Ով Տեր, Դու ներկա ես. տկարները գիտեն, որ ներկա ես և մխիթարվում են, իսկ
զորավորները դողում են` ներկայությունդ հիշելով: Ուրեմն, «Մեր Տերը ներկա է» բառերը
հարուցում են և՛ բերկրանք, և՛ վախ, և՛ մխիթարություն, և՛ դառնություն:
Չնայած, որ Դու ներկա ես, շատերը չգիտեն այդ մասին: Ինչպես, օրինակ, Սողոմոն
Իմաստունը, երբ ասում է. «Ես դարձա ու տեսա
այն բոլոր զրկանքները, որ լինում են արեգակի ներքո, և ահա զրկվածներն արցունքների
մեջ են, և ոչ ոք չկար, որ մխիթարեր նրանց...» (Ժող. 4.1): Ինչո՞ւ, ուրեմն, ով
Տեր, տեսնում ու լռում ես: