերը երկնքից պիտի ընկնեն, ու երկնքի զորություններ պիտի շարժվեն»։

«Մեզ համար շատ անհասկանալի են «Արեգակի խավարման և լուսինը իր լույսը չտալու» խոսքերը, ըստ գիտության մենք գիտենք որ խավարումը տեղի է ունենում, երբ լուսինը ծածկում է արևի ճառագայթները և գիտենք, որ խավարման ժամանակ լուսինը իր լույսը չի տալիս բայց ինչո՞ւ հենց արեգակը պետք է խավարի»։

Մատթեոսի Ավետարանի 24-րդ գլուխը, ընդհանուր առմամբ, պատասխանն է առաքյալների՝ Հիսուսին ուղղված հարցին՝ «Ասա՛ մեզ, այդ ե՞րբ կլինի, և կամ քո գալստյան ու այս աշխարհի վախճանի նշանն ի՞նչ կլինի» (Մատթ. 24։3): Վարդապետն ի թիվս մի շարք վախճանաբանական (էսխատոլոգիկ) մանրամասների, 29-րդ տողում խոսում է արեգակի խավարելու, լուսնի՝ լույսից զրկվելու, աստղերի ընկնելու և երկնքի զորությունների շարժվելու մասին։ Ի՞նչ են սրանք նշանակում և ի՞նչպես պետք է դրանք հասկանալ։

• Աստվածաշունչն ընթերցելիս մենք պետք է նկատի ունենանք, որ այս սրբազան գիրքը ակադեմիական կամ գիտական հրատարակություն չէ, որտեղ բերված ամեն հանգամանք ճիշտ և ճիշտ համընկնում է գիտական ժամանակակից նվաճումների հետ։ Սուրբ Գիրքն այդ նպատակը չի հետապնդում. Աստծո բուն նպատակն է մարդկանց ավետել Քրիստոս Աստծո Հարությունն ու մարդկության փրկությունը։ 

• Այսուհանդերձ բերված օրինակը գիտականությունից, թերևս, այդքան էլ հեռու չէ, միայն թե մեկ տարբերությամբ։ Այստեղ խոսքը արեգակի՝ լուսնից ծածկվելու արդյունքում տեղի ունեցող խավարման մասին չէ։ Սա ժամանակների վախճանն է, երբ ամեն բան ոչնչանում է, և «խավարում» ասելով Տերը նկատի ունի այն, որ արևն այլևս չպիտի լինի, իսկ քանի որ լուսինն իր լույսը արեգակից է ստանում, այն ևս պիտի զրկվի լույսից։

• Մյուս կողմից այս և սուրբգրային վախճանաբանական մնացած խոսքերը ճիշտ կլինի հասկանալ որպես պատկերավորման միջոցներ, որոնցով ունկնդիրը (այդ թվում և մենք) կարողանում է իրեն հասկանալի բառերի և արտահայտությունների ներքո ընկալել Քրիստոսի Երկրորդ Գալուստի ողջ հզորությունն ու սոսկալի այն իրականությունը, որը նախորդելու է Գալուստին։ Պատկերավորման այս միջոցներն, ի դեպ, քաջ հայտնի էին առաքյալներին դեռևս Հին Կտակարանից (հմմտ. Ես. 13։10, 34։4, Հովել 3։15-16, Եզեկ. 32։7)։ Առաքյալների և քրիստոնյաներիս համար այս ամենը, միևնույն ժամանակ, մարգարեության իրականացում է։

• Սուրբ Հովհան Ոսկեբերանը Մատթեոսի Ավետարանի իր մեկնության մեջ փոքրիկ այլաբանություն է նկատում՝ խավարող արեգակը համեմատելով սատանայի իշխանության վերջնական կործանման հետ։

• Որոշ մեկնիչներ այս խոսքի իմաստը Քրիստոս Լույսի Գալստյան մեջ են տեսնում՝ ընդգծելով, որ Աստծո իմանալի լույսը պիտի խամրեցնի ամեն տեսակ զգայական լույս. «Եվ ապա երկնքի վրայ մարդու Որդու նշանը պիտի երևայ, ու այդ ժամանակ երկրի բոլոր ազգերը լացուկոծ պիտի անեն և պիտի տեսնեն մարդու Որդուն, որ գալիս է երկնքի ամպերի վրայով՝ զորությամբ և բազում փառքով» (Մատթ. 24։30):

Այսքանը։ Հուսամ փոքրիշատե օգտակար եղավ։ Տերը օրհնի բոլորիս և առաջնորդի դեպքի փրկություն. հավատքով ու գործով պատրաստ լինենք դիմավորելու Նրա Երկրորդ Գալուստը։

Եթե ունեք մեկնության կարոտ Ձեր աստվածաշնչյան հատվածը, անցե՛ք այս հղումով` ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻ ՄԵԿՆՈՒԹՅՈՒՆ:

Միացի՛ր ՍԱՐԿԱՎԱԳԱԳՐՔԻՆ նաև facebook-ում