ՆԱ ՔԱՀԱՆԱ Է - ՏԵՐ ԹՈՎՄԱ ԱԲՂ. ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Նա բարձրանում էր Սուրբ լեռը Սինա, 

Որի գագաթից լույս էր ճառագում, 

Եվ այդ զորավոր լույսի շողերը 

Նրա անունն էր անդադար կանչում:

Դավթի երգերով աղբյուր էր շինել շուրթերի համար, 

Որից բխում էր փառաբանության աղոթքներ՝ Աստծուն, 

Եվ Սուրբ գրքերի խոսքն ակամա 

Այդ աղբյուրից էր անսպառ հոսում:

Եվ նրա հոգու Երուսաղեմից 

Սուրբ Պատարագի զանգն էր ղողանջում, 

Խավարց ծնված լույսի փոխարեն, 

Կյանք տվող լույս էր նա կրկին տեսնում:

Սուրբ Հոգով լցված քայլում էր առաջ, 

Հաստատուն կամքով բարձրանում էր վեր, 

Պարզել էր ձեռքեևը երկինք կարոտած, 

Եվ իր ափերց խունկ էր ծխում մերթ:

Ահա նա հասավ գագաթը լեռան, 

Եվ ծնկի եկավ Բարձրյալի առաջ, 

Անամպ երկնքից մի հրեշտակ իջավ 

Ձեռքին Սուրբ հանդերձ ՝ քահանայի: