ԼԱՎԱՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆ

Մութ է գիշերը, խավար ու վախկոտ,

Լուռ հառաչում եմ նրա սարսուռից,

Սիրտս մաշում է անհույս մի կարոտ.

Ասես զրկված եմ լույսի աղբյուրից.

Թվում է` երբեք արև չի լինի,

Հօդս չի ցնդի սքեմն գիշերվա,

Թվում է` նորից ինչպես վայրենի

Պիտի հարձակվեմ ինքս ինձ վրա:

Սպասումն է տիրում ինձ մարտից առաջ,

Հոգիս եմ կոփում սկզբունքայնությամբ,

Երբ… ժպտմներես ու թևատարած             

Դու ես ողջունում գրկախառնությամբ:

Ինձ ես փոխանցում անխոս մի նամակ,                 

Արթուր սրկ. Սարգսյան, «Սէր անուն Յիսուս...»

Որ լուռ կարդում եմ աչքերի մեջ քո.

«Երբեք մի՛ տխրիր, չես դու միայնակ.

Երես մի՛ թեքիր սիրուց Աստուծո:

Ե՛վ Հույս և՛ Հավատ և՛ զորացնող Սեր

Գոյող են` հավետ զորավիգ, փրկող,

Միայն թե դողդոջ ձեռքը դու քո բե՛ր

Եվ երբեք, երբե՛ք ձեռքն Իմ բաց մի թող:

Թող զարթնի այգը դարձյալ քո հոգում`

Ուժ ստանաս դարձյալ ծնկել աղոթքի.

Ես խոստանում եմ մինչև մահվան քուն

Ապավեն լինել և բժիշկ կյանքի»:

…Գունեղ է կյանքը, օրս արևոտ,

Խավարը ասես ճերմակ է հագել,

Պետք չէ այլևս թախիծ մահահոտ,

Պետք չէ այլևս. Դու ես ներս եկել:

Հուշիկ մտել ես կրծքիցս դու ներս

Ու հիասթափյալ սիրտս համբուրել

Եվ առանց խնդրանք, աղաչանք, աղերս

Գիշերս խավար լույսով ես ներկել:

Մութ չէ գիշերը` լո՛ւյս է, արևոտ,

Ժպտուն  ցնծում եմ կյանքի բերկրանքից,

Եվ երջանկության շողն այս առավոտ

Ուրա՛խ արցունք է կախել իմ աչքից…

(2008թ.)