Եվ իսկապես, Տերը լույս էր ուղարկել սյունեցուն` դեպի եկեղեցին նրա ճանապարհը լուսավորելու և իր գիրկը կանչելու համար: Լույս էր, երբ Սուրբ Ծննդյան ճրագալույցի պատարագից հետո Հայր Միքայելը եկեղեցուց վերցրած ճրագը ձեռքին մտավ Տաթև գյուղի տները և մարդկանց օջախներում վառեց Քրիստոսի լույսը (Ճրագալույցի պատարագին Հայր Սուրբը մենակ էր եկեղեցում), լույս էր, երբ անկախ եղանակային պայմաններից և իր առողջական վիճակից շրջում էր շրջակա գյուղերում և քարոզում Աստծո խոսքը:
Այդ լույսը փայլում է նաև այժմ և տեսանելի դառնում նույնիսկ օտարներին: 2013 թվականին ընկերներիցս մեկը հյուր ունեցավ Ֆրանսիայից: Հյուրին պատվելու համար ընկերս նրան Տաթևի վանք տարավ: Երկու ժամ օտար լեզվով պատարագ լսելուց հետո ֆրանսիացին դուրս էր եկել ու հիացական ասել.«Եթե մկրտվեմ, ապա միայն Տաթևում և միայն Հայր Միքայելի ձեռքով»:
Անցել է մի քանի տարի Հայր Միքայելի` Տաթևի վանքում սպասավորության անցնելուց հետո: Այժմ եկեղեցին շնչում է նոր շնչով, Հայր Միքայելի շուրջը հավաքված հավատացյալներով. մանուկներով, որոնք, հեռվից նկատելով Հայր Միքայելին, «Հայր Սուրբ» բացականչելով նրա մոտ են վազում, մեծահասակներով, որոնք մեծ պատկառանքով նրա օրհնությանն են սպասում:
Ուզում եմ փառք տալ Տիրոջը մեծ պատվի արժանացնելու և Հայր Միքայելին ճանաչելու համար, նրա ժամանակակիցը լինելու և նրանից Աստծո խոսքը լսելու համար:
Նարինե Մուսայելյան
Նյութը ներկայացված է «ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է»
մրցույթի շրջանակներում:
0 արտահայտվիր:
Post a Comment
Շնորհակալություն մեկնաբանության համար: Եթե Ձեր մեկնաբանությունը առնչվում է հոդվածի նյութին, չի պարունակում վիրավորանքներ և կասկածելի չէ բովանդակությամբ, ապա կարճ ժամանակում այն անպայման կհրապարակվի: Աստված օրհնի Ձեզ: