Մինչ այս աշուն չէի ճանաչում մեր կյանքում անկախ եղանակից առկա արևի մի շող: Իրականում նա մեզ պես մարդ է, բայց Աստծո գործին խոնարհաբար ծառայելով, դարձել է արևի լույս բազում հուսահատվածների համար: Ծանոթությունը Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանի հետ եղավ վաղ առավոտյան սբ. Զորավոր Աստվածածին եկեղեցու երիցատան շեմին: Աշխատակիցները նոր էին բացել եկեղեցու դռները, որտեղ աղոթքս ավարտելով, քայլերս ուղղեցի դեպի սբ. Անանիայի մատուռ: Տեր Գրիգորին տեսնելով կարծեցի նոր սպասավոր է, բայց մտքովս չանցավ, որ այդ խոնարհ հայացքով ծառայողն արդեն քահանա է և իմ սիրած եկեղեցու նորանշանակ հոգեվոր հովիվն է: Պարզելով որ քահանա է, մոտեցա օրհնություն խնդրեմ, մինչ այդ նրան չճանաչելով հարցերի շարան ուղղեցի, բոլոր հարցերիս պատասխանեց մեծ սիրով և առաջարկեց մասնակցեմ եկեղեցու երիտասարդաց խորհրդի գործնեությանը: Այնքան ջերմ էր առաջի հանդիպումն, որ օրերից մի օր կրկին այդ եկեղեցում էի և այս անգամ արևն ավելի էր ջերմացնում ներկաներին, քանզի եկեղեցում էին Տեր Գրիգորի արևի շող բալիկն ու այդ տեսանելի լույսն աշխարհ բերող երեցկինը: Բազում են նման շողերը մեր կյանքում,ամեն մի սիրով ստեղծված ընտանիք ավելի շլացնող է դարձնում այդ լույսը, իսկ եկեղեցի գնալով, ամեն ոք դառնում է լույսի փոխանցող շրջապատին…
Հասմիկ Հակոբյան
մրցույթի շրջանակներում:
